De feestdagen

Elk jaar stromen de kerstkaarten binnen en jarenlang hebben we meegedaan met het verzenden van de kerstgroet. Dit jaar doen we dat niet. Niet omdat we te beroerd zijn postzegels en dergelijke te kopen, maar met een hele andere gedachte, die verderop wel duidelijk wordt. Tevens hebben we GEEN uitzonderingen gemaakt, dus ook niet voor

• allerbeste vrienden
• aller-allerbeste vrienden
• ouders
• broers en zussen
• overige familieleden
• collega's
• buren
• mensen die geen internet hebben
• chefs, managers, bazen en directieleden

Er komen elk jaar andere versies bij, zo begonnen we met een standaard kaart, vervolgens kregen we kaarten en sms-jes en tegenwoordig krijgen we kaarten, sms-jes, en e-cards, de beroemde kerstkaarten verstuurd over de mail.

Dit jaar van ons dus een nieuwe versie:
Via dit blog wensen we jullie allemaal hele gezellige en liefdevolle feestdagen met de mensen die jullie dierbaar zijn. Verder natuurlijk een knallende jaarwisseling, met veel gezelligheid en goede voornemens en een super gezellig en gezond 2008 gewenst!
Verder hebben we bij wijze van kerstgedachte "doe iets goeds voor een ander"een bedrag van 100 euro overgemaakt op gironummer 26000, tnv KWF, kankerbestrijding.
We hebben erg getwijfeld tussen een paar goede doelen, onder andere Pink Ribbon (strijd tegen borstkanker), het Rode Kruis en KIKA (KInderen KAnkervrij). Uiteindelijk is ons besluit op KWF gevallen, omdat zij ook de strijd leveren tegen borstkanker en kanker bij kinderen, het is een breder gebied, maar zeker net zo belangrijk!

Een stukje achtergrond in 3 regels:
Elk jaar komen er meer dan 65.000 nieuwe gevallen van kanker bij in Nederland. De verwachting is dat dit aantal oploopt tot 95.000 nieuwe gevallen in het jaar 2015. Eenderde van de patiënten bij wie kanker wordt geconstateerd is onder de 60.

Wat ons betreft mag dit briljante idee worden overgenomen, dus voel je niet bezwaard als je de komende jaren deze manier van kerstgroet van ons "steelt", sterker nog, we zouden het volkomen begrijpen. Uiteraard is elke vorm van kerstgroet welkom, dus ook die kaarten, sms-jes en mails blijven we leuk vinden!!

De jongste van het stel

Sinds een half jaartje was ik (ja, jullie lezen het goed; ik, Ilse!) actief in de sportschool. Ik moest maar eens wat aan mijn conditie doen en daarbij wilde ik weer even die kilo of 3-4 eraf hebben die ik boven mijn persoonlijke norm zit (eigenlijk iets meer, maar ik heb ooit gelezen dat je je doelstelling realistisch moet houden wil het haalbaar zijn).

Aangezien ik bang was voor opgeven heb ik meteen een jaarabonnement genomen, dan is het namelijk wel echt zonde van je geld als je niet gaat. Iedere woensdagochtend ging ik braaf naar de sportschool om een kleine 3 kwartier te spinnen (niet net als Bram in de vensterbank, maar echt actief!) en erna een kwartier zware buikspieroefeningen te doen. Inmiddels was ik zo laaiend enthousiast geworden dat ook Diederik aanhaakte en ook hij vrij snel verslaafd een jaarabonnement heeft genomen. Een superfijne sportschool, met sauna en alles erbij, zo ook kinderopvang!

Inmiddels ben ik natuurlijk zwanger en heb ik nogal veel last van misselijkheid en spugen gehad. Het spinnen vond ik te zwaar worden, maar om toch te blijven bewegen werd mij het aquajoggen aangeraden. Beetje hardlopen onder water (het hoofd gelukkig boven water) en allerlei oefeningen erbij, best leuk moet ik toegeven.

Maaaaaaarrrrrrrrrrr......... Nu komt het...... ik ben de enige vrouw van onder de 55! Het zijn allemaal dames tussen de 55 en 75 en we zwemmen in lauwwarm water. Op zich heel lekker voor mijn buik natuurlijk, maar ik moest er toch wel even aan wennen. Inmiddels nu ik ruim een maand meedoe ben ik eraan gewend en keuvel ik lekker mee onder het "baantjes rennen". Daarbij wordt er ook een kwartier in hoog tempo aan borst- en rugcrawl gedaan en de dames houden het stuk voor stuk vol!

Ik leer er ook veel van hoor, zo hebben we het wekelijks over kunstheupen en -knieën, reuma, doofheid, kleinkinderen (dan begin ik over oma's, dus ik ben flexibel zat!) en door mijn aanwezigheid beginnen ze nu ook nog over de zwangerschappen van hun kinderen. En deze week kwamen er op de vaste onderwerpen ook nog extra onderwerpen bij als kerstfairs, de bedragen van kerstkado's en wat te maken voor de kerstdiners.

Al met al begin ik me redelijk te vermaken daar op de woensdag, tussen de keurige Gooise senioren, die stuk voor stuk behangen met gouden kettingen en gouden horloges met mooi gelakte teennagels het warme water in gaan. Onder de douche ben ik de enige zonder paarsgekleurde shampoo, maar ze sluiten me niet buiten en betrekken me bij elk gesprek.

De komende maanden ben ik dus op woensdagochtend onder de pannen bij goed volk. Alleen het kopje koffie dat ze erna gaan drinken dat wel een uurtje duurt sla ik wel over. Ik duik òf de sauna in òf ik haal Femke weer uit de opvang en ga lekker naar huis, met harde discomuziek in de auto ter compensatie.....

Femke in een Konditorei

Vroeger, toen ik nog klein was zeg maar, gingen we wel eens een aantal dagen of een weekje weg met mijn opa en oma, de ouders van mijn vader. Mijn opa was een man die verzot was op zoetigheid. Als hij op zaterdag voor groente en fruit naar de markt in Zutphen ging, kwam hij steevast met een mokkataart terug voor bij de koffie. Als mijn oma dan mopperde zei hij dat hij niet snapte dat deze in zijn tas zat, want hij had hem er echt niet ingedaan!

Als we met hen naar Duitsland gingen was zijn eerste vraag als we het dorp inreden: "Hebben jullie de Konditorei al gevonden?". Als we dan die middag ergens heengingen werd dus ook een bezoek aan de Konditorei gebracht, om toch in ieder geval een dikke punt schwarzwalder kirschtorte te bestellen om daarna te verorberen.

Aangezien Femke toch zoveelste graads genen heeft van deze man, kon een bezoek aan de Konditorei natuurlijk niet uitblijven (uiteraard deden we het voor haar, niet voor onszelf...).

Van de stukken taart wist ze nog niet zo goed wat ze ermee aan moest, maar alle verpakkingen en kleurtjes maakten een enorme indruk op haar. Kijken of de genen van mijn opa sterk genoeg zijn doorgegeven om hier verandering in te brengen, als ik zo naar mijn eigen snoepgedrag kijk moet dat geen enkel probleem zijn!

Pyama party

Afgelopen zaterdag vierde Gemma haar verjaardag. In de uitnodiging stond dat het alleen voor vrouwen was, dat het een pyama party was, wie wilde blijven slapen mocht blijven slapen (dus Siebe en de kids sliepen bij Diederik). We zouden filmpjes kijken, kletsen, gewoon gezellig meiden onder elkaar.

Om 17.00 haalde ik Yvette op en we reden door naar Gemma. Ze deed de deur open in spijkerbroek en shirtje met laarzen en zei: ik moet me nog wel even omkleden hoor, ik zie er nog niet uit. Ik zei: Inderdaad omkleden, pyama aan! Ze keek me verbaasd aan, maar Yvette en ik trokken allebei onze pyama aan dus toen deed ze toch maar mee. Tja, je geegft een pyama party of je doet het niet!

Saskia was de volgende die aankwam, en zei had zelfs haar pyama al thuis aangetrokken! En zo stonden we dus voor de avond begon al te gieren van het lachen in de kamer. Sas zei: Tja, het enige waar ik bang voor was, was dat ik pech zou krijgen en de ANWB zou moeten bellen, maar het ging gelukkig goed!

Er kwamen ook nog 2 vriendinnen van Gemma die niet bleven slapen, die heel vreemd opkeken. Beiden vroegen ze zodra Gemma de deur opendeed: Je bent toch niet ziek?! Maar toen ze haar opgemaakte gezicht zagen en Gemma nogmaals uitlegde dat het een pyama party was konden ze er hartelijk om meelachen.

En dat ik toch nog voldoende mannelijke hormonen heb bleek uit het feit dat ik uiteraard om 21.25 even de keuken in sneakte om op teletekst de uitslag van AJAX te bekijken, exact 10 minuten na afloop van de wedstrijd. De dames riepen vol ongeloof: Nee! Je gaat toch geen voetbaluitslagen kijken op een vrouwenavond?!?! Maar ja, ook op dergelijke avonden moet je soms prioriteiten stellen, al is het maar 1 minuut!

Al rules!

Afgelopen zaterdag Al Jarreau met de NDR Bigband in het World Forum Convention Center in Den Haag. Ik had al een paar maanden geleden kaarten geregeld en we gingen met John, Selma, Marc en Miranda.

Alwyn Lopez Jarreau, geboren op 12 maart 1940, dus al 67 jaar oud. Hij loopt heen en weer over het podium, in zijn eigen tempo, hij babbelt tussendoor, hij beweegt nog soepel met zijn heupen, genietend van de muziek. Al is geweldig, ik ben echt gek op de stem van die man, die "gummie-stembanden". Het was wel even wennen, want het tweede deel van de avond bestond uit nummers van Porgy & Bess, toch een geheel ander genre dan wat we van hem gewend zijn. Dit was goed, maar toch een stuk minder dan de echte oude hits, meer het Jazz genre waar wij zo van houden. Vonden wij dan... en wij waren met 6 personen, dus dat is een aardige meerderheid...

Het eerste deel van de avond was gelukkig wel waar we echt voor kwamen, mooie oude nummers en de pure acrobatiek met zijn stembanden waar hij zo goed in is. Hij bracht het ook allemaal erg leuk. Heette kinderen een speciaal welkom en zei dat hij enorm blij was dat ze naar deze muziek kwamen luisteren in plaats van voor MTV op de bank te zitten. Hij vond het leuk eens in deze tijd van het jaar in Nederland te zijn, ipv altijd in juli met het North Sea Jazz en hij kon het dan ook niet laten om minimaal 10x "Merry Christmas!" te roepen.

En wij? Na 2 cabaretvoorstellingen en deze geweldige avond wordt het wellicht ook eens tijd voor een balletvoorstelling en een koffieconcert, dan zijn we pas echt cultureel bezig :-).

En daar eindelijk is de Sint, met....... cadeautjes!

En ondanks dat de Sint natuurlijk erg indrukwekkend is, is de blik toch echt gericht op wat er verder allemaal nog gebeurt, want zoals iedereen inmiddels wel weet is Femke altijd bang dat ergens anders iets gebeurt dat ze niet mag missen (van wie zou ze dat nou hebben....).
Met rode wangen van spanning en drukte kijkt ze vrolijk en nieuwsgierig verder, terwijl papa en Sinterklaas braaf staan te poseren.

En dan, na gedans op K3 en het zingen van heel veel sinterklaasliedjes, is het tijd voor cadeaus. De enige dag in het jaar dat het casino een aantal uren is geopend voor mensen onder de 18 is het helemaal feest, want wie heeft er nou ooit kans om met zijn / haar billen midden op een roulettetafel te zitten?!

Een slordige 140 kinderen rennen naar de speeltafels waar volgens de pieten de cadeaus te vinden zijn. Per leeftijdsgroep is een tafel beschikbaar en op alle cadeaus staan de namen van de kinderen. Gewapend met een bekertje pepernoten beschermt Femke haar cadeau met haar andere hand. Ze kan het nog niet zelf uitpakken, dus daar mogen we nog wel even mee helpen.

Een prachtig geschenk van Dora! Ze is inmiddels fan van Dora en roept de hele dag om Dora. Ze heeft van opa en oma Borne een DVD van Dora gekregen en ze heeft ook prachtige sloffen van Dora. Nu ook speelgoed! Vol trots laat ze Pietje zien wat ze heeft gekregen. Waar ze eerder op schoot bij Pietje zat houdt ze nu toch een beetje afstand, aangezien ze nu toch wel een beetje bang is dat ze haar present weer moet inleveren.....

Al met al een hele geslaagde ochtend, waar niet alleen Femke, maar ook Diederik en ik van hebben genoten. Complimenten voor de organisatie!

Vol verwachting klopte haar hart

Vandaag was het zover, Sinterklaas kwam op bezoek bij het Holland Casino. Alle kinderen tussen de 2 en 9 werden opgetrommeld en de ouders mochten ook mee. Daar werden we allemaal om 10.30 ontvangen met koffie, thee, appelsap, chocomelk en Fristi. Ook lagen er grote schalen met cake en grote stukken banketstaaf en op alle tafels stonden grote borden vol spekjes. Voor de meeste kinderen moet dit hebben gevoeld alsof ze in de fabriek van Willie Wonka terecht waren gekomen. Onze Femke was nog net te klein om op de tafels en het buffet te kunnen kijken, dus die had niet in de gaten wat ze allemaal miste......

Vol spanning wachtten alle kinderen af. Er werd eerst een optreden gegeven door Circus Klomp, dus de kinderen vermaakten zich prima. Femke zat eerst even geduldig bij papa en mama, maar na een minuut of wat had ze het rustige zitten wel gezien. Ze stond vooraan, af en toe moesten we haar terug hengelen, omdat ze in de "piste" van spektakel terecht kwam. Na elk kunstje riep het publiek "JAAAAA!!!!!" en begon iedereen te klappen. Femke had snel door hoe dit werkte, en soms midden onder een act riep ze heel hard : "JAAAAA!" en begon ze in haar eentje alvast heel hard te klappen. Nou zijn wij natuurlijk bevooroordeeld, maar wij vonden dat vreselijk leuk en lachwekkend.

En toen de eerste pieten binnenkwamen mocht Femke al even op schoot tussen het publiek. Deze keer riep ze geen apie, maar gewoon Pietje en ze vond het allemaal machtig interessant.

Met open mond aanschouwde ze het geheel, ze was in een soort droom terecht gekomen met allemaal gezellige kindjes, zwarte pieten en heel veel pepernoten. En we kunnen jullie garanderen: Die lust ze!!

Wir haben Ge-Nitteld!

Afgelopen weekend met de hele familie van Diederik naar Nittel geweest, uiteraard naar ons bekende thuishonk hotel Nittelerhof. Het was een heerlijk weekend, met veel gezelligheid, zoals hier te zien is (Femke op schoot bij oom Lou aan de bitterballen).

's Avonds veel lekkere lange etentjes, met veel te veel eten en vreselijk veel gelach. We bedachten dat dit ook de eerste keer is dat we zo met de gehele familie weg waren. Absoluut voor herhaling vatbaar zou je zo denken. Zeker ook met een bezoekje aan een Konditorei, voor een lekkere kop koffie en een geweldig, schandalig, enorm groot stuk gebak erbij.

Toch had het weekend ook een schaduwzijde. Marco en Esther, onze vrienden die het hotel een paar jaar geleden zijn gestart zijn net uit elkaar gegaan. dit zijn dingen die gebeuren, als het op is is het op. Het trieste is wel dat er een klein ventje bij betrokken is, die in augustus geboren is. Net geboren en zijn ouders gaan los van elkaar verder.

Zo op afstand vonden we het al lastig, maar nu we er zo waren kwam het nog eens extra aan. We willen er voor beiden zijn en geen partij kiezen, en hopelijk ervaren ze het ook zo. Voor de nu nog hele kleine Xavier hopen we alleen maar dat hij een gelukkig leven heeft en houdt, met liefde en aandacht voor en en vooral van zijn beide ouders.

Het is weer Blogtijd!

Jaja, na bijna een maand radiostilte wordt het tijd dit weer eens op te pakken. Maar...... de reden dat ik lang niet schreef was wel een goede! Ik was te moe en te misselijk om uberhaupt veel achter de laptop te zitten, want:

Femke krijgt een broertje of zusje!!!!!!!

En aangezien de eerste zware vermoeide weken nu over lijken te zijn, wordt het tijd weer eens tijd aan leuke verhalen en foto's te gaan besteden. Ik zit nu in de 14e week van mijn zwangerschap en het gaat steeds beter. De komende tijd heeft het dus weer zin om met regelmaat deze site te bezoeken, ik beloof beterschap!

Feest op het kinderdagverblijf

Afgelopen maandag was het feest. Eerst was Femke beneden bij de "grote" groep, daar was een verjaardag, dus Femke vierde mee en kreeg meteen een cadeautje. Vervolgens weer terug naar haar eigen groep, waar ze die dag alle gezichtjes van de kindjes aan het beschilderen waren.
Ze viel dus met haar neus in de boter en kon meteen aanschuiven voor een mooie schmink-partij.

Ze keek dan ook apetrots toen ik haar aan het eind van de dag ophaalde en ik mocht het er met moeite afhalen die avond.

Interessant op de wc

Het is interessant op de wc. Het is nieuw en vooral de rol toiletpapier maakt het allemaal erg boeiend in het kleinste kamertje van het huis.

Elke ochtend en avond zetten we haar even op de wc, soms plaste ze, soms niet, maar elke week ging ze vaker plassen. Als we nu vragen of ze moet zegt ze zelf ja of nee en brengen we haar naar de wc. Een eigen verklein-brilletje op de wc en het komt helemaal goed met onze princes.

En die toiletrol die rollen we daarna wel weer op :-).

Wandelen op de hei

Afgelopen zondag zei Diederik onder het klussen: Nu is het even mooi geweest, we gaan even naar buiten en een lekkere wandeling maken.

Dus een kwartier later stapten we de hei op, lekker dik aangekleed en met de buggy voor de zekerheid mee.

En Femke genoot van het uur op de hei. Ze rende achter ons aan, probeerde zich te verstoppen achter de struiken, gierend van het lachen en ging op onderzoek in verschillende kuilen op de hei.

Om vervolgens even te zitten om een beetje bij te komen. Want in de buggy wilde ze dus echt niet!

En tot het eind heeft ze helemaal zelf gelopen. Trots naast haar papa of haar mama. Samen weer door het hekje en lekker weer naar huis. Waar ze na een boterham als een blok in slaap viel!

Nog wat bijgekomen foto's

Gisteravond kwamen Freek en Vanessa bij ons eten. Ze hadden nog wat foto's mee van onze vakantie naar Spanje in augustus die we nog niet gezien hadden, dus vandaar nu nog even ene paar "verouderde" kiekjes, die zeker wel de moeite van het plaatsen waard zijn!

De kinderboerderij

In Hilversum is een leuke kinderboerderij. Best groot, met allerlei lieve beesten, zoals konijnen, geiten, herten, zwijntjes, een paard, ganzen, zwanen, eenden, veel vogels, cavia's en een pony.

Het leek me al een tijdje leuk er heen te gaan met Femke, maar steeds kwam er iets tussen. Afgelopen vrijdag nog, toen we klaar stonden er heen te gaan begon het net weer te regenen. Vanochtend ging het eindelijk lukken.

Met ons drietjes op de fiets, stukje fietsen (pfoe, wel een stuk omhoog fietsen...) en toen waren we er. Femke keek haar ogen uit. Ze riep ons en wenkte dat we naast haar moesten komen staan om op de verhoging te staan bij de konijnen en ze wandelde door het gras naar de geitjes toe.

Tot slot nog even spelen in de speeltuin die erbij ligt en toen weer naar huis. Tranen met tuiten natuurlijk toen we haar "meetrokken" naar de fiets, want daar had ze nog helemaal geen zin in.

Binnenkort snel maar weer eens die kant op!

De appel die me vandaag precies een week aanstaart

"Onderzoek heeft uitgewezen, dat mensen allergisch kunnen zijn voor een bepaald eiwit in de appel. Ze krijgen last van jeuk, tintelingen en zwellingen aan lippen, tong en keel bij het eten van een appel. Patiënten met een appelallergie hebben volgens Wageningse onderzoekers ook last van hooikoorts in het voorjaar door rondzwevend berkenstuifmeel. Andere fruitsoorten kunnen eveneens klachten veroorzaken."

Ik weet het, los van het onderzoek. Ik heb er al jaren last van. Als kind heb ik het nooit gehad, maar opeens kwamen de klachten. Ik weet de eerste keer nog, ik was een jaar of 17 en zat met mijn ouders in de auto, op weg naar Utrecht waar mijn broer op kamers zat. Tijdens het eten van de appel kreeg ik hele kleine bultjes op mijn lippen, amper te zien, maar als ik er met mijn tong langsging voelden ze enorm. Ik bracht het nog niet erg in verband met een allergie voor appels, maar elke keer erna als ik een appel at werd het erger. Het gekke is, dat het enkel bij rauwe appels is. Zodra ze verhit zijn geweest is het probleem over. Ik kan dus wel tegen appelmoes, appeltaart en appelsap. Rauwe appels eten? Inmiddels durf ik het niet meer. De verschijnselen zijn zo heftig dat ik al bijna bang word als ik een rauwe appel zie. Daarbij zijn er in de 6 jaar erna heel wat vruchten bijgekomen, die bij mij eenzelfde reactie veroorzaken:

• abrikozen
• kersen
• nectarines
• perzikken
• peren
• pruimen

Maar nu: Er is een nieuwe appel, de Santana. De Santana lijkt op de bekende Elstar. De appel is geelgroen met een donkerrode blos. Het is een stevige, sappige vrucht met een frisse smaak. Tot nu toe wordt de Santana alleen in Nederland op bescheiden schaal geteeld. Het is een "anti-allergie-appel". Volgens de meneer in de groentezaak werkt het echt en kan ik die wèl eten. Hij raadde me echter wel aan eerst even het stappenplan goed door te lezen op de santana-site, om het rustig op te bouwen en problemen te voorkomen.

Stap 1: Neem een hap uit een Santana appel, met schil, kauw er even op en spuug de hap uit.Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u overgaan naar stap 2;
Stap 2: Neem een hap uit een Santana appel, met schil. Nu kunt u de appel doorslikken. Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u overgaan naar stap 3; Stap 3: Snijd een partje uit de Santana appel, met schil en eet dit op. Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u overgaan naar stap 4;
Stap 4: Eet een halve Santana appel, met schil. Als u na 20 minuten geen van de hierboven genoemde klachten krijgt, kunt u er van uit gaan dat u de Santana appel goed verdraagt.

De appel is vandaag exact een week geleden gekocht en ligt nog steeds op het aanrecht in de keuken. Elke avond neem ik me voor het morgen te gaan testen, maar het is nog steeds niet gelukt. Ik durf gewoon niet. Ik weet van de laatste appelervaring en ben bang voor mijn pijnlijke en tintelende Daffy-Duck mond na die tijd.

Mijn blik op Wikipedia over deze wonderappel heeft overigens mijn algemene indruk over de appel ook niet verbeterd:

Santana Appel: Een schurftresistente appel geschikt voor de biologische teelt.

Vriendje Bram

Femke is al vanaf het begin gek op onze rode theemuts Bram. Overal waar hij gaat achtervolgt ze hem en ze roept hem ook echt de hele dag door. Als ze op de creche Dikkie Dik voorlezen, corrigeert ze de leidster, want het is niet Dikkie Dik, het is Brammie.

Soms is het wel eens lastig, want alle katten die ze ziet lopen noemt ze Brammie en rent ze heen. Bram doet niemand kwaad, maar niet alle katten zijn even gek op kleine drukke kindjes, dus ik moet haar echt regelmatig tegen haarzelf in bescherming nemen als ze weer eens denkt dat ze een vreemde kat in zijn gezicht kan prikken of aan zijn staart kan trekken.....

Als ze thuiskomt gaat ze eerst even in gesprek met Brammie in de keuken. Ze loopt rustig 30x op en neer van het brokjesbakje naar Brammie (zie bovenste foto) om hem één voor één brokjes te voeren. Op een gegeven moment zit Bram zijn buik echt wel vol en wordt Bram natuurlijk een beetje gek van het drukke gedrag van onze dochter en dan gaat hij aan de wandel. Maar denk maar niet dat dat Femke afschrikt. De snelheid waarmee ze hem onder de tafel en stoelen door achtervolgt is goed te zien op de onderste foto (en nog net de achterkant van Bram op de foto).

Het resultaat is dat Brammie uiteindelijk naar boven vlucht en lekker ergens onopvallend gaat liggen slapen, maar ze zijn wel echt gek op elkaar!

Placemat

Om het tafelen nog meer feest te maken kocht ik voor Femke een leuke placemat met allemaal leuke figuurtjes en dieren erop bij de Hema. Papa en mama een placemat, Femke ook, want zo hoort dat natuurlijk!

De placemat is even leuk om naar te kijken, maar daarna is het veel leuker om er gek mee te doen. Zo zit mevrouw dus tegenwoordig standaard aan tafel voor het eten eraan komt, terwijl ze heel hard HALLO roept, tot iedereen aanwezig haar goed gezien heeft... En als ik de placemat vergeet wijst ze er gewoon naar en roept ze: "DIE!!!".

Jaja, het is wat, hoe gekker hoe beter en ze is nu al gek op show (als ze tenminste de hoofdrol heeft).

Femke en Boris

Afgelopen zaterdag hadden we de housewarming van Yvette en Paul en tevens de verjaardag van Paul. Supergezellig en lekker buiten, met BBQ erbij. Allemaal erg leuk en gezellig en ook Siebe en Gemma en de kids kwamen, dus leuk voor de kinderen.

De laatste keer dat Boris en Femke samen waren, is nog niet vermeld op mijn blog. De hele familie kwam bij ons en Gemma en ik stonden een kopje koffie te leuten in de keuken. De kinderen en de mannen waren in de tuin. Ik hoorde Diederik zeggen tegen Siebe dat hij het vervangen houtwerk even zou laten zzien en de resultaten van de schilder.

Na een paar minuten zei ik tegen Gemma: We moeten even de kids checken, ik weet niet of Diederik en Siebe daaraan denken. Zo gezegd zo gedaan, we liepen de tuin in. Behalve Fleur niemand te zien, dus ik riep naar Diederik: Zijn Boris en Femke bij jullie?
..............dat was dus niet het geval.......

We liepen nog even nonchalant en lacherig door de tuin en de schuur in, maar toen we ze daar ook niet zagen en ook niet voor het huis sloeg de stemming al snel om naar 4 ouders in een lichte vorm van paniek. We liepen rondom de auto's, naar het steegje achter ons huis, maar nergens een glimp van de 2. Toen hoorden we ze samen lachen, maar we konden het geluid niet plaatsen. Siebe liep de straat helemaal uit en keek aan het eind van de strtaat naar beide zijkanten en daar een eindje verderop zag hij ze gaan met zijn 2-en. Boris op de knalroze loopauto van Femke en Femke ernaast lopend. In een stevig tempootje waren ze op weg. Geen idee dat ze dat helemaal niet mochten. Het resultaat was dat we er heel erg om konden lachen en dat we vreselijk opgelucht waren!

Maar goed, terug naar de Meern voor de housewarming! Yvette en Paul hebben een tuin, met een paadje naar hun vlonder, heerlijk aan het water. Omdat er meerdere kinderen waren hadden ze het paadje "gebariccadeerd" met een paar tuinstoelen. Alle kinderen bleven netjes voor de bariccade stil staan of gingen weer lekker verder spelen elders in huis of tuin. Gemma en ik stonden als waakhonden bij het paadje, te angstig voor wat er zou kunnen gebeuren.

Opeens tikt Jan B. te A. op onze schouder en zegt: moeten jullie nou kijken! we draaien onze blik naar waar hij wijst. Femke en Boris lopen strak langs de schutting aan de zijkant van de tuin, waar een kleine opening naast de bamboe zit. Via daar is ook voor kleine kinderen de vlonder te bereiken..... Snel roepen we ze tot de orde, maar iedereen ligt al in een deuk. Jan was er al even naar aan het kijken geweest en had de onderlinge afstemming vooraf ook gezien. Ze hadden stilgestaan bij de rand van het terras, hadden elkaar aangetikt en met hun hoofje gewezen naar ze zijkant door de tuinaarde heen langs de planten en het antwoord van beiden was blijkbaar "Oké, doen we!" want daar gingen ze samen.

Fleur is altijd heel gehoorzaam en blijft altijd in de buurt van haar ouders, maar met Femke en Boris krijgen we echt nog wat te stellen!!

Eindelijk een foto.....

van het schitterende bruidspaar op 15 september. Fleur en Jan trouwden die dag en het was een schitterende dag met ook gelukkig heel mooi weer. Hier het verliefde paar, wat er echt prachtig uitzag!

Femke en Mats

Fleur en Jan kwamen vandaag onverwachts even langs bij ons in Hilversum. Ze hadden het album van hun huwelijksdag opgehaald bij ons in de buurt en wilden het even trots komen laten zien. Terecht, want het is een prachtig album geworden met schitterende foto's!
Femke lag nog even te slapen toen ze aankwamen, maar aangezien de twee kids elkaar nogal eens mislopen, vonden we het tijd haar uit bed te halen.

De laatste keer dat we Fleur en Jan zagen was op hun trouwdag, daar was Mats wel, maar Femke niet. De keer ervoor hebben we bij Fleur en Jan gegeten en daar was Femke wel bij, maar Mats lag met hoge koorts ziek in zijn bedje. Schandalig maar waar, rond sinterklaas zagen ze elkaar, met Femke haar verjaardag en Died zijn verjaardag was de laatste keer dat de kids elkaar "bewust" zagen.

De twee moesten even wennen aan elkaar. Met name Femke aan Mats, maar dat kwam omdat ze net een minuut wakker was en dus aan iedereen moest wennen, ook aan Fleur en Jan. Na een paar minuten keken ze naar elkaar zonder dat één van de twee er vandoor ging en kon er zowaar ook bij Femke een lachje vanaf.

Nog iets later renden ze achter elkaar aan door de tuin en speelden ze lief samen, het zou toch wel heel leuk zijn als ze elkaar wat vaker zouden zien!

Bij het weggaan stond Femke weer hard doei doei te roepen en uitgebreid te zwaaien. Ze was toch weer goed wakker geworden na haar slaapje en was weer helemaal in haar element. Deze maand nog komen Fleur, Jan en Mats bij ons eten, dus dan doen we het nog wat uitgebreider over. Heerlijk, weer eens onverwachts bezoek, zonder dat het maanden van te voren moet worden gepland, helemaal leuk!!!

Nieuwe jas

Afgelopen vrijdag een dagje wezen shoppen met Yvette in Amstelveen. Heerlijk winkel in en winkel uit op zoek naar wat cadeautjes voor mensen en een winterjas voor Femke.

Nou, dat is wel gelukt uiteindelijk! Een heerlijke donkerbruine jas (ik wil toch echt van het roze af!) en een supervrolijke sjaal (en bijpassende muts) met heel veel kleurtjes.

Het staat haar echt heel leuk en is op de groei gekocht. Hoewel..... ze heeft nu 92 en dit is 98, dus het valt best mee. Trots als ze was liep ze door de tuin te banjeren en ze wilde de jas niet meer uitdoen. De prijskaartjes zaten er zelfs nog aan.

Wat nog wel gezegd moet worden: Ik heb ongeveer 30 foto's gemaakt en deze twee waren de enige die niet bewogen waren.....ze had nogal wat energie en liep dansend en swingend (ondanks dat ze nogal beetje humeurig was de hele middag) rondjes in haar jas.

Het gaat zo snel!

Op het kinderdagverblijf zijn de groepen ingedeeld op leeftijdscategorie. Er zijn 4 groepen van 0 tot 24 maanden en 4 groepen van 24 - 48 maanden. Femke zit er nu sinds ze 3 maanden is.

Afgelopen week kregen we te horen dat ze Femke vanaf 1 november willen laten wennen op de opvolggroep en dan per 1 december (dan is ze 21 maanden) helemaal willen overplaatsen. "Ze is er aan toe, ze ontgroeit de groep en begint zich te vervelen".

Aan de ene kant wel heel leuk dat ze het goed doet, aan de andere kant moet ik wel even wennen aan het idee dat ze nu al over gaat. Dan is ze weer de kleinste en ziet ze zoveel nieuwe dingen dat ze weer heel veel oppikt. Zo gaat ze dus eigenlijk nog sneller en ik vind dat ze eigenlijk nog wel even echt klein mag blijven....

Een dilemma dus. Nou ja, zolang ze zich verveelt wordt ze er niet vrolijker op, dus we moeten de stap maar nemen. Per 1 december dus definitief over naar de "grote dreumessen groep". Kleine meisjes worden groot!

Uit logeren mèt speeltuin

Vanwege allerlei activiteiten in onze agenda, ging Femke een weekendje naar opa en oma Borne. Donderdag is ze uit Hilversum vertrokken op de achterbank bij opa en oma in de auto. Zondag hebben we haar weer opgehaald en uiteraard ook even een bezoekje gebracht aan het speeltuintje aan het eind van de straat van opa en oma, waar Femke alle dagen met oma naar de zandbak enzo was geweest.

En oma had een prachtig emmertje met schepjes gekocht zodat Femke dat mee kon nemen naar de speeltuin. Al met al een prima weekendje. En wij? Wij werden dus zondag echt pas om 11.00 wakker!!!

Ziekjes

Femke heeft een griepje te pakken. Het weekend was ze al niet in haar hum, zwaar verkouden en moe. Maandag op de creche werd het erger en dinsdag werd ik om 13.15 door Sandra op mijn gebeld dat ik de kleine moest ophalen. Ik had al een beetje een vermoeden dus de afspraken die ik die dag had staan had ik naar de ochtend verschoven.

Toen ik aankwam bij de creche en ze zat bij Cora op schoot, hoe ik haar aantrof?
- rode wangen
- een warm voorhoofd
- een snotneus van de bovenkant van haar neus tot de onderkant van haar kin
- waterige oogjes
- als iemand naar haar wees barstte ze in tranen uit
- supermoe, want ze wilde niet slapen op de creche

Ik heb haar heel snel mee naar huis genomen, lekker schoongeboend, zetpilletje erin, pyama aan, slaapzakje aan en lekker in bed gelegd met een lepeltje hoestsiroop. En toen ze 3 uur later wakker werd voelde ze zich al een stuk beter.

Daarna mocht ze natuurlijk even lekker verwend worden, met dvd-tjes op de bank onder een dekentje. En ik zal het toegeven: Vlak na deze foto zaten Femke en ik samen onder de rode deken naar het Zandkasteel te kijken, heerlijk!!!

Papa's mooie meisje

Waar papa is, is Femke. Papa is haar grote held en het liefst is ze de hele dag in zijn buurt. Zo ook nu Diederik hard aan het klussen is in en met name om het huis.

En dichterbij dan op de Work Mate kan bijna niet, dus zit Femke op de work mate. Hopelijk wordt ze hierdoor ook net zo handig als Diederik!

Vrijgezellendagje Fleur

Afgelopen zaterdag hadden we de "vrijgezellen" van Fleur. Denise, die als getuige samen met Hester de vrijgezellen moest regelen (dat zijn nou eenmaal de ongeschreven regels) werd inmiddels de weken voor de dag aardig gek van het gezeur van de genodigden (te duur!, te ver!, vinden we niet leuk!, we willen meebeslissen anders vinden we het stom!), maar voor je zus wil je toch een leuke dag organiseren, dus je blijft braaf je best doen. (complimenten aan Hester en Denise!!)

Terwijl ze er zelf van overtuigd was dat ze die dag moest werken had ze het dus niet verwacht. Jan en Fleur zouden de ringen op gaan halen, maar Jan had Fleur wijsgemaakt dat een collega van hem om 13.00 zijn fiets kwam lenen, dus ze konden daarna pas weg.

Haha! Dat had ze gedacht! We stonden plotseling voor haar neus. Helaas deed ze niet meteen de deur open, maar keek ze heel voorzichtig vanuit de woning alle kanten op naar buiten. Daar stonden we dan voor gek met 3 camera's.....

Eerst een wijnproeverij op een schitterende locatie in Amsterdam, een woonboot. Vervolgens heerlijk gegeten in het casino (met dank aan Diederik voor het regelen :-)). Tot slot had Denise nog kaarten kunnen regelen voor een concert van Marco Borsato in de Heineken Music Hall.

Al met al een leuk dagje, met hier en daar wat scherpe kantjes, haha! Maar dat schijnt er echt bij te horen bij de vrijgezellendagen van vrouwen. Bij mannen hoor je nooit problemen, die vragen hoe laat ze ergens moeten zijn en wat ze over moeten maken en verder genieten ze volop! En nu zowel Jan als Fleur hun vrijgezellendag hebben gehad zijn ze helemaal klaar voor de grote dag!

Nittelerhof terras

En als je dan toch in Nittel bent als de zon schijnt, kun je maar het beste ook meteen even lekker gebruik maken van het terras!

Dus Femke leest even een boekje op het terras.


En ik krijg zowaar een echte kus van de kleine.


Heerlijke lunch genuttigd toen we aankwamen en in de namiddag nog een lekkere maaltijd salade voor we weer terugreden naar Nederland. Helaas door wegwerkzaamheden en vakantieverkeer deden we daar 5 uur over in plaats van de gebruikelijke 3,5 uur, maar dat hadden we graag voor deze dag over. Tja, als de zon in Nederland niet wil schijnen wijken we gewoon uit naar één van onze Europese "stamterrassen"!