Femke in een Konditorei

Vroeger, toen ik nog klein was zeg maar, gingen we wel eens een aantal dagen of een weekje weg met mijn opa en oma, de ouders van mijn vader. Mijn opa was een man die verzot was op zoetigheid. Als hij op zaterdag voor groente en fruit naar de markt in Zutphen ging, kwam hij steevast met een mokkataart terug voor bij de koffie. Als mijn oma dan mopperde zei hij dat hij niet snapte dat deze in zijn tas zat, want hij had hem er echt niet ingedaan!

Als we met hen naar Duitsland gingen was zijn eerste vraag als we het dorp inreden: "Hebben jullie de Konditorei al gevonden?". Als we dan die middag ergens heengingen werd dus ook een bezoek aan de Konditorei gebracht, om toch in ieder geval een dikke punt schwarzwalder kirschtorte te bestellen om daarna te verorberen.

Aangezien Femke toch zoveelste graads genen heeft van deze man, kon een bezoek aan de Konditorei natuurlijk niet uitblijven (uiteraard deden we het voor haar, niet voor onszelf...).

Van de stukken taart wist ze nog niet zo goed wat ze ermee aan moest, maar alle verpakkingen en kleurtjes maakten een enorme indruk op haar. Kijken of de genen van mijn opa sterk genoeg zijn doorgegeven om hier verandering in te brengen, als ik zo naar mijn eigen snoepgedrag kijk moet dat geen enkel probleem zijn!