Femke en Boris

Afgelopen zaterdag hadden we de housewarming van Yvette en Paul en tevens de verjaardag van Paul. Supergezellig en lekker buiten, met BBQ erbij. Allemaal erg leuk en gezellig en ook Siebe en Gemma en de kids kwamen, dus leuk voor de kinderen.

De laatste keer dat Boris en Femke samen waren, is nog niet vermeld op mijn blog. De hele familie kwam bij ons en Gemma en ik stonden een kopje koffie te leuten in de keuken. De kinderen en de mannen waren in de tuin. Ik hoorde Diederik zeggen tegen Siebe dat hij het vervangen houtwerk even zou laten zzien en de resultaten van de schilder.

Na een paar minuten zei ik tegen Gemma: We moeten even de kids checken, ik weet niet of Diederik en Siebe daaraan denken. Zo gezegd zo gedaan, we liepen de tuin in. Behalve Fleur niemand te zien, dus ik riep naar Diederik: Zijn Boris en Femke bij jullie?
..............dat was dus niet het geval.......

We liepen nog even nonchalant en lacherig door de tuin en de schuur in, maar toen we ze daar ook niet zagen en ook niet voor het huis sloeg de stemming al snel om naar 4 ouders in een lichte vorm van paniek. We liepen rondom de auto's, naar het steegje achter ons huis, maar nergens een glimp van de 2. Toen hoorden we ze samen lachen, maar we konden het geluid niet plaatsen. Siebe liep de straat helemaal uit en keek aan het eind van de strtaat naar beide zijkanten en daar een eindje verderop zag hij ze gaan met zijn 2-en. Boris op de knalroze loopauto van Femke en Femke ernaast lopend. In een stevig tempootje waren ze op weg. Geen idee dat ze dat helemaal niet mochten. Het resultaat was dat we er heel erg om konden lachen en dat we vreselijk opgelucht waren!

Maar goed, terug naar de Meern voor de housewarming! Yvette en Paul hebben een tuin, met een paadje naar hun vlonder, heerlijk aan het water. Omdat er meerdere kinderen waren hadden ze het paadje "gebariccadeerd" met een paar tuinstoelen. Alle kinderen bleven netjes voor de bariccade stil staan of gingen weer lekker verder spelen elders in huis of tuin. Gemma en ik stonden als waakhonden bij het paadje, te angstig voor wat er zou kunnen gebeuren.

Opeens tikt Jan B. te A. op onze schouder en zegt: moeten jullie nou kijken! we draaien onze blik naar waar hij wijst. Femke en Boris lopen strak langs de schutting aan de zijkant van de tuin, waar een kleine opening naast de bamboe zit. Via daar is ook voor kleine kinderen de vlonder te bereiken..... Snel roepen we ze tot de orde, maar iedereen ligt al in een deuk. Jan was er al even naar aan het kijken geweest en had de onderlinge afstemming vooraf ook gezien. Ze hadden stilgestaan bij de rand van het terras, hadden elkaar aangetikt en met hun hoofje gewezen naar ze zijkant door de tuinaarde heen langs de planten en het antwoord van beiden was blijkbaar "Oké, doen we!" want daar gingen ze samen.

Fleur is altijd heel gehoorzaam en blijft altijd in de buurt van haar ouders, maar met Femke en Boris krijgen we echt nog wat te stellen!!