De feestdagen

Elk jaar stromen de kerstkaarten binnen en jarenlang hebben we meegedaan met het verzenden van de kerstgroet. Dit jaar doen we dat niet. Niet omdat we te beroerd zijn postzegels en dergelijke te kopen, maar met een hele andere gedachte, die verderop wel duidelijk wordt. Tevens hebben we GEEN uitzonderingen gemaakt, dus ook niet voor

• allerbeste vrienden
• aller-allerbeste vrienden
• ouders
• broers en zussen
• overige familieleden
• collega's
• buren
• mensen die geen internet hebben
• chefs, managers, bazen en directieleden

Er komen elk jaar andere versies bij, zo begonnen we met een standaard kaart, vervolgens kregen we kaarten en sms-jes en tegenwoordig krijgen we kaarten, sms-jes, en e-cards, de beroemde kerstkaarten verstuurd over de mail.

Dit jaar van ons dus een nieuwe versie:
Via dit blog wensen we jullie allemaal hele gezellige en liefdevolle feestdagen met de mensen die jullie dierbaar zijn. Verder natuurlijk een knallende jaarwisseling, met veel gezelligheid en goede voornemens en een super gezellig en gezond 2008 gewenst!
Verder hebben we bij wijze van kerstgedachte "doe iets goeds voor een ander"een bedrag van 100 euro overgemaakt op gironummer 26000, tnv KWF, kankerbestrijding.
We hebben erg getwijfeld tussen een paar goede doelen, onder andere Pink Ribbon (strijd tegen borstkanker), het Rode Kruis en KIKA (KInderen KAnkervrij). Uiteindelijk is ons besluit op KWF gevallen, omdat zij ook de strijd leveren tegen borstkanker en kanker bij kinderen, het is een breder gebied, maar zeker net zo belangrijk!

Een stukje achtergrond in 3 regels:
Elk jaar komen er meer dan 65.000 nieuwe gevallen van kanker bij in Nederland. De verwachting is dat dit aantal oploopt tot 95.000 nieuwe gevallen in het jaar 2015. Eenderde van de patiënten bij wie kanker wordt geconstateerd is onder de 60.

Wat ons betreft mag dit briljante idee worden overgenomen, dus voel je niet bezwaard als je de komende jaren deze manier van kerstgroet van ons "steelt", sterker nog, we zouden het volkomen begrijpen. Uiteraard is elke vorm van kerstgroet welkom, dus ook die kaarten, sms-jes en mails blijven we leuk vinden!!

De jongste van het stel

Sinds een half jaartje was ik (ja, jullie lezen het goed; ik, Ilse!) actief in de sportschool. Ik moest maar eens wat aan mijn conditie doen en daarbij wilde ik weer even die kilo of 3-4 eraf hebben die ik boven mijn persoonlijke norm zit (eigenlijk iets meer, maar ik heb ooit gelezen dat je je doelstelling realistisch moet houden wil het haalbaar zijn).

Aangezien ik bang was voor opgeven heb ik meteen een jaarabonnement genomen, dan is het namelijk wel echt zonde van je geld als je niet gaat. Iedere woensdagochtend ging ik braaf naar de sportschool om een kleine 3 kwartier te spinnen (niet net als Bram in de vensterbank, maar echt actief!) en erna een kwartier zware buikspieroefeningen te doen. Inmiddels was ik zo laaiend enthousiast geworden dat ook Diederik aanhaakte en ook hij vrij snel verslaafd een jaarabonnement heeft genomen. Een superfijne sportschool, met sauna en alles erbij, zo ook kinderopvang!

Inmiddels ben ik natuurlijk zwanger en heb ik nogal veel last van misselijkheid en spugen gehad. Het spinnen vond ik te zwaar worden, maar om toch te blijven bewegen werd mij het aquajoggen aangeraden. Beetje hardlopen onder water (het hoofd gelukkig boven water) en allerlei oefeningen erbij, best leuk moet ik toegeven.

Maaaaaaarrrrrrrrrrr......... Nu komt het...... ik ben de enige vrouw van onder de 55! Het zijn allemaal dames tussen de 55 en 75 en we zwemmen in lauwwarm water. Op zich heel lekker voor mijn buik natuurlijk, maar ik moest er toch wel even aan wennen. Inmiddels nu ik ruim een maand meedoe ben ik eraan gewend en keuvel ik lekker mee onder het "baantjes rennen". Daarbij wordt er ook een kwartier in hoog tempo aan borst- en rugcrawl gedaan en de dames houden het stuk voor stuk vol!

Ik leer er ook veel van hoor, zo hebben we het wekelijks over kunstheupen en -knieën, reuma, doofheid, kleinkinderen (dan begin ik over oma's, dus ik ben flexibel zat!) en door mijn aanwezigheid beginnen ze nu ook nog over de zwangerschappen van hun kinderen. En deze week kwamen er op de vaste onderwerpen ook nog extra onderwerpen bij als kerstfairs, de bedragen van kerstkado's en wat te maken voor de kerstdiners.

Al met al begin ik me redelijk te vermaken daar op de woensdag, tussen de keurige Gooise senioren, die stuk voor stuk behangen met gouden kettingen en gouden horloges met mooi gelakte teennagels het warme water in gaan. Onder de douche ben ik de enige zonder paarsgekleurde shampoo, maar ze sluiten me niet buiten en betrekken me bij elk gesprek.

De komende maanden ben ik dus op woensdagochtend onder de pannen bij goed volk. Alleen het kopje koffie dat ze erna gaan drinken dat wel een uurtje duurt sla ik wel over. Ik duik òf de sauna in òf ik haal Femke weer uit de opvang en ga lekker naar huis, met harde discomuziek in de auto ter compensatie.....

Femke in een Konditorei

Vroeger, toen ik nog klein was zeg maar, gingen we wel eens een aantal dagen of een weekje weg met mijn opa en oma, de ouders van mijn vader. Mijn opa was een man die verzot was op zoetigheid. Als hij op zaterdag voor groente en fruit naar de markt in Zutphen ging, kwam hij steevast met een mokkataart terug voor bij de koffie. Als mijn oma dan mopperde zei hij dat hij niet snapte dat deze in zijn tas zat, want hij had hem er echt niet ingedaan!

Als we met hen naar Duitsland gingen was zijn eerste vraag als we het dorp inreden: "Hebben jullie de Konditorei al gevonden?". Als we dan die middag ergens heengingen werd dus ook een bezoek aan de Konditorei gebracht, om toch in ieder geval een dikke punt schwarzwalder kirschtorte te bestellen om daarna te verorberen.

Aangezien Femke toch zoveelste graads genen heeft van deze man, kon een bezoek aan de Konditorei natuurlijk niet uitblijven (uiteraard deden we het voor haar, niet voor onszelf...).

Van de stukken taart wist ze nog niet zo goed wat ze ermee aan moest, maar alle verpakkingen en kleurtjes maakten een enorme indruk op haar. Kijken of de genen van mijn opa sterk genoeg zijn doorgegeven om hier verandering in te brengen, als ik zo naar mijn eigen snoepgedrag kijk moet dat geen enkel probleem zijn!

Pyama party

Afgelopen zaterdag vierde Gemma haar verjaardag. In de uitnodiging stond dat het alleen voor vrouwen was, dat het een pyama party was, wie wilde blijven slapen mocht blijven slapen (dus Siebe en de kids sliepen bij Diederik). We zouden filmpjes kijken, kletsen, gewoon gezellig meiden onder elkaar.

Om 17.00 haalde ik Yvette op en we reden door naar Gemma. Ze deed de deur open in spijkerbroek en shirtje met laarzen en zei: ik moet me nog wel even omkleden hoor, ik zie er nog niet uit. Ik zei: Inderdaad omkleden, pyama aan! Ze keek me verbaasd aan, maar Yvette en ik trokken allebei onze pyama aan dus toen deed ze toch maar mee. Tja, je geegft een pyama party of je doet het niet!

Saskia was de volgende die aankwam, en zei had zelfs haar pyama al thuis aangetrokken! En zo stonden we dus voor de avond begon al te gieren van het lachen in de kamer. Sas zei: Tja, het enige waar ik bang voor was, was dat ik pech zou krijgen en de ANWB zou moeten bellen, maar het ging gelukkig goed!

Er kwamen ook nog 2 vriendinnen van Gemma die niet bleven slapen, die heel vreemd opkeken. Beiden vroegen ze zodra Gemma de deur opendeed: Je bent toch niet ziek?! Maar toen ze haar opgemaakte gezicht zagen en Gemma nogmaals uitlegde dat het een pyama party was konden ze er hartelijk om meelachen.

En dat ik toch nog voldoende mannelijke hormonen heb bleek uit het feit dat ik uiteraard om 21.25 even de keuken in sneakte om op teletekst de uitslag van AJAX te bekijken, exact 10 minuten na afloop van de wedstrijd. De dames riepen vol ongeloof: Nee! Je gaat toch geen voetbaluitslagen kijken op een vrouwenavond?!?! Maar ja, ook op dergelijke avonden moet je soms prioriteiten stellen, al is het maar 1 minuut!

Al rules!

Afgelopen zaterdag Al Jarreau met de NDR Bigband in het World Forum Convention Center in Den Haag. Ik had al een paar maanden geleden kaarten geregeld en we gingen met John, Selma, Marc en Miranda.

Alwyn Lopez Jarreau, geboren op 12 maart 1940, dus al 67 jaar oud. Hij loopt heen en weer over het podium, in zijn eigen tempo, hij babbelt tussendoor, hij beweegt nog soepel met zijn heupen, genietend van de muziek. Al is geweldig, ik ben echt gek op de stem van die man, die "gummie-stembanden". Het was wel even wennen, want het tweede deel van de avond bestond uit nummers van Porgy & Bess, toch een geheel ander genre dan wat we van hem gewend zijn. Dit was goed, maar toch een stuk minder dan de echte oude hits, meer het Jazz genre waar wij zo van houden. Vonden wij dan... en wij waren met 6 personen, dus dat is een aardige meerderheid...

Het eerste deel van de avond was gelukkig wel waar we echt voor kwamen, mooie oude nummers en de pure acrobatiek met zijn stembanden waar hij zo goed in is. Hij bracht het ook allemaal erg leuk. Heette kinderen een speciaal welkom en zei dat hij enorm blij was dat ze naar deze muziek kwamen luisteren in plaats van voor MTV op de bank te zitten. Hij vond het leuk eens in deze tijd van het jaar in Nederland te zijn, ipv altijd in juli met het North Sea Jazz en hij kon het dan ook niet laten om minimaal 10x "Merry Christmas!" te roepen.

En wij? Na 2 cabaretvoorstellingen en deze geweldige avond wordt het wellicht ook eens tijd voor een balletvoorstelling en een koffieconcert, dan zijn we pas echt cultureel bezig :-).

En daar eindelijk is de Sint, met....... cadeautjes!

En ondanks dat de Sint natuurlijk erg indrukwekkend is, is de blik toch echt gericht op wat er verder allemaal nog gebeurt, want zoals iedereen inmiddels wel weet is Femke altijd bang dat ergens anders iets gebeurt dat ze niet mag missen (van wie zou ze dat nou hebben....).
Met rode wangen van spanning en drukte kijkt ze vrolijk en nieuwsgierig verder, terwijl papa en Sinterklaas braaf staan te poseren.

En dan, na gedans op K3 en het zingen van heel veel sinterklaasliedjes, is het tijd voor cadeaus. De enige dag in het jaar dat het casino een aantal uren is geopend voor mensen onder de 18 is het helemaal feest, want wie heeft er nou ooit kans om met zijn / haar billen midden op een roulettetafel te zitten?!

Een slordige 140 kinderen rennen naar de speeltafels waar volgens de pieten de cadeaus te vinden zijn. Per leeftijdsgroep is een tafel beschikbaar en op alle cadeaus staan de namen van de kinderen. Gewapend met een bekertje pepernoten beschermt Femke haar cadeau met haar andere hand. Ze kan het nog niet zelf uitpakken, dus daar mogen we nog wel even mee helpen.

Een prachtig geschenk van Dora! Ze is inmiddels fan van Dora en roept de hele dag om Dora. Ze heeft van opa en oma Borne een DVD van Dora gekregen en ze heeft ook prachtige sloffen van Dora. Nu ook speelgoed! Vol trots laat ze Pietje zien wat ze heeft gekregen. Waar ze eerder op schoot bij Pietje zat houdt ze nu toch een beetje afstand, aangezien ze nu toch wel een beetje bang is dat ze haar present weer moet inleveren.....

Al met al een hele geslaagde ochtend, waar niet alleen Femke, maar ook Diederik en ik van hebben genoten. Complimenten voor de organisatie!

Vol verwachting klopte haar hart

Vandaag was het zover, Sinterklaas kwam op bezoek bij het Holland Casino. Alle kinderen tussen de 2 en 9 werden opgetrommeld en de ouders mochten ook mee. Daar werden we allemaal om 10.30 ontvangen met koffie, thee, appelsap, chocomelk en Fristi. Ook lagen er grote schalen met cake en grote stukken banketstaaf en op alle tafels stonden grote borden vol spekjes. Voor de meeste kinderen moet dit hebben gevoeld alsof ze in de fabriek van Willie Wonka terecht waren gekomen. Onze Femke was nog net te klein om op de tafels en het buffet te kunnen kijken, dus die had niet in de gaten wat ze allemaal miste......

Vol spanning wachtten alle kinderen af. Er werd eerst een optreden gegeven door Circus Klomp, dus de kinderen vermaakten zich prima. Femke zat eerst even geduldig bij papa en mama, maar na een minuut of wat had ze het rustige zitten wel gezien. Ze stond vooraan, af en toe moesten we haar terug hengelen, omdat ze in de "piste" van spektakel terecht kwam. Na elk kunstje riep het publiek "JAAAAA!!!!!" en begon iedereen te klappen. Femke had snel door hoe dit werkte, en soms midden onder een act riep ze heel hard : "JAAAAA!" en begon ze in haar eentje alvast heel hard te klappen. Nou zijn wij natuurlijk bevooroordeeld, maar wij vonden dat vreselijk leuk en lachwekkend.

En toen de eerste pieten binnenkwamen mocht Femke al even op schoot tussen het publiek. Deze keer riep ze geen apie, maar gewoon Pietje en ze vond het allemaal machtig interessant.

Met open mond aanschouwde ze het geheel, ze was in een soort droom terecht gekomen met allemaal gezellige kindjes, zwarte pieten en heel veel pepernoten. En we kunnen jullie garanderen: Die lust ze!!