Michelinsterren

Aangezien afgelopen maandag de verdeling van de michelinsterren in Nederland bekend is geworden, leek deze strip me (als groot Fokke en Sukke aanhangster) wel aardig om op mijn blog te plaatsen. Nederland hoort er steeds meer bij in de wereld van Michelin, er is zelfs dit jaar voor het eerst een versie van het michelin-'gilde' uitgekomen voor Nederland. Mocht je zelf willen spotten waar je terecht kunt om te eten in één van de 81-sterren restaurants, dan kun je snel kijken op www.dinnersite.nl voor een compleet overzicht. Eet smakelijk!

Reclame

Marco en Esther hebben een paar jaar geleden de stap genomen dit hotel te kopen in Nittel, een wijndorpje aan de Moezel. Het eerste jaar is er vreselijk veel geklust, uiteraard door een aannemer, maar zeker ook door vrienden, die op die manier Marco en Esther een handje wilden helpen. Heel kort door de bocht is de buitengevel blijven staan en is de rest binnen in het hotel gesloopt en opnieuw opgeknapt. Muren gebroken, nieuwe plafonds, nieuwe keukens en nog veel meer, je kan het zo gek niet bedenken. Het klussen was vaak extreem, maar ook supergezellig, omdat je met veel bekenden bezig bent en het iets compleet anders is dan je dagelijkse werkzaamheden. Een andere leuke bijkomstigheid was dat in de bouwperiode ook de wijnkaart vastgesteld moest worden. Na het klussen gingen de flessen van de verschillende wijnhuizen in het dorp open en werd er uitgebreid getest. Afgemat maar zeker voldaan wegzakken in een hele diepe slaap en de volgende dag weer verder, alle spieren in je lijf voelend.

Op de site van het hotel (http://www.hotelnittelerhof.com/) is goed te zien hoe het nu geworden is, een heerlijk hotel, in een rustige omgeving, ideaal voor even er tussen uit. Aangezien het vrijwel tegen Luxemburg aangeplakt ligt is het ook een ideale stop op weg van / naar bijvoorbeeld Frankrijk, ca 3,5 uur van Utrecht. Je wordt er prima verzorgd en kan er heerlijk eten. Mocht je er een keer naar toe gaan, vergeet ze dan niet onze groeten over te brengen!

Huismerk / Whiskas?

Onze katten krijgen prima verzorging. Meestal huismerk blikvoer dat dan weer wel, maar ze lijden er niet onder en staan altijd wanhopig te miauwen als de bakjes worden gevuld, dus de smaak zal ook zeker niet vervelend zijn. Zoals ik in het vorige stukje al schreef, kan Femke inmiddels kruipen. Ze deed er dan altijd een minuut of 2 over om 3 meter vooruit te komen, maar daar is verandering in gekomen. Gister kwamen we samen thuis na mijn dag werken en haar dag kinderdagverblijf. De standaard procedure gaat dan van start; ik zet Femke op het kleed - zet er een paar speeltjes bij - geef de katten eten - ren naar boven - werkkleding uit - spijkerbroek en shirt aan - ik ren weer naar beneden. Dat allemaal in zo'n anderhalve minuut. Gister rende ik aan het eind van de procedure weer heel hard naar beneden, maar zag Femke niet op het kleed zitten. Ik liep de kamer in en daar zat ze, naast Bram, het eetbakje van Igor op haar schoot, allebei haar handen onder het voer en ze aten synchroon.....De tijd van opletten is nu dus echt aangbroken, ze wordt snel! Zou het dan vanaf nu wijsheid zijn over te stappen op een echt merk kattenvoer, of moet ik de katten uit voorzorg maar liga en fruithapjes gaan geven? Ik troost me maar met de gedachte dat onze katten een glanzende vacht en en natte neus hebben.

Mevrouwtje ongeduld

Ons kleine meisje, die qua uiterlijk zo sterk op haar vader lijkt, begint karaktertrekjes van haar moeder te vertonen. Ze had al één specifiek karaktertrekje van mij, namelijk de ongeduldigheid. Zodra madame iets ziet dat ze leuk vindt en het komt niet gelijk haar kant op geeft ze een vreselijk harde gil. Dit geldt voor speelgoed, maar zeker ook voor een flesje melk. We hebben nog de illusie gehad dat we het een beetje konden trainen. Gewoon even een minuut wachten en dan pas aangeven wat ze wil hebben. Dit blijkt echter niet de oplossing….. Sterker nog, het lijkt averechts te werken. In plaats van de harde gil gaat het over in een werkelijk ‘furieuze’ blik, heel hard stampvoeten en oorverdovend gebrul. We hebben na een week of wat onze training opgegeven en bedienen haar nu op haar wenken. Afgelopen week is Femke begonnen met kruipen. Voor ons ideaal, aangezien ze nu zelf veel kan pakken. Ze heeft onze hulp nu minder vaak nodig heeft en dat scheelt een paar harde gillen per dag. Een andere karaktereigenschap die ze echt van mij lijkt te hebben is de angst dat ze wat mist. Mijn ouders zeiden altijd dat ik ook altijd bang was om iets te missen en wilde ik ook overal bij zijn. Volgens mij heb ik dat nog steeds :-). Mijn vader verbaasde zich altijd over het feit dat als ik om 2.00 thuis moest zijn, ik nooit eens om 1.57 thuis was, maar altijd klokslag 2.00. Ik was daar dan weer verbaasd over, want wat zeurde hij nou, ik was toch op tijd? Gister ging ik Femke ophalen uit het kinderdagverblijf. Ik hoorde van leidster Sandra dat Femke niet meer wil slapen. Alle kindjes slapen een paar uur, maar Femke heeft er geen zin meer in. Zodra ze op bed wordt gelegd gaat ze staan, om alles goed in de gaten te kunnen houden. Als ze dan niet meteen weer uit bed wordt gehaald gaat ze mopperen. Er zijn nog andere kindjes aan het spelen, dus waarom kan zij daar niet bij zijn? Het voordeel voor ons is dat ze de 5 dagen na het kinderdagverblijf moet bijslapen, dus wij hebben geen kind aan haar als ze dinsdagavond helemaal kapot is na 2 dagen crèche…..

VolDAAN

In Hilversum, op loopafstand van ons huis, zat de Kookerij, een leuk eetcafé, maar met een interieur dat zo gedateerd was dat het weer charmant werd. De Kookerij had 2 eigenaren en eigenlijk wilden ze wat anders. Nou bestaat er tegenwoordig op NET5 naast extreme make-over van mensen en huizen inmiddels ook een make-over versie van restaurants. Een creatief team helpt met het verwezenlijken van de droom van de eigenaar en gooit er nog een extra budgetje tegenaan waardoor het echt interessant wordt om dit programma in te schakelen. Daan van Dijk is doorgegaan met de voormalige Kookerij en heeft besloten de hulp van dit programma in te schakelen. De naam is veranderd in “restaurant VolDAAN” en het gehele interieur is vernieuwd. Op 4 oktober hebben we met een groep gegeten in het nieuwe restaurant. De sfeer is goed en het ziet er werkelijk prachtig uit binnen. Ook niet geheel onbelangrijk: Er staan leuke gerechten op de kaart en het eten is erg lekker. Ik nam een kijkje op de site van het restaurant (http://www.restaurantvoldaan.nl/) en daar stond vermeld dat de uitzending op NET5 morgen (woensdag 29 november!!!) wordt uitgezonden om 21.30. Wellicht leuk om te kijken. Daarbij is het de eerste uitzending van het programma, dus mocht het nieuwe programma een hit worden op de nederlandse televisie dan kun je donderdagochtend meepraten op je werk, want dan was je er in ieder geval bij!

Tegenslag bij de mannen

Vrijdag is Diederik begonnen met het slopen van de badkamer. Alles gaat voorspoedig, de badkamer is goed sloopbaar en het foei-lelijke beige sanitair vliegt van de wanden. In de namiddag arriveert Freek en aan tafel wordt optimistisch een plan de campagne gemaakt voor de dag erna. ´Misschien als het meezit kunnen we morgen al een eind komen met tegelen´. Zaterdag, de mannen beginnen vol enthousiasme aan het plaatsen van de douchebak, de hele ombouw wordt geplaats van het nieuwe toilet (eindelijk een hip hangtoilet!) en de helft van de badkamer is al getegeld. Goede stemming aan tafel zaterdagavond en wederom worden plannen gesmeed voor de dag erna. Freek tegelt verder en Diederik plaats de nieuwe toilet en de douchekranen. Nog even doorzetten en Jellie heeft haar nieuwe badkamer. Het ziet er fantastisch uit en de mannen fluiten. We horen opmerkingen als `het gaat soepel`, `het valt niets tegen´, en `gelukkig nog geen tegenslagen´...... en dan, opeens, een gil. DE WATERLEIDING MOET DICHT!!! We hebben een leiding geraakt! Verschillende mannen rennen de trap af naar het luik in de gang, er spuit water door de badkamer, we horen het stromen en dan is het stil. Er volgt enkel een luid gevloek en de mannen zijn van slag. Terecht! Het is zondag en ze kunnen niet verder. Alle winkels zijn dicht, de loodgieters onbereikbaar en vanavond zou iedereen weer naar huis gaan. Eric rijdt rap naar Arnhem om zijn leidingzoeker te halen, zodat in het beton gespeurd kan worden. Deze keer wederom plan de campagne, maar dan nu aan het begin van de middag. Nog een middag de tijd om een betonnen vloer uit te hakken, een leiding te vinden, deze te repareren en dan de standaard werkzaamheden nog af te ronden als tegelen en kranen plaatsen. Conclusie: Morgen een verlofdag en door met de arbeid. De boren beginnen weer te brullen en het huis trilt op zijn grondvesten. Het is niet te geloven, Femke ligt praktisch naast de badkamermuur te slapen en slaapt door alle beitels en diamantzagen heen. Heerlijk om zo onbezorgd te zijn, terwijl je vader en oom de grootste stress van de wereld hebben.

Van oud naar nieuw in november

Jellie wil een nieuwe badkamer. Dit is geen opwelling van vandaag, dat wil ze al jaren. Al tijden zoekt ze naar nieuwe kleuren en ideeen voor een mogelijke nieuwe badkamer die er ooit gaat komen. Eindelijk is de nieuwe badkamer uitgezocht. Het geheel bestaat uit wit sanitair, een donkergrijze vloer en witte brede tegels voor op de muur. Freek en Diederik hebben ook eindelijk tijd er een weekend goed tegenaan te gaan met slopen en bouwen.
Waarschijnlijk is de badkamer die er een slordige 30 jaar in heeft gezeten over een jaar weer vol in de mode. De vloer van de oude badkamer was heel warm, oranje-rood, de tegels aan de muren donkerbruin met kleine bobbeltjes en het sanitair was allemaal niet saai wit, maar prachtig beige. Hopelijk beseft ze wat ze gedaan heeft....

Een dagje voor de camera's

Eind september zijn Siebe en Gemma getrouwd. Een bijzondere dag, ook voor ons, want Died en ik mochten beide getuigen zijn, niet alleen van deze dag, maar ook van het bruidspaar.

Als vrijgezellendag voor Gemma hadden we een professionele fotoshoot geregeld. Eerste werd van alle meiden afzonderlijk een uitgebreide shoot gedaan, onder het genot van een paar flessen champagne. Als laatste werden een aantal groepsfoto's gemaakt, waarvan hiernaast één te zien is. De aanstaande bruid (op dat moment nog 'aanstaand" tenminste, nu inmiddels al maanden getrouwd...) ligt in het midden over de bank heen. Het is aan te raden, want zo'n dagje is echt erg leuk om te doen. Echt volgens de regels ging het niet, want er zijn bij hen al 2 kids voor het huwelijk, maar daar kunnen wij niet al te veel over zeggen; al 15 jaar bij elkaar, niet getrouwd en ook een dochter. Maar misschien was voor hen de keuze een labrador of trouwen.....en dan is toch gekozen voor het veel minder burgerlijke papiertje, dan voor de haarbal op 4 pootjes...

Oude liefde smelt niet

Er zijn dingen in het leven die je nooit verleert, althans, dat wordt altijd geroepen.

Zo schijnt het hetzelfde te werken met skiën; als je eenmaal kunt skiën, kun je dit na jààààren nog steeds, al heb je al die tijd geen sneeuwvlokje gezien. Voor een deel weet je natuurlijk al dat dat klopt, er zit immers steeds bijna een jaar tussen 2 seizoenen op de latten. En ik kan nu uit ervaring roepen dat een jaartje extra er tussenuit geen verschil maakt. Afgelopen donderdag, 16 november, hebben we een om even sfeer te proeven even op de latten gestaan in Landgraaf. Samen met Marc, Selma en John waren Diederik en ik een hele dag onderweg om 2 uur te genieten van -5 graden. Ik stond na een "oversla jaar wegens zwangerschapsverlof" na bijna 2 jaar weer een keer op de ski's op de krakende witte sneeuw en de liefde voor de wintersport was er weer meteen.

En dat ik nog even gemeen als vanouds ben in de sneeuwpret blijkt uit het feit dat goede vriend John een pannekoek-liftje tegen zijn hoofd dreigde te krijgen en ik "gewoon" bleef toekijken, om te kijken hoe hij aankwam ipv hem te waarschuwen. Helemaal vals ben ik dan ook weer niet, want ik heb mijn zonde wel direct opgebiecht, al liepen de tranen van het lachen over mijn wangen.....

Gelukkig hebben we erna wel meteen even een gloeiwijntje gedronken om te proosten op de eerste afdalingen van het seizoen.

Cleopatra

De labrador is er dan wel niet, maar ik zal eerlijk zijn: er zijn wel 2 andere beestjes in ons huisje-boompje; 2 katten,
- de grijze (Igor), die nogal schuw is
- de rode (Bram), die eigenlijk alles en iedereen leuk en gezellig vindt. En zeg nou zelf, 2 katten zijn toch zeker veel minder burgerlijk dan één labrador!? Katten hebben altijd een bepaald soort arrogantie over zich, of zoals een vriendinnetje van me vroeger zei: Honden hebben een baasje, katten een bediende.
Igor accepteert Femke in huis en blijft rustig tot Femke haar harde gegil opzet, dan zien we een grijze streep en horen we alleen nog een geklepper van het kattenluik. Bram moest de eerste 6 maanden alleen even wennen aan Femke, maar tegenwoordig delen ze alles, zo ook het aankleedkussen.

Aangezien ze altijd (zoals op de foto) een beetje zijdelings ligt, nonchalant op 1 armpje steunend, noemen ze dit kleine meisje op het kinderdagverblijf Cleopatra. Een grote tafel met druiven en wijn erbij en ze kan liggend aanvallen zeggen ze dan. We zullen er maar niet bijzeggen dat dit komt omdat ze nog niet verder omhoog kan komen :-). Normaal ligt ze dus exact zo, maar dan zonder Bram in haar rug. Ach, je kan er om lachen, maar als trotse moeder zeg ik dan: maar buikspieren heeft ze!

Blog vs Labrador

Huisje-Boompje-Weblog...... want dat beestje, "die labrador welteverstaan" komt er dus echt niet! Dat zou namelijk betekenen dat je dan opeens WEL burgerlijk bent.... En zeker als je dan in 't Gooi in een rij woont, met een stationwagon voor de deur en een klein meisje in een Bugaboo, dan wordt het wel heel hard tijd om de laatste stap te voorkomen. Dus in plaats van een hijgende hond achter in de stationwagen doen we heel veel leuke dingen, zijn we veel weg, genieten we van (al zeggen we het zelf) onze bourgondische levensstijl, allemaal om maar aan te tonen dat we anders dan burgerlijk zijn. En AL die leuke dingen in het leven leggen we dan vast in en weblog;
- leuk voor de kleine als ze wat groter is
- handig voor vrienden en opa's en oma's, zodat ze foto's en verhalen kunnen lezen wanneer het hen uitkomt.
Zo zie je maar dat je helemaal geen goede reden nodig hebt om mee te gaan in de hype van 2006; het hebben en bijhouden van een weblog....................