Dali in de dop...

Femke begint tekenen steeds leuker te vinden, dus moeten we haar vooral haar gang laten gaan. Ze kan zo een half uur een beetje zitten knutselen met papier en pennen, dus ik had stiften gekocht. Het nadeel is dat ze zo enthousiast is dat ze gewoon naast het papier doortekent. Sommige mensen noemen dat knoeien of slordig werken, ik persoonlijk hou het erop dat Femke out of the box denkt....

Om de tafel een beetje te sparen heb ik bij IKEA een soort schildersezel gekocht. Aan de ene kant kun je papier plakken / vastzetten met magneten. Op de andere kant zit een schoolbord, dus ook met krijtjes kan ze in de toekomst uit de voeten.

Ze vindt het nu al machtig en kleurt veel. Soms zittend op haar knietjes, dan weer staand, als een Dali in de dop. Het kan haast niet anders dan dat ze nu al verschillende perspectieven probeert te bestuderen.

Opa- en omadag op de crèche

Donderdag 19 april was één van de twee opa- en omadagen op de crèche. Aangezien 2/3 van de opa's en oma's werkt, kwamen enkel opa en oma Borne naar Hilversum.

Trots als een pauw kroop Femke door het gebouw, continue achterom kijkend of we wel volgden. Alsof ze alles wilde laten zien. Ze speelde met vriendjes en vriendinnetjes, kleurde op de schildersezels en at chipjes. Ook ging ze nog even beneden bij de reuzengroepen kijken. Daar zit een oud leidster van de groep van Femke die altijd nog even gek doet met Femke. Een feestmiddag voor de kleine meid.

En opa en oma vonden het al helemaal leuk om een keer te kijken hoe het er nou allemaal uitziet daar waar Femke elke maandag en dinsdag te vinden is. Ook konden ze even een kijkje nemen in de map van Femke, waar haar tot nu toe gemaakte kunstwerken inzitten en waar elk kwartaal een verslagje ingeschreven wordt door de leidsters. Al met al een geslaagde middag dus!

Alternatief badje

Jan en Lien kwamen op visite, maar we wisten niet hoe laat ze er precies zouden zijn. Aangezien ik altijd de deur op de knip doe als ik boven ben (ja, ook overdag) dacht ik, dat is niet handig als ik Femke in bad wil doen. Dan denken ze wellicht dat ik er niet ben....

Dus maar even een alternatief verzonnen. Lachend zit ze in de keuken in de gootsteen. Ik vond het wel een slimme oplossing en Jan en Lien moesten er lachen toe ze binnenkwamen. Zelf vindt ze het ook geen probleem, water is water!!!

Femke en oom Freek

Afgelopen zondag op de verjaardagsborrel van Diederik was het prachtig weer. Dus veel koude wijntjes en zonnebrillen in de achtertuin!

Femke vermaakte zich uitstekend en zat cool bij haar stoere oom op schoot. Met haar armpje nonchalant leunend tegen zijn borst kijkt ze de "spreker" aan alsof ze het verhaal helemaal serieus volgt.

Simpelweg innemend......

Spinning

Deze zomer word ik 35, een grote ernstige stap richting de 40. Daarom bedacht ik dat het tijd werd dat ik eens een keer een beetje sportief zou worden. Of... nee, sportief kun je het nog niet echt noemen als je af en toe actief bent, dus laten we het er maar op houden dat ik besloot dat ik mijn luie lichaam gewoon eens in het zweet moet gaan werken....

Vorige week woensdag een groot voornemen, ik zou om 8.00 de deur uitgaan en met Femke naar de sportschool gaan. Daar zit kinderopvang bij, dus prima geregeld. Maar de bijna 41 graden koorts van Femke die ochtend gooide roet in het eten. Dat was eigenlijk al een teken aan de wand, maar ik liet me niet zo snel uit het veld slaan.

Afgelopen woensdag was het tijd voor de herkansing. Om 8.15 was ik op de sportschool, ruim een half uur te vroeg, maar dat gaf me kans eens uitgebreid rond te kijken. De eerste keer sinds jaren in de sportschool en ik koos voor een les Spinning. Spinning is heel hard en zwaar fietsen op een fiets met vliegwiel, met als gevolg dat de fiets heel hard en enthousiast doorgaat als jij besluit te stoppen met trappen.... geen rust dus! Maar ik hield het vol, zonder pauze, vandaar dit stukje op mijn blog om trots te vermelden dat ik woensdag weer ga.

Dat ik bij het afstappen van de fiets het gevoel had dat ik een week op een rodeostier had gezeten met een duikuitrusting op mijn rug hoop ik tegen die tijd vergeten te zijn....

Reserveren voor anderen, wat een straf!

Thomas en Alex wilden weten of er plek was in Nittelerhof in een bepaald weekend, dus even een sms naar mij omdat ik er toch (weer eens) was. Toen ik Thomas een sms stuurde dat er plek bleek te zijn vroegen ze het telefoonnummer, zodat ze één en ander konden bespreken met Esther.

Mijn reactie terug was dat ik het ook wel even kon doornemen en dat ik wel even een offerte op maat zou laten maken.

Vervolgens reageeren ze met de opmerking dat ik een schat ben..... wat ze niet weten is dat het helemaal niet verkeerd is om dit soort dingen te doen. Ik zat bij Esther in de receptie naast een mega schaal paaseieren, met een glas Sekt in mijn hand een beetje te kletsen en aan mijn glas te nippen.

Het werd een arrangementje met overnachtingen, een 4- en een 5-gangendiner, een wijnproeverij met tapas en een massage in de salon met sauna en dergelijke, klinkt goed toch?!

Al met aan graag gedaan dus! En als ik voor iemand anders ook een reservering moet maken hoor ik het graag. http://www.hotelnittelerhof.com

Proeverijtje

Marco geeft bijna wekelijks (en op verzoek van groepen) voor de hotelgasten een wijnproeverij van een aantal wijnen uit het dorp. Deze keer was er een groep van 28 man en Diederik en ik besloten aan te sluiten. Achter het hotel zit een binnentuin, wat hier een prima locatie voor is met mooi weer.

En zo zaten we heerlijk in het zonnetje te luisteren naar wat Marco te vertellen had. Over de verschillende druiven in de omgeving, de smaak ervan en bij welk eten het lekker combineert. Van een Elbling, via de Spätbourgonder naar de uiteindelijke Eiswein. Al met al een heerlijk middagje met 7 lekkere wijntjes!

Lekker wandelweer

Prachtig weer, dus aan de wandel. Eerst het dorp door, om een kijkje te gaan nemen bij het nieuwe appartement van Marco en Esther, waarvan ze 1 juni de sleutel krijgen. Vervolgens langs de rand van het dorp de wijnvelden in, dat is nou eenmaal prachtig wandelen. Het was een graad of 20, strak blauw. Dan wandel je heerlijk tussen de rustige druivenvelden met uitzicht over de Moezel.

De kleine Femke wandelde vrolijk mee, grotendeels in de buggy, maar ook een stukje aan de hand van papa en mama. En bij de ranken heb ik haar even uitgelegd waar haar rozijntjes die ze altijd zo graag eet vandaan komen.

Vervolgens nog even dikke lol met mama op de grond. Lachen gieren brullen en steeds maar weer proberen los te worstelen om heel hard weg te kruipen. Gelukkig is mama nog net sterker dan de kleine meid, zodat ze toch nog samen op de foto kunnen.

Weinlehrpfad in Nittel

Elk jaar op de zaterdag voor Pasen is er in de wijnvelden rond Nittel een Weinlehrpfad, oftewel een wandelroute waarbij je kennis kunt maken met de wijnen van de locale wijnhuizen. Het is een route tussen de druivenvelden door van ongeveer 1,5 kilometer, waarlangs 14 verschillende wijnhuizen met een proeftafel staan met hun wijnen van het afgelopen jaar. Bij aanvang van de route koop je een wijnglas voor een bepaald bedrag, dit is vervolgens de hele route jouw glas en kun je bij elke proeftafel laten vullen met verschillende wijn.

Ongeveer halverwege de route stond Marco namens hotel Nittelerhof met een BBQ. Een goede keuze, want als je inmiddels een wijnhuis of 7 gehad hebt zonder eten tussendoor, kun je best een stukje kip of worst vers van de grill hebben! Aangezien we "toevallig" in de buurt waren werd Died opgetrommeld Marco de hele dag te assisteren. Prima plan, want als Diederik iets leuk vindt zijn het dit soort dingen, dus voor hem een mooie manier om zijn verjaardag door te brengen.

En zo stonden de mannen in de brandende zon, heerlijk te kletsen en te 'Q-en', naast wijnhuis Friedenberg, die de heren van heerlijke Spätbourgonder voorzag. Ze hadden het sowieso goed geregeld, want samen met wijnhuis Friedenberg was er een band geregeld, recht tegenover hen, waardoor ze er ook nog lekkere live muziek bij hadden die ver door de velden droeg.

En de dames? Die liepen de route. Femke in de buggy en Esther en ik op ons gemak langs de wijnhuizen. Gelukkig voor Esther hebben een aantal wijnhuizen ook druivensap, want ondanks dat ze best af en toe even een slok nam bij een bepaald wijnhuis, moest ze zich natuurlijk gezien junior op komst wel een beetje gedragen....

Tijd voor cultuur!

Carolien en ik besloten bijna een jaar geleden dat we eens wat meer cultuur moeten snuiven. Om die reden boekten we een aantal theater voorstellingen in theater het Spant in Bussum, lekker in de buurt. Om er echt eens uit te zijn boekten we een heel scenario;
- een musical (My Fair Lady)
- cabaret (Lebbis)
- iets heel wat anders (maar wel ludiek, Het Perfecte Lichaam)
- een avond Portugese Fado
- een avondje Argentijnse Tango

Van dit laatste hadden we beiden geen idee wat we ons er bijvoor moesten stellen, maar we namen de gok. Was het dans, wat het zang, was het muziek, het was een avond waarvan we geen idee hadden, maar we wilden nou eenmaal van alles wat.

Helaas kwam er in de agenda van Carolien wat tussen, dus ik moest ad hoc naar iemand anders op zoek. Gelukkig kon Yvette mee, ondanks de onduidelijkheid die ik haar verschafte over de invulling van de voorstelling. We moesten ervoor naar De Boerderij in Huizen, een dependance van het Spant. Deze locatie wordt gebruikt voor kleinere voorstellingen, omdat het een veel kleinere ruimte is.

Om iets voor half negen kwamen we aan bij de Boerderij. Er had al een belletje moeten gaan rinkelen toen ik mijn auto (terwijl we 5 minuten voor aanvang aankwamen) recht voor de deur kon parkeren, waardoor we maar 6 meter hoefden te lopen naar de ingang. Eenmaal binnengekomen zagen we een klein podium, met daarvoor een stoel of 65, met tafeltjes. Van deze stoelen waren slechts een stoel of 20 bezet. Ik dacht nog even dat er misschien nog mensen zouden komen, maar gezien het tijdstip kon dat bijna niet.

De mensen die er zaten hadden vast stuk voor stuk een goed karakter, maar ze waren, hoe zal ik het zeggen, anders..... Voor ons een verliefd stel van een jaar of 35, die van volgens ons van de zwarte-kousen-kerk waren. Zij, een witte rok, met een wit shirt, met daaronder een wit "oma-hemd", met dikke zwarte panties. Hij, een zwarte nette broek met wit (ongestreken) overhemd. Zou op zich nog kunnen, maar je moest het zien. Schuin achter ons een vrouw, die sterk wilde lijken op Conny Breukhoven, alles opgeleukt wat maar kon, een mega opgeblazen kapsel met 4 bussen lak en een TE grote zonnebril op haar hoofd, een zwarte jurk met witte puntlaarzen eronder en een wit jasje. Hij, als een Jan Doedel erachteraan, ook helemaal in het zwart met een wit jasje, het waren net Peppi en Kokki, maar dan zwart ipv blauw...

En inderdaad, de ruimte bleef zo leeg. Zonde, want de voorstelling was op zich best goed. Veel muzikaal met af en toe zang. Maar wat ik me dan afvraag is waarom zetten ze zoveel stoelen op een rij nee, is dat puur om duidelijk te maken dat het leeg is in de zaal? Als je weet dat er weinig mensen komen zorg je toch dat de stoelen zo worden opgesteld dat het gezellig en gemoedelijk lijkt?

Al met al deed de ruimte me denken aan een seminar voor 50 managers in de Amsterdam Arena......

Een echte dreumes

De tijd gaat snel. Dat was al zo, maar nu we Femke hebben lijkt het allemaal nog veel sneller te gaan. Als ik zo eens bedenk wat er in iets meer dan een jaar gebeurd is qua ontwikkeling van onze prinses sta ik versteld.

- Van 53 naar 82 cm
- Van 3760 naar 10480 gram
- Van schoenmaat ... naar schoenmaat 21
- Van alleen maar slapen naar het liefst zo min mogelijk slapen
- Van alleen maar huilen naar de hele dag lachen
- Van alleen maar kunnen liggen naar alles willen behalve liggen
- Van liggen naar kruipen
- Van kruipen naar lopen aan 2 handen
- Van aan 2 handen lopen naar aan 1 hand lopen
- Van vrijwel niets zien naar echt herkennen
- Van huilen bij het wakker worden naar heel hard "papa" roepen bij het uit bed willen
- Van niets kunnen vasthouden naar alles pakken dat in het gezichtsveld komt
- Van een "standaard" gezichtsuitdrukking naar spelen met gekke gezichten en uitdrukkingen
- Van stilte naar de hele dag door keuvelen en (nog onverstaanbare) gesprekken voeren
- Van niet doorhebben dat een foto wordt genomen tot poseren...

Kortom: Echt van baby naar dreumes!

Joehoe, we hebben geboekt!

Zondag 10 juni is het zover, dan vliegen we met ons drietjes naar Bangkok, om 25 dagen naar Thailand te gaan. We hadden het er al vaak over gehad, waren het nu echt van plan en de periode was ook ongeveer bekend. Samen met Hans die we nog van de hotelschool kennen hebben we de hele route besproken en een beetje aangegeven wat we wel en niet willen. Hans werkt nu als manager van een reisbureau in Bangkok (www.333travel.nl) en heeft langere tijd in Krabi gewoond, dus die kon ons vast tips geven en helpen met dingen boeken.

Zo gezegd zo gedaan. Hans kwam eten en we hebben alles doorgenomen. Hij zou vervolgens alles gaan boeken en we horen het wel als iets wat we gekozen hebben niet meer beschikbaar is. Afgelopen week kwam het ticket voorstel voor de heen- en terugreis. Hans raadde EVA air aan omdat ze daar een soort tussenklasse hebben tussen economy en business class in. Een stuk meer beenruimte en iedereen een eigen schermpje met keuze uit 6 films. Heerlijk, zeker gezien het feit dat we Femke heen 11 uur en terug 12 uur op schoot moeten houden.

Zoals ik al zei wisten we al dat we zouden gaan, ook al dat het in juni zou zijn. Maar nu het dan echt geboekt en betaald is wordt het wel opeens heel concreet. Zeker als je nagaat dat het nu al april is. We gaan niet de komende maand, maar de maand erna! Spannend, maar wel heel erg leuk, kom maar op met de maand juni!

Triest

Zondagavond komen we terug van de dagen Drenthe. De post zit nog in de brievenbus, veel reclame, wat rekeningen en een envelop met grijze rand, een rouwkaart. Wie kan dat nou zijn, is de eerste gedachte die door je heen gaat. Dus voor het openen nog even controleren of hij inderdaad wel aan ons gericht is.

Jazeker, aan ons hele gezin. Tijdens het openmaken probeer ik te bedenken of ik van bv ouders ofzo nog heb gehoord van mensen die ziek waren (dat is toch het eerste waar je aan denkt), maar ook bedenk ik me snel dat ik dan al gebeld was voor ik de kaart in de brievenbus zou aantreffen.

Dan ongeloof bij het lezen van de naam. Frans, de man die ons alledrie meerdere keren heeft geconsulteerd wegens allergieën, is overleden. Zelfs Femke was al 2x bij hem geweest voor onderzoek. Hij consulteerde niet alleen ons overigens, maar ook Selma, en de kids van Siebe en Gemma. Ze spraken (net als wij) over de "wonderdokter", omdat hij intoleranties en allergieën vond die in ziekenhuizen uit bloedonderzoek en dergelijke niet naar voren kwamen.

Op de rouwkaart is sprake van een korte, maar hevige en ongelijke strijd. Hij mocht slechts 49 jaren jong worden. We zijn er stil van.

Waterpret

Zaterdag 31 maart. Een uur lang zwemmen en spelen in een zwembad. Het kleine peuterbad slaan we inmiddels over, we zwemmen alleen nog maar in een serieus grote mensen bad, mèt bandjes uiteraard. Opa wilde met Femke van de grote (48 meter!) glijbaan, maar dat vonden Diederik en ik toch niet zo’n enorm goed plan. Een beetje dobberen en heen en weer zwemmen tussen papa en mama of opa en oma en Mike was al spannend genoeg.

Zondag 1 april. Wederom naar het zwembad, want Femke had er zo’n schik in gehad de vorige dag. Ook vandaag wee de bandjes om en zwemmen maar. Het hoofdje hield ze nu zelf al helemaal omhoog en ze begon meteen met de beentjes te spartelen zodra ze in het water was. We zagen een andere man met zijn kindjes van de glijbaan gaan en zagen dat dat eigenlijk best goed ging. Even een keertje proberen dan maar. Opa helemaal blij, want die mocht nu ook van de glijbaan met zijn kleindochter. Het ging helemaal prima en ze had lol.

Onze kleine meid wordt echt een waterratje, sterker nog, ze is het eigenlijk al, lang leve de waterpret!

Prima weekend op de velden!

Zaterdagavond speelt PSV 1-1 gelijk tegen NAC. Het was al geopperd gezien het verleden van PSV uit tegen NAC, maar dat het ook echt zou gebeuren had ik dan weer niet durven dromen.

Dan is het natuurlijk maar afwachten wat er net AJAX gaat gebeuren de dag erna. Thuis tegen Heracles, op papier toch wel een makkie, maar dat zegt nou net weer niets in de voetballerij.

En ja! Ze winnen thuis met 3-0, helemaal prima dus! Inmiddels zijn er nog 3 puntjes verschil en een doelsaldo van nog 3 te gaan. Wie weet gaat het nog lukken de komende paar weken…..

Voor het eerst naar de dierentuin.

Vrijdagmiddag 30 maart. We hebben met mijn vader, Marian en Mike een huisje gehuurd voor een dag of drie in Drenthe. Ondanks het verzet tegen de labrador is dit wel een beetje burgerlijk, maar toch best leuk (niet te vaak...:-)).

Aangezien we pas om 15.00 het huisje in mogen en toch vinden dat we iets aan de vrijdag willen hebben, besluiten we om te beginnen met een bezoek aan de dierentuin in Emmen. Toen ik 7,5 maand zwanger was van Femke waren we in dezelfde dierentuin, maar dat zal ze wel niet meer weten, haha! Het is een best leuke dierentuin, niet al te groot, helemaal goed voor Femke haar eerste dierentuinbezoek.

Ze kijkt haar ogen uit, wijst naar de dieren en probeert de mini pinguïns te aaien die om de buggy lopen. Op het bordje bij de ingang stond dat we op moesten passen omdat de pinguïns pikken, dus we draaien de buggy behendig steeds weg als ze de snavels bijna raakt. Later komen we bij een soort van kinderboerderij, met ezels, bokjes en varkentjes. Wederom is Femke helemaal enthousiast. Ze wijst naar de dieren en lacht en kijkt haar ogen uit. Ze raakt meerdere bokken aan en heeft ontzettend veel lol. Als we deze ruimte verlaten zien we dat ook daar een bord stond, dat de bokken gek zijn op buggy’s en kinderhandjes .....

Gezien het enthousiasme (en vooral de afwezigheid van angst voor dieren) van Femke is het maar goed dat we de overige hokken niet in mochten, ik had niet graag gezien hoe ze een panter aan zijn staart had getrokken omdat ze vond dat hij op Brammie leek…..

Femke op de po

Voor het pyjama aandoen en naar bed gaan zette Diederik haar eens even op de po, gewoon zo maar om te kijken of het verzet net zo groot was als de laatste keer dat we dat uitgeprobeerd hebben.

Terwijl ze op de po zit zegt Diederik nog dat het leuk zou zijn als ze nu een plas zou doen.

Na een paar minuten haalt Diederik haar eraf om haar een luier om te doen en wat bleek? Ze had inderdaad een enorme plas gedaan op de po! Voor het eerst en helemaal toevallig. De zindelijkheid zal nog wel een tijdje duren, maar dit was toch echt wel heel grappig!