Afgelopen zondag zei Diederik onder het klussen: Nu is het even mooi geweest, we gaan even naar buiten en een lekkere wandeling maken.
Dus een kwartier later stapten we de hei op, lekker dik aangekleed en met de buggy voor de zekerheid mee.
En Femke genoot van het uur op de hei. Ze rende achter ons aan, probeerde zich te verstoppen achter de struiken, gierend van het lachen en ging op onderzoek in verschillende kuilen op de hei.
Om vervolgens even te zitten om een beetje bij te komen. Want in de buggy wilde ze dus echt niet!
En tot het eind heeft ze helemaal zelf gelopen. Trots naast haar papa of haar mama. Samen weer door het hekje en lekker weer naar huis. Waar ze na een boterham als een blok in slaap viel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten