Femke was onrustig vandaag. Niet een beetje onrustig, dat ze het af en toe even op een brullen zet en dan weer vrolijk heen en weer door het huis kuipt, nee echt vreselijk onrustig. Femke huilde bijna de hele dag. Ik werd er zelfs onrustig van, want er was niets aan de hand. Als ze me zag was het goed, maar als ik haar kamertje afliep was het mis. Ze stond in no time weer in haar bed en gilde, echt hard, zo hard dat ik overwoog om watjes in mijn oren te stoppen omdat mijn trommelvliezen er pijn van deden.
Haar middagslaap ging dus niet door. Maar ze was helemaal kapot. Gelukkig ging het avondeten wel goed, ze smulde van vers gebakken zalm met broccoli en ovenfrietjes. Ook haar toetje ging er fluitend in.
Na het eten begon het gebrul weer van voor af aan, ik heb haar meteen op bed gelegd, met de gedachte; hoe eerder ze nu slaapt hoe beter. Wat denk je? Ze valt al bijna in slaap als ze nog onderweg is van mijn armen naar haar matras.
En ik? Het (overigens enige) voordeel van zo'n stressdag als vandaag: Ik kan op zo'n moment extra genieten van een avondje voor mezelf: heerlijk op de bank ploffen met een zelf geimporteerd glas rode wijn (Dornfelder van huis Apel), een lekkere suffe film om nergens meer aan te denken en mijn heerlijke boek dat ik deze week aan het lezen ben, "Dagboek van een Geisha", van Arthur Golden. Een echt schitterend boek en aanrader voor elke boekenfan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten