Bijtanken in Nittel

Even een paar dagen samen weg, om bij te komen van een maand heel slecht slapen en drukte. In eerste instantie wilden we een weekje gaan duiken in Egypte, maar omdat Jelmer nog steeds niet in orde was vonden we dat toch geen prettig idee. We hadden nog steeds veel nachten dat we er regelmatig uitmoesten en om dan opa en oma een week "op te zadelen" met de kinderen vonden we toch wel te ver gaan. Dan maar een paar dagen naar Nittel, ook leuk!!

Donderdagochtend vroeg waren de ouders van Diederik bij ons, zij zouden de dagen dat we er niet waren in ons huis op de kinderen passen. Eerst even lekker koffie met ze gedronken, ALLE medicijnen van Jelmer uitgelegd en toen op pad. Eerst een tussenstop precies halverwege in Maastricht om even te shoppen. Een lekkere late lunch op het Vrijthof en om een uur of 19.00 reden we door naar Nittel, waar we om 20.45 aankwamen.

Marco was nog even druk, dus vroeg ons of we het een probleem vonden om pas om 21.30 te eten, geen probleem! Onze lunch was pas om 15.30, dus het kwam ons juist wel goed uit. Uiteraard konden we al wel even een borrel drinken en zo zaten we dus eerst lekker aan een glaasje sekt en toen meteen nog maar eentje, want we waren eerlik gezegd best een beetje uitgelaten doordat alle stress even van ons afviel.....

Uitermate relaxed zaten we te borrelen en Marco kwam ons inmiddels even uitgebreid begroeten. Hij stelde voor dat we een lekkere risotto zouden eten, met zalm, gamba's en zonnevis, dus dat hebben we maar gedaan, heerlijk! Een lekker glaasje Elbling erbij, helemaal prima. Je zit wel voor het eerst weer eens heerlijk ontspannen, zonder de gedachte dat je even boven moet checken of alles goed gaat met de kinderen, dus we hadden beide het idee dat we het er even lekker van moesten nemen.

Naast ons zaten 2 italianen. Allebei rond de 60 jaar. We hadden al een paar woorden met ze gewisseld en toen wij ons eten ophadden wilden ze net vertrekken uit het restaurant. Ze vroegen mij of ik een adres in Grevenmacher wilde intoetsen op hun tomtom, omdat ze niet helemaal wisten hoe dat werkte, dus dat deed ik. Vervolgens wilden ze ons een glas grappa aanbieden om ons te bedanken voor het helpen (nou nou, wat een werk!). Maar zo gezegd zo gedaan, ik antwoordde dat dat alleen mocht als ze even aanschoven om er eentje mee te drinken.

Misschien had ik dat beter niet kunnen doen......

We begonnen met een houterige conversatie van veel handgebaren en een paar spaanse woorden van ons tussendoor. Na een uurtje was de fles grappa leeg en hadden wij het idee dat we vloeiend italiaans spraken, met uiteraard veel SI, SI!!! erbij. Toen was Marco klaar met werken en schoof ook nog aan, met het voorstel nog een lekker flesje italiaanse wijn open te maken. Aangezien het natuurlijk sneu voor Marco is als je juist op dat moment opstapt bleven we dus nog maar even zitten...

Het gesprek ging over van alles en nog wat, van vakanties tot en met het uitermate omstreden boek "Gomorra", wat wij toevallig thuis hebben. Van de mannen woont er 1 in Rome en hij nodigde ons uit als we weer een keer naar Rome gaan dat we "zijn gast" zijn. Daar slapen, eten en van daaruit mogen we Rome bekijken. Zo kregen we zijn visitekaartje met alle gegevens. Hij heeft een ENORME Coccina waar hij Multi Bene kookt voor tutti zijn amici's en zoals jullie zullen begrijpen horen wij daar natuurlijk bij vanaf donderdagavond... Eigenaar van een groot (ik meen staal-) bedrijf dat levert aan heel veel landen in Europa en zelfs in Mexico. Toen we uiteindelijk na middernacht naar onze kamer gingen namen we afscheid van de mannen.

Vrijdagochtend. Onze wekker ging vrijdag om 9.30 voor het ontbijt en we hadden medelijden met de italianen die al om 6.00 in de vrachtwagen moesten stappen richting Grevenmacher. Wij gingen om 10.00 ontbijten, om vervolgens om 10.30 weer naar bed te gaan, met een aspro-bruisje.....
Om 13.00 stonden we op met het idee dat we toch maar iets moesten gaan doen, dus zijn we op stap gegaan naar Trier. Diederik voelde zich inmiddels gelukkig wat beter en ik had eigenlijk helemaal niet zoveel last, behalve dat ik vreselijk moe was.
In Trier hebben we even een lunchtentje opgezocht en na het eten nog even een paar winkels in. Toen kreeg ik pas echt last van de vallende slaapziekte. Ik stond op een roltrap en viel gewoon bijna in slaap. Diederik moest me vasthouden! Hij voelde zich ook nog steeds niet fit, dus zijn we zo verstandig geweest maar weer terug naar het hotel te gaan. Zo lagen we om 17.00 wederom in bed heel hard te snurken. Marco had aangekondigd dat hij om 21.00 met ons bij een wijnboer in het dorp wilde gaan eten, dus onze wekker stond op 20.00. Om 20.15 klopte Marco op de deur dat hij al klaar was en dat we konden gaan.... oeps, weer in slaap gevallen! Dus snel een douche, aankleden en op pad. Heerlijk gegeten bij Friedenberg, maar na een glaasje sekt en anderhalf glas wijn hadden we het wel weer gezien eigenlijk.

Dus....... om 23.00 lagen we alweer op bed met wederom de wekker op 9.30 voor de zaterdag. We hebben ook echt geslapen tot 9.30, want we werden pas wakker door de wekker. Even een ontbijtje en toen naar de wellness. Eerst een rugmassage voor Diederik, toen voor mij een gezichtsbehandeling en pedicure. Terwijl ik 2 uur onder handen werd genomen in de wellness is Diederik met Marco meegeweest naar de leverancier voor wat inkopen.
Toen ze terugkwamen zijn Diederik en ik heerlijk gaan lunchen bij wijnboer Apel, om vervolgens lekker een rondje sauna enzo te doen in het hotel.

Zaterdagavond hebben we samen gegeten in het hotel. We moesten een wijn proberen die Marco van de leverancier kreeg, of het iets was voor op de wijnkaart, maar we waren beiden niet onder de indruk en hij smaakte eigenlijk niet echt. Hierna schoof Marco aan bij ons aan tafel en maakte nog een heerlijke fles Pomerol open voor onze laatste avond in Nittel. Ik kon het inmiddels weer goed hebben, maar Diederik haakte na 1 glaasje toch maar af, het smaakte hem niet meer zo goed. Met een beetje mazzel heb ik nu voorlopig een Bob!

Zondag de laatste uitslaapochtend al weer! Lekker ontbijten, erna wederom een rondje sauna en ik heb daarna heerlijk op de ligstoelen beneden liggen lezen terwijl Diederik voor de 2e keer een rugmassage had. Hij had erg last van zijn rug en gelukkig deed de sportmassage van de dag ervoor wonderen, dus nog even op herhaling. Toen een douche, de kamer opgeruimd en de beroemde MOSELBURGER besteld. Aangezien er niet veel tijd tussen ontbijt en deze lunch zat hebben we er samen 1 besteld, maar normaal gesproken is dit alleen al een reden om een keer naar Nittel te gaan!
Om 13.45 stapten we in de auto en om 17.30 waren we weer heerlijk thuis. Nu even in de agenda kijken wanneer we weer kunnen, maar dan mogen onze 2 boefjes weer mee....

Marco en Michael hebben een nieuwe site, www.hotelnittelerhof.eu, neem rustig eens een kijkje en aarzel niet om een reservering te maken als je even heerlijk bij wilt komen.....

Kopi Luwak koffie

Afgelopen zaterdag was ik even lekker alleen aan het winkelen in het dorp hier. Op mijn vaste route ligt dan ook Simon Lévelt, om even verse koffiebonen te halen. Ik heb sinds een maandje of wat de Braziliaanse Fazenda Lambari boon, omdat ik die gewoon echt HEEL erg lekker vindt. Hij kost me 1,58 euro per 100 gram, dus voor zo'n standaard zakje van 250 gram ben ik dan 3,95 kwijt, een hele schappelijke prijs voor lekkere koffie!

Maar goed, terwijl ik stond te wachten tot ik aan de beurt was om 4 zakjes te bestellen, zag ik een bordje hangen met: Kopi Luwak Koffie, 18,95 per 100 gram. Even snel omrekenen leert me dat dit tegen de 50 euro is voor een standaard zakje van 250 gram.
Ik denk nog: Dat is vast verkeerd geprijsd, maar vraag de verkoper nog met een grote grijns: "nou nou, dat moet wel hele bijzondere koffie zijn...".

Nou, dat klopte dus! De prijs is inderdaad per 100 gram en ik krijg uitleg van de verkoper. De duurste koffie ter wereld komt uit Indonesië. Ik weet de uitleg nog globaal, maar voor de duidelijkheid citeer ik even van internet:
Indonesiërs zijn trots op hun Kopi Luwak omdat het verassend genoeg geen nasmaak heeft. De koffie dankt zijn naam aan de Luwak, een civetkat. Maar als je van plan bent een kopje te drinken is het misschien niet zo verstandig om de rest te weten.

Toch benieuwd? De civetkat struint ‘s nachts de koffieplantages van Sumatra af, op zoek naar de beste en rijpste kersen. De civetkat kan de bonen echter niet verteren en poept deze uit. Waarna boeren wroeten in de uitwerpselen en de heerlijke koffiebonen verzamelen! Doordat de bonen het spijsverteringskanaal van de kat zijn gepasseerd heeft de koffie geen nasmaak. Jaarlijks wordt er maar 500 kilo van verzameld en deze koffie is dan ook behoorlijk exclusief. In Nederland is de koffie verkrijgbaar in verschillende koffiespeciaalzaken.

Tja, jullie snappen dat ik Bram en Igor nu aan het trainen ben om Fazenda Lambari bonen te eten! Dan sluit ik het kattenluik af, plaats weer een kattenbak en ga op zoek.....

Ik denk dat ik over een paar maanden dan mijn baan wel op kan zeggen, inkomsten genoeg!

Sinterklaas is een puntje!

Dit jaar voor het eerst heeft Femke besef van Sinterklaas. Ze volgt de sint op tv en vindt de pieten erg interessant. Wel vindt ze het een beetje eng dat ze zomaar binnen kadootjes kunnen neerleggen, maar ik heb haar gerustgesteld dat ze niet binnen kunnen komen. Ik heb uitgelegd dat ze haar schoentje op de achtermat kan zetten, bij het kattenluik van Bram en Igor. De pietjes die langskomen kunnen dan een cadeautje door het luik naar binnen "gooien".

Iedereen blij, Femke niet meer bang en ze kan haar schoentje op de mat achter zetten. Ook deze uitleg heeft natuurlijk weer een nadeel, want Johan C. heeft echt gelijk met zijn beeld over voor- en nadelen: Als Bram of Igor nu door het luik naar binnen komt of naar buiten gaat (hoor je het luik klapperen) veert Femke op en fluistert tegen me: "Is dat een Pietje mama??" Als je bedenkt dat dat een keer of 18 per dag is.....

Gister heeft Femke voor het eerst haar schoen en een schoentje van haar broertje gezet. Ik had haar eerst uitgelegd dat ze beter een laars kon zetten omdat daar meer in kan. Maar toen keek ze even bedenkelijk voordat ze zei: "maar het schoentje van Jammer is wel heel klein mama!". Toen heb ik mijn versie aangepast en verteld dat piet een groot cadeau misschien wel naast de schoen neerlegt.

Daar stond Femke gisteravond in haar pjama bij de achterdeur "Sinterklaas Kapoentje" te zingen. Ik heb het haar deze week geleerd en nu kan ze het. Ik ben best trots op haar. Een wortel naast de schoen voor het paard, een tekening in haar laars voor Sinterklaas en uit volle borst:

Sinterklaas is een puntje

Gooi wat in mijn schoentje

Gooi wat in mijn laarsje

Dank u Sinterklaaaaaaaasje!!!

En ik geef haar groot gelijk! Wat is nou feitelijk een Kapoentje?!?!?!

Grote zus en klein broertje

Onze 2 kanjers, samen in bad. Femke wil het liefst zelf Jelmer vasthouden, maar dat doen we nu nog maar heel even niet. "Mama kijk, hij eet schuimpjes op!" zegt ze lachend. En Jelmer heeft bijna 2 mama's, want als ik zeg dat Jelmer iets niet moet doen, herhaalt ze het nog een keer of wat. Dus zo kan het maar zo zijn dat je al lang met andere dingen bezig bent en dan hoor je Femke opeens zeggen: "Je mag niet schuimpjes eten Jelmer, dat is niet goed".

Ook wil Femke nu continue haar broertje knuffelen en samen met hem op de foto. "MAMA! Je moet even een foto maken!!" hoor ik dan ook vele keren per dag. Als ik dan kijk hangt ze weer half boven de box, of klimt ze achterop de Bumbo van Jelmer of ligt ze half over hem heen op bed of bank. Het zijn me er 2.....

Wauw..... Obama.....

Ondanks de peilingen durfde ik niet hoopvol te zijn.

Ondanks de overweldigende peilingen schoot continue door mijn hoofd 'het zal toch niet dat hij het toch niet haalt?'

Om 1.00 NL-tijd afgelopen nacht werden de eerste stemmen verwacht, dus een wekker gezet: nog geen nieuws.

Wekker verzet naar 2.30. Meteen weer verder slapen.

Om 2.30 wat betere berichten. Maar dan denk ik 'als hij staten van 'de concurrent' kan winnen, kan het omgekeerd ook'.....

Dus: Wekker op 4.00 en meteen weer verder slapen.

Om 3.45 wordt Jelmer wakker en kijk ik snel even tv, nog geen duidelijkheid. Ik geef Jelmer zijn speentje opnieuw en verzet mijn wekker naar 6.00 uur.

Om 5.55 maakt Diederik me wakker. Hij heeft gewonnen! Zijn speech begint elk moment!

Om 6.00 lig ik in bed naar de speech van Obama te luisteren en ik moet toegeven dat ik door alle beelden en woorden aardig wat emoties voel (ik gooi het uiteraard op de moeheid en mijn griep). Died en ik geven elkaar een high five terwijl we naar de woorden van Obama luisteren.

En over een jaar of 10 als er een nieuwe versie van Triviant uitkomt weet ik in ieder geval ook een keer een vraag te beantwoorden: "In welk jaar werd voor het eerst een zwarte president gekozen in de Verenigde Staten van Amerika?"

Om de anderen te dollen wrijf ik eens over mijn kin, zeg dat ik twijfel tussen 2004 en 2012, om vervolgens met een grote grijns mijn triviantje in ontvangst te nemen als ik het antwoord roep: 2008!!!!!

Onder kopje

Onze blije smurf, die soms de meest leuke opmerkingen maakt. Ik moet ze gewoon opschrijven omdat ik ze anders vergeet en ooit als ze groter is kan ze er vast zelf vreselijk om lachen.

Vorige week zat Yvette bij mij te eten en met ons drietjes (Femke, Yvette en ik) zaten we aan tafel. Mijn moeder belt en terwijl ik aan de telefoon zit geeft Femke mij iets aan dat ik zonder nadenken aanpak terwijl ik doorpraat tegen mijn moeder.

Femke kijkt me aan en zegt: "Dan zeg je dank je wel mama!"

Regelmatig op zondagochtend gaat Diederik zwemmen met Femke, aangezien Jelmer nog steeds niet helemaal beter is ook afgelopen zondag zonder ons. Na anderhalf uur komen ze weer thuis en ik ben boven de was aan het opvouwen. Femke rent de trap op en roept "mama, MAMA!!!!", dus ik vang haar bovenaan de trap op. Ik zeg "hoe was het in het zwembad?"

En Femke zegt: "Leuk mama, ik ben onderkopje geweest!".....

Puddinkjes maken met papa

Samen met papa koken in de nieuwe schort die we op Terschelling voor Femke hebben gekocht. Met een papa en mama die elkaar op de hotelschool hebben leren kennen kun je hier niet vroeg genoeg mee beginnen.

Femke vindt het helemaal leuk om de "moeilijke" Saroma pudding te maken, maar lekker is hij niet. De volgende dag is ze echter alweer vergeten dat ze gemaakt zijn, dus dat we ze weggegooid hebben valt haar niet op....:-). Afgelopen week hebben Femke en ik samen muffins gemaakt en die waren wel heel erg lekker. Zo lekker dat ook de leidsters op de creche er maandag nog van gesmuld hebben.

Jammer en Sjem

Jelmer en Sem, oftewel zoals Femke ze noemt: Jammer en Sjem.....

Jelmer werd op 10 juni geboren en Sem, de zoon van Marc en Miranda op 18 juni. Ze schelen dus slechts 8 dagen. Toch verschillen ze (nu nog) veel in formaat, omdat Jelmer 6 dagen te laat is geboren en Sem ca 5 weken te vroeg. Begin oktober waren ze een zondag bij ons en konden we de 2 mannetjes weer eens vergelijken.

Alle kleertjes van Jelmer gaan naar Sem door (althans wat ze leuk vinden en nog mooi is gebleven in de was). Soms zitten er zelfs nog oude kleertjes van Boris tussen, die wij weer allemaal van Siebe en Gemma hebben gekregen. Jelmer begon bij zijn geboorte op maat 56 en Sem zwom de dag van zijn geboorte nog bijna in maat 44. Jelmer zit nu tussen maat 68 en 74 in en Sem slaat een flinke inhaalslag, want hij zit in de meeste merken nog in maatje 62, maar gaat soms al richting de 68.

Ik denk dat we Jelmer maar preventief een beetje moeten gaan oprekken.....

IJsje eten op de hei...

Zo'n beetje de laatste mooie dag van het jaar, en we maken een lekkere wandeling op de hei, met Marc, Miranda en Sem. Halverwege een stop voor een drankje bij de La Place en Femke mag een ijsje. Smullen!

Uiteraard mag haar papa ook een hapje, en om te voorkomen dat het ijsje overal op haar jurk zit nemen zowel hij als ik regelmatig een hapje. Maar dat mag haar pret niet drukken, ze geniet ervan.

Jelmer knapt gelukkig snel op!

Onze kleine man is nog lang niet helemaal beter, maar hij knapt wel heel snel op ten opzichte van het begin van de week. Waar we moesten beginnen met 8x ventolin per dag werd het halverwege de week 4x en momenteel krijgt hij het alleen nog voor de nacht.

Inmiddels speelt hij weer lekker in de box en kan er regelmatig weer een lachje vanaf. We hopen dat de nachten ook snel weer wat rustiger worden, want zo'n 8x per nacht eruit omdat hij wakker is begint inmiddels aardig op te breken... Maar het belangrijkste is natuurlijk dat hij zich snel weer helemaal senang voelt en weer helemaal ons vrolijke mannetje is!

Benauwd Jelmertje

Ons arme mannetje was een paar dagen heel erg benauwd. In de loop van zondagavond werd het steeds erger en de nacht van zondag op maandag hebben we amper geslapen, omdat we vrijwel de hele nacht op de kamer van ons kleine mannetje hebben gezeten, die zo hard moest werken om te ademen.

Maandagochtend is Diederik meteen naar de huisarts gegaan. Hij belde om kwart over acht en kon gelukkig meteen om half negen terecht. Daar werd hij eigenlijk meteen naar het ziekenhuis verwezen.

Na 3 uur onderzoek en inademing van ventolinverneveling via zuurstof, mocht ons mannetje weer mee naar huis. Hij heeft het RS-virus, een zwaar griepvirus dat bij hele kleine kindjes en bij bejaarden op de luchtwegen werkt. we moeten hem heel goed in de gaten houden (maar dat doe je automatisch al als hij zo benauwd is en vreselijk moet hoesten) en in geval van twijfel of verslechtering meteen terug naar het ziekenhuis.

Voor nu moeten we hem dus extra veel knuffelen en heel veel extra liefde geven. Died en ik hebben meteen de hele week vrij geregeld, om en om, ik maandag en dinsdag en Diederik maandag, donderdag en vrijdag. De woensdag ben ik sowieso altijd al. Hopelijk knapt onze kleine man snel weer op!

MEZZO

Elk jaar gaan we met John & Selma en Siebe & Gemma een weekendje weg om al onze verjaardagen te vieren. Dat doen we in plaats van kado's. Ergens in 2007 staat op mijn blog het verhaal van De Swarte Ruijter in Holten en nu gingen we naar Mezzo in Braamt.

We zoeken altijd een goed restaurant waar je ook kan slapen, zodat niemand de BOB hoeft te zijn en we heerlijk aan de wijntjes kunnen.

Het eerste weekend van oktober was het zover. We hadden de kinderen al op donderdag naar pa en Marian gebracht, zodat we even konden voorslapen(, haha) en op zaterdag einde ochtend vertrokken we naar het oosten van het land. Eerst hebben we heerlijk even bij gekletst, onder het genot van een flesje bubbels. Vervolgens zijn we nog even in de auto gestapt om bij een tentje in de buurt aan de rand van het bos te lunchen (bij "Peeske"). Daar heerlijk zitten borrelen bij de openhaard.

Bij aankomst weer in Mezzo zijn we opnieuw begonnen met een borrel om vervolgens aan tafel te gaan. Tijdens de borrel kwam de kelner ons een flesje Prosecco aanbieden namens Femke en Jelmer..... We hadden dit adresje van pa en Marian gekregen, dus die kenden de zaak, we hebben nog steeds het vermoeden dat zij erachter zitten :-).

Maar goed, we hebben werkelijk zalig gegeten, met een wijnarrangement erbij. Aangezien John geen wijn drinkt, maar graag andere (met name Belgische) biertjes drinkt, had ik vooraf geregeld dat hij een bierarrangement zou krijgen.

Na de koffie en de nodige grappa's, limoncello's, sambucca's en tia maria's hebben we alle zes heerlijk liggen snurken die nacht. Gelukkig even geen kinderen die vroeg wakker zijn en de volgende dag genoten van een heerlijk uitgebreid ontbijt.

Nu weer een jaartje aan de spa rood en dan kunnen we in 2009 weer los, haha!
Wederom dank lieve vrienden voor dit top weekend!!

Verjaardag Siebe bij Slangevegt

Siebe wilde dit jaar zijn verjaardag niet vieren. Maar dan kennen jullie Gemma nog niet! Met een smoesje dat ze er een dagje uitwilde met het gezin, om hun trouwdag (2 dagen erna) toch een klein beetje te vieren, lokte ze manlief mee naar locatie Slangevegt waar een paar vrienden toch "onverwachts" even langskwamen voor een glaasje....

Siebe keek eerst nog heel verrast toen wij als eersten aan kwamen waaien. Gemma zei nog dat alleen wij kwamen, onder het motto dat wij toch zo goed als familie zijn, maar dat pikte Siebe maar 2 minuten. Toen arriveerden ook Bas en Sas en Eva en Koen. Ook Anneke kwam later nog aanwaaien, vanaf een ander vriendenbezoek.

Boris en Femke zaten lekker samen te chillen. Ze hadden 2 lounge stoelen aan het water gevonden en lagen er beiden naar de prachtige sloepjes te kijken die langskwamen over het water. Ik liep sneaky naar ze toe om een foto te maken en toen hoorde ik Femke tegen Boris zeggen: Kijk Boris, daar, een boot...

Met Fleur en Demi erbij hadden ze helemaal schik en hier zitten de bengeltjes.

De wijn vloeide rijkelijk.....zoals op de foto's vast goed te zien is! En 'en masse' habben we al besloten ook allemaal te blijven eten. Een top avondje, zo'n beetje de laatste mooie zonnige dag van dit jaar.

Wat een droppie he?!

Femke heeft leren lachen in de camera. Waar ze 2 maanden geleden haar mond nog ver opendeed als ik zei ga maar even lachen, maakt ze nu een echte tandpastalach.

Samen met Fleur ging ze zich verkleden, om trots als een pauw met haar grote vriendin te poseren voor de witte muur. Als Mega-Mindy en als prinses. En ik vind het echt prachtige plaatjes, van die 2 mooie meiden!

Chillen bij West aan Zee

Met het heerlijke weer tijdens onze vakantie moest er natuurlijk ook worden genoten van hapjes en drankjes op het zonnige terras. West aan Zee leent zich daar prima voor. Dus daar hebben we een paar keer heerlijk zitten lunchen en chillen met uiteraard een drankje erbij.

Mijn 3 helden:

En wat doet Femke als papa en mama Corona drinken?? Precies! Appelsap lijkt er best een beetje op!

Nooit te jong voor een 4x4

Je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen. Femke deelt nu al mijn enorme liefde voor de "stoere auto's". Dit samen met het feit dat ze spontaan af en toe: "AJAX, aanvalluh!!" roept betekent dat ze toch echt net als ik wel wat mannelijke hormonen heeft en daar is iets mis mee....

Ezeltje rijden

In een boek over leuke dingen doen zag ik dat het op Terschelling mogelijk is om een ezeltje te huren voor een mooie wandeling op Terschelling, namelijk bij "Puur-Terschelling". De ezel kan tassen voor je dragen als je bv wilt picknicken, maar kan ook kleine kinderen op zijn rug dragen en dat leek me nou wel weer leuk voor Femke.

Het was even afwachten of ze het leuk zou vinden en niet eng, maar van het laatste was totaal geen sprake. Toen we aankwamen mocht ze de ezel (Silke) eerst even borstelen en er werd een enorme mand met oude haarborstels en kammen neergezet. Femke liep rustig naast de ezel op en neer en moest ook echt alle borstels uitproberen. Met allemaal gaf ze de ezel 1 aai en als ik zei dat ze nu wel klaar was zei ze: "Nee mama, deze moet ik nog" en pakte ze weer een ander exemplaar uit de mand.

Na een minuut of 10 zei ik dat we nu toch echt maar moesten stoppen, omdat we het ezeltje moesten uitlaten. Toen kwam ook de mevrouw van Puur-Terschelling naar ons toe, om de ezel op te zadelen.

We hebben ruim 3 uur gewandeld en enorm genoten. Diederik en ik voelden ons net Maria en Jozef, zo wandelend met een ezel, met als verschil dat wij al 2 kinderen hebben en de wijzen tot nog toe geen behoefte hebben ons op te zoeken.

Onze kleine-grote stoere meid met helm (= verplicht) bovenop de rug van een ezel. Ze hield het ook nog best lang vol, maar wilde zoals in een eerder stukje staat ook wel even een tijdje in de bolderkar. Het zag er wel enorm schattig uit en werkelijk iedereen die voorbij wandelde of fietste zei dan ook dat ze het zo vreselijk leuk vonden.

Femke steeds gekker op Jelmer

Femke is de hele vakantie druk geweest met haar broertje Jelmer. En het grappige is dat iedere keer als ze bij hem gaat liggen of zitten ze erbij zegt: "Mama, jij even foto maken?" Als ik dan vervolgens een foto maak zegt ze: "Mag ik kijken?" om vervolgens te reageren met: "Hey, dat is Gemke, met Jammer!".

We kunnen hoog en laag springen, ze blijft zichzelf Gemke noemen en haar broertje Jammer. Misschien vindt ze de naam Femke gewoon helemaal niet leuk, want de F spreekt ze wel uit bij oom Freek en Fleur. Als ik zeg: Je heet toch FFFFemke? Zegt ze doodleuk: Nee, Gemke!

Maar goed, sinds een aantal weken is ze niet meer bij Jelmer weg te slaan en wil ze hem ook steeds kusjes geven. Het liefst klimt ze de hele dag bovenop hem. Ook hierboven doet ze weer een poging boven op de Bugaboo te klimmen, een echte klimgeit dus.

Tijdens het ezeltje rijden hadden we ook een bolderkar gehuurd. Jelmer kon zo lekker blijven liggen en dat was wel handig met een wandeling van bijna 3 uur. Voor Femke was 3 uur op een ezeltje best lang, dus halverwege hebben we de tassen aan de ezel gehangen en is Femke in de bolderkar gestapt. Is ook wel zo ontspannen als je even op je gemak een broodje wilt eten.

Bij West aan Zee op de lounge banken. Ik zei: Ga maar even lachen Jelmer, en zoals je kunt zien doet Femke vrolijk mee. Inmiddels hebben we wat leuke plaatsjes van onze 2 kanjers samen, super!

De kinderen op het strand van Terschelling

Ik heb Femke geleerd dat ze makkelijker haar voetstappen in het zand kan zien als ze achteruit loopt dan wanneer ze vooruit loopt. Dat werkte! Ze liep continue achteruit op het strand en riep heel hard: Kijk mama! Mijn voetjes!!!
Ook altijd handig als je bang bent dat iemand je achtervolgt, haha!

En als je voeten onder het zand zitten spoel je ze gewoon even af in de branding. Dat je vervolgens met natte voeten weer door het zand moet maakt natuurlijk niet uit, dan spoel je ze gewoon weer opnieuw af. Water blijft kinderen trekken, als er maar water in de buurt is is Femke helemaal in haar element. Zou dat komen omdat haar sterrenbeeld vissen is?

En ook Jelmer mocht natuurlijk genieten van al het moois op het eiland. Maar met zijn 3 maanden kan ik hem nog niet laten zien hoe hij voetafdrukjes kan maken. Daarbij waaide het best hard, dus hebben we hem maar lekker in zijn warme maxi-cosi laten liggen. Volgende zomer mooie foto's van Jelmer met zijn voetjes ergens in de branding!!

De vakantie begon vermoeiend voor Femke

Dit jaar eens een vakantie dicht bij huis. Leek ons wel handig omdat ons kleine mannetje nog geen 3 maanden oud zou zijn en daarbij kan Nederland best geweldig weer hebben in september. Voor Jelmer maakte het al helemaal niet uit waar we heen zouden gaan en Femke vermaakt zich overal wel, als ze maar lekker bij papa en mama is en veel buiten kan spelen. En dat kon op het waddeneiland!
De eerste dagen waren niet echt geweldig qua weer, maar dat mocht de pret niet drukken. Femke had het maar wat druk met emmertje en schepje. Lekker jasje aan en over het strand lopen en ze was helemaal in haar element.

Uiteraard kreeg ze "wadden-les" van Diederik. Hij wees haar alles aan en ze stond met open mond te kijken naar de schelpjes, de kleine krabjes en vooral ook naar haar eigen voetstappen.

Om vervolgens heel hard in de plassen zeewater te gaan stampen en dansen. Dat het een beetje regende mocht de pret niet drukken.