woensdag 31 oktober 2007

Feest op het kinderdagverblijf

Afgelopen maandag was het feest. Eerst was Femke beneden bij de "grote" groep, daar was een verjaardag, dus Femke vierde mee en kreeg meteen een cadeautje. Vervolgens weer terug naar haar eigen groep, waar ze die dag alle gezichtjes van de kindjes aan het beschilderen waren.
Ze viel dus met haar neus in de boter en kon meteen aanschuiven voor een mooie schmink-partij.

Ze keek dan ook apetrots toen ik haar aan het eind van de dag ophaalde en ik mocht het er met moeite afhalen die avond.

Interessant op de wc

Het is interessant op de wc. Het is nieuw en vooral de rol toiletpapier maakt het allemaal erg boeiend in het kleinste kamertje van het huis.

Elke ochtend en avond zetten we haar even op de wc, soms plaste ze, soms niet, maar elke week ging ze vaker plassen. Als we nu vragen of ze moet zegt ze zelf ja of nee en brengen we haar naar de wc. Een eigen verklein-brilletje op de wc en het komt helemaal goed met onze princes.

En die toiletrol die rollen we daarna wel weer op :-).

Wandelen op de hei

Afgelopen zondag zei Diederik onder het klussen: Nu is het even mooi geweest, we gaan even naar buiten en een lekkere wandeling maken.

Dus een kwartier later stapten we de hei op, lekker dik aangekleed en met de buggy voor de zekerheid mee.
En Femke genoot van het uur op de hei. Ze rende achter ons aan, probeerde zich te verstoppen achter de struiken, gierend van het lachen en ging op onderzoek in verschillende kuilen op de hei.

Om vervolgens even te zitten om een beetje bij te komen. Want in de buggy wilde ze dus echt niet!
En tot het eind heeft ze helemaal zelf gelopen. Trots naast haar papa of haar mama. Samen weer door het hekje en lekker weer naar huis. Waar ze na een boterham als een blok in slaap viel!

Nog wat bijgekomen foto's

Gisteravond kwamen Freek en Vanessa bij ons eten. Ze hadden nog wat foto's mee van onze vakantie naar Spanje in augustus die we nog niet gezien hadden, dus vandaar nu nog even ene paar "verouderde" kiekjes, die zeker wel de moeite van het plaatsen waard zijn!




zondag 21 oktober 2007

De kinderboerderij

In Hilversum is een leuke kinderboerderij. Best groot, met allerlei lieve beesten, zoals konijnen, geiten, herten, zwijntjes, een paard, ganzen, zwanen, eenden, veel vogels, cavia's en een pony.

Het leek me al een tijdje leuk er heen te gaan met Femke, maar steeds kwam er iets tussen. Afgelopen vrijdag nog, toen we klaar stonden er heen te gaan begon het net weer te regenen. Vanochtend ging het eindelijk lukken.

Met ons drietjes op de fiets, stukje fietsen (pfoe, wel een stuk omhoog fietsen...) en toen waren we er. Femke keek haar ogen uit. Ze riep ons en wenkte dat we naast haar moesten komen staan om op de verhoging te staan bij de konijnen en ze wandelde door het gras naar de geitjes toe.

Tot slot nog even spelen in de speeltuin die erbij ligt en toen weer naar huis. Tranen met tuiten natuurlijk toen we haar "meetrokken" naar de fiets, want daar had ze nog helemaal geen zin in.
Binnenkort snel maar weer eens die kant op!

zaterdag 20 oktober 2007

De appel die me vandaag precies een week aanstaart

"Onderzoek heeft uitgewezen, dat mensen allergisch kunnen zijn voor een bepaald eiwit in de appel. Ze krijgen last van jeuk, tintelingen en zwellingen aan lippen, tong en keel bij het eten van een appel. Patiënten met een appelallergie hebben volgens Wageningse onderzoekers ook last van hooikoorts in het voorjaar door rondzwevend berkenstuifmeel. Andere fruitsoorten kunnen eveneens klachten veroorzaken."

Ik weet het, los van het onderzoek. Ik heb er al jaren last van. Als kind heb ik het nooit gehad, maar opeens kwamen de klachten. Ik weet de eerste keer nog, ik was een jaar of 17 en zat met mijn ouders in de auto, op weg naar Utrecht waar mijn broer op kamers zat. Tijdens het eten van de appel kreeg ik hele kleine bultjes op mijn lippen, amper te zien, maar als ik er met mijn tong langsging voelden ze enorm. Ik bracht het nog niet erg in verband met een allergie voor appels, maar elke keer erna als ik een appel at werd het erger. Het gekke is, dat het enkel bij rauwe appels is. Zodra ze verhit zijn geweest is het probleem over. Ik kan dus wel tegen appelmoes, appeltaart en appelsap. Rauwe appels eten? Inmiddels durf ik het niet meer. De verschijnselen zijn zo heftig dat ik al bijna bang word als ik een rauwe appel zie. Daarbij zijn er in de 6 jaar erna heel wat vruchten bijgekomen, die bij mij eenzelfde reactie veroorzaken:
  • abrikozen
  • kersen
  • nectarines
  • perzikken
  • peren
  • pruimen
Maar nu: Er is een nieuwe appel, de Santana. De Santana lijkt op de bekende Elstar. De appel is geelgroen met een donkerrode blos. Het is een stevige, sappige vrucht met een frisse smaak. Tot nu toe wordt de Santana alleen in Nederland op bescheiden schaal geteeld. Het is een "anti-allergie-appel". Volgens de meneer in de groentezaak werkt het echt en kan ik die wèl eten. Hij raadde me echter wel aan eerst even het stappenplan goed door te lezen op de santana-site, om het rustig op te bouwen en problemen te voorkomen.

Stap 1: Neem een hap uit een Santana appel, met schil, kauw er even op en spuug de hap uit.Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u overgaan naar stap 2;
Stap 2: Neem een hap uit een Santana appel, met schil. Nu kunt u de appel doorslikken. Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u overgaan naar stap 3; Stap 3: Snijd een partje uit de Santana appel, met schil en eet dit op. Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u overgaan naar stap 4;
Stap 4: Eet een halve Santana appel, met schil. Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u er van uit gaan dat u de Santana appel goed verdraagt.

De appel is vandaag exact een week geleden gekocht en ligt nog steeds op het aanrecht in de keuken. Elke avond neem ik me voor het morgen te gaan testen, maar het is nog steeds niet gelukt. Ik durf gewoon niet. Ik weet van de laatste appelervaring en ben bang voor mijn pijnlijke en tintelende Daffy-Duck mond na die tijd.
Mijn blik op Wikipedia over deze wonderappel heeft overigens mijn algemene indruk over de appel ook niet verbeterd:
Santana Appel: Een schurftresistente appel geschikt voor de biologische teelt.

woensdag 17 oktober 2007

Vriendje Bram

Femke is al vanaf het begin gek op onze rode theemuts Bram. Overal waar hij gaat achtervolgt ze hem en ze roept hem ook echt de hele dag door. Als ze op de creche Dikkie Dik voorlezen, corrigeert ze de leidster, want het is niet Dikkie Dik, het is Brammie.
Soms is het wel eens lastig, want alle katten die ze ziet lopen noemt ze Brammie en rent ze heen. Bram doet niemand kwaad, maar niet alle katten zijn even gek op kleine drukke kindjes, dus ik moet haar echt regelmatig tegen haarzelf in bescherming nemen als ze weer eens denkt dat ze een vreemde kat in zijn gezicht kan prikken of aan zijn staart kan trekken.....

Als ze thuiskomt gaat ze eerst even in gesprek met Brammie in de keuken. Ze loopt rustig 30x op en neer van het brokjesbakje naar Brammie (zie bovenste foto) om hem één voor één brokjes te voeren. Op een gegeven moment zit Bram zijn buik echt wel vol en wordt Bram natuurlijk een beetje gek van het drukke gedrag van onze dochter en dan gaat hij aan de wandel. Maar denk maar niet dat dat Femke afschrikt. De snelheid waarmee ze hem onder de tafel en stoelen door achtervolgt is goed te zien op de onderste foto (en nog net de achterkant van Bram op de foto).
Het resultaat is dat Brammie uiteindelijk naar boven vlucht en lekker ergens onopvallend gaat liggen slapen, maar ze zijn wel echt gek op elkaar!

Placemat

Om het tafelen nog meer feest te maken kocht ik voor Femke een leuke placemat met allemaal leuke figuurtjes en dieren erop bij de Hema. Papa en mama een placemat, Femke ook, want zo hoort dat natuurlijk!

De placemat is even leuk om naar te kijken, maar daarna is het veel leuker om er gek mee te doen. Zo zit mevrouw dus tegenwoordig standaard aan tafel voor het eten eraan komt, terwijl ze heel hard HALLO roept, tot iedereen aanwezig haar goed gezien heeft... En als ik de placemat vergeet wijst ze er gewoon naar en roept ze: "DIE!!!".

Jaja, het is wat, hoe gekker hoe beter en ze is nu al gek op show (als ze tenminste de hoofdrol heeft).

Femke en Boris

Afgelopen zaterdag hadden we de housewarming van Yvette en Paul en tevens de verjaardag van Paul. Supergezellig en lekker buiten, met BBQ erbij. Allemaal erg leuk en gezellig en ook Siebe en Gemma en de kids kwamen, dus leuk voor de kinderen.

De laatste keer dat Boris en Femke samen waren, is nog niet vermeld op mijn blog. De hele familie kwam bij ons en Gemma en ik stonden een kopje koffie te leuten in de keuken. De kinderen en de mannen waren in de tuin. Ik hoorde Diederik zeggen tegen Siebe dat hij het vervangen houtwerk even zou laten zzien en de resultaten van de schilder.

Na een paar minuten zei ik tegen Gemma: We moeten even de kids checken, ik weet niet of Diederik en Siebe daaraan denken. Zo gezegd zo gedaan, we liepen de tuin in. Behalve Fleur niemand te zien, dus ik riep naar Diederik: Zijn Boris en Femke bij jullie?
..............dat was dus niet het geval.......

We liepen nog even nonchalant en lacherig door de tuin en de schuur in, maar toen we ze daar ook niet zagen en ook niet voor het huis sloeg de stemming al snel om naar 4 ouders in een lichte vorm van paniek. We liepen rondom de auto's, naar het steegje achter ons huis, maar nergens een glimp van de 2. Toen hoorden we ze samen lachen, maar we konden het geluid niet plaatsen. Siebe liep de straat helemaal uit en keek aan het eind van de strtaat naar beide zijkanten en daar een eindje verderop zag hij ze gaan met zijn 2-en. Boris op de knalroze loopauto van Femke en Femke ernaast lopend. In een stevig tempootje waren ze op weg. Geen idee dat ze dat helemaal niet mochten. Het resultaat was dat we er heel erg om konden lachen en dat we vreselijk opgelucht waren!
Maar goed, terug naar de Meern voor de housewarming! Yvette en Paul hebben een tuin, met een paadje naar hun vlonder, heerlijk aan het water. Omdat er meerdere kinderen waren hadden ze het paadje "gebariccadeerd" met een paar tuinstoelen. Alle kinderen bleven netjes voor de bariccade stil staan of gingen weer lekker verder spelen elders in huis of tuin. Gemma en ik stonden als waakhonden bij het paadje, te angstig voor wat er zou kunnen gebeuren.

Opeens tikt Jan B. te A. op onze schouder en zegt: moeten jullie nou kijken! we draaien onze blik naar waar hij wijst. Femke en Boris lopen strak langs de schutting aan de zijkant van de tuin, waar een kleine opening naast de bamboe zit. Via daar is ook voor kleine kinderen de vlonder te bereiken..... Snel roepen we ze tot de orde, maar iedereen ligt al in een deuk. Jan was er al even naar aan het kijken geweest en had de onderlinge afstemming vooraf ook gezien. Ze hadden stilgestaan bij de rand van het terras, hadden elkaar aangetikt en met hun hoofje gewezen naar ze zijkant door de tuinaarde heen langs de planten en het antwoord van beiden was blijkbaar "Oké, doen we!" want daar gingen ze samen.

Fleur is altijd heel gehoorzaam en blijft altijd in de buurt van haar ouders, maar met Femke en Boris krijgen we echt nog wat te stellen!!

Eindelijk een foto.....

van het schitterende bruidspaar op 15 september. Fleur en Jan trouwden die dag en het was een schitterende dag met ook gelukkig heel mooi weer. Hier het verliefde paar, wat er echt prachtig uitzag!

zondag 7 oktober 2007

Femke en Mats

Fleur en Jan kwamen vandaag onverwachts even langs bij ons in Hilversum. Ze hadden het album van hun huwelijksdag opgehaald bij ons in de buurt en wilden het even trots komen laten zien. Terecht, want het is een prachtig album geworden met schitterende foto's!
Femke lag nog even te slapen toen ze aankwamen, maar aangezien de twee kids elkaar nogal eens mislopen, vonden we het tijd haar uit bed te halen.

De laatste keer dat we Fleur en Jan zagen was op hun trouwdag, daar was Mats wel, maar Femke niet. De keer ervoor hebben we bij Fleur en Jan gegeten en daar was Femke wel bij, maar Mats lag met hoge koorts ziek in zijn bedje. Schandalig maar waar, rond sinterklaas zagen ze elkaar, met Femke haar verjaardag en Died zijn verjaardag was de laatste keer dat de kids elkaar "bewust" zagen.

De twee moesten even wennen aan elkaar. Met name Femke aan Mats, maar dat kwam omdat ze net een minuut wakker was en dus aan iedereen moest wennen, ook aan Fleur en Jan. Na een paar minuten keken ze naar elkaar zonder dat één van de twee er vandoor ging en kon er zowaar ook bij Femke een lachje vanaf.

Nog iets later renden ze achter elkaar aan door de tuin en speelden ze lief samen, het zou toch wel heel leuk zijn als ze elkaar wat vaker zouden zien!
Bij het weggaan stond Femke weer hard doei doei te roepen en uitgebreid te zwaaien. Ze was toch weer goed wakker geworden na haar slaapje en was weer helemaal in haar element. Deze maand nog komen Fleur, Jan en Mats bij ons eten, dus dan doen we het nog wat uitgebreider over. Heerlijk, weer eens onverwachts bezoek, zonder dat het maanden van te voren moet worden gepland, helemaal leuk!!!