3 generaties

Zoals er na de geboorte van Femke een prachtige foto is gemaakt van 4-generaties vrouw (Femke, ik, mijn moeder en mijn oma) is er nu een 3-generatie foto van de mannenkant.

Jelmer, Diederik en zijn vader.

We hadden geen idee of het een jongetje of een meisje zou worden, maar alleen hierom is het al leuk dat we zowel een dochtertje als een zoontje hebben.

Close-ups....

Zelf had ik nog niet zoveel foto's gemaakt, maar vanuit diverse hoeken kregen we al wat mooie plaatsjes over de mail van onze nieuwe aanwinst. Er zaten een aantal bij die ik jullie niet wil onthouden:

Zelf weer alles doen....

Pfoe, dat wordt weer wennen... De kraamhulp was er vandaag voor het laatst en ondanks dat het lekker is "je eigen huis weer terug te hebben", wordt het wel wennen dat de hulp weg is.

Ik werd elke ochtend wakker rond 8.30, als Nicky binnenkwam, vervolgens kwam ze boven vragen wat ik voor ontbijtje wilde. Meestal was dit 2 boterhammen, een kopje koffie en een mango. We hoorden dan beneden wat gerommel, koffiebonen die gemalen werden door de machine en Nicky kwam dan een paar minuten later boven met ons krantje, een compleet in stukjes gesneden mango, 2 broodjes, en een kop met verse dubbele espresso.

Vervolgens even Jelmer voeden, om daarna onder de douche te stappen. Died deed wat boodschappen of werkte. Als ik dan terug kwam op de slaapkamer was het bed opnieuw verschoond, de kamer stofgezogen en schoof ik zo weer tussen de lakens. De kraamhulp deed dan de was, maakte de badkamer schoon terwijl ik Jelmer weer voedde en dan was het alweer tijd voor een lunch op bed.
Na de lunch siësta tijd, en als ik wakker werd lag alle was gestreken en al klaar om weer in de kast te schuiven.

Morgen is Diederik vrij en in de namiddag komt mijn moeder om een aantal dagen de kids te knuffelen en mij een beetje te assisteren. Gezellig! Maar ik zal toch echt zelf nu weer wat dingen moeten gaan doen om mijn eigen ritme weer terug te krijgen. Het was wel een relaxed weekje zo!

Grote zus

Met de geboorte van Jelmer kreeg Femke een nieuwe titel en nieuwe rol, namelijk die van "Grote Zus". Weken voor de geboorte had ze het er al over en iedere ochtend wilde ze even in de wieg kijken of de baby er al was. Vervolgens liep ze onze slaapkamer op, tilde de deken aan mijn kant op en zei: "Baby nog in de buik he?"

De ochtend dat Jelmer geboren is ging Diederik haar halen op haar kamertje en vertelde haar daar dat de baby er nu was. Ze rende bijna de zoldertrap af en riep op elke trede: "Baby nu uit de buik he?!", helemaal enthousiast. Eenmaal onze kamer oplopend waar ze de baby zag liggen bij mama werd ze iets stiller. Ze keek verbaasd naar mama en liep vervolgens de kamer weer af, zonder echt even de baby te bekijken. Toen tante Yvette en oom Paul als eerste kraamvisite kwamen zei ik tegen haar dat ze maar even moest vertellen dat ze nu echt een broertje heeft. Ze knikte ja.
DUS: De deur ging open - Yvette en Paul kwamen binnen - Femke keek ze stilletjes aan - ik zei: zeg het maar...... - Femke wees naar haar knie en riep: "Kijk! Ikke pleister!"

Aangezien er genoeg te doen was en ik wegens veel bloedverlies 6 uur plat moest, ging Femke die dag wel gewoon even naar de creche. Ze werd uiteraard wel eerder opgehaald dan normaal en kreeg van iedereen kadootjes, dus dat gedeelte van het zus worden vond ze allemaal erg interessant. Maar de baby een kus geven ho maar! Dat gaat toch echt te ver en tot op vandaag gaat er net een kusje op de hand van baby af, maar meer ook niet. Wel is ze steeds meer geinteresseerd en wil ze elk uur toch zeker even bij de baby kijken. En samen met mama met de baby op bed is heel erg leuk.....althans, voor 10 seconden, dan wijst ze naar de wieg en zegt: "Baby nu daarin hè?!"

Al met al gaat het elke dag een beetje beter. De baby mocht voor het eerst even op schoot. Met zijn naam heeft ze echter nog wat moeite. In plaats van 'Jelmer' zegt ze 'Jammer', en ik denk dat ze bedoelt dat ze het jammer vindt dat ze aandacht moet delen, ondanks dat ze stiekem toch wel een beetje gek op haar broertje aan het worden is!

Jelmer Koen

Jaja, hij is er! Na een bevalling van nog geen 2 uur is op 10 juni rond 4.45 onze kleine prins Jelmer Koen geboren.

Hierbij nog noet veel tekst, maar al wel de eerste plaatjes, om de nieuwsgierigen onder jullie rustig te houden.

Geduld....

Afgelopen woensdag was het zo ver. Ik was uitgerekend van de 2e kleine. Aangezien Femke 5 dagen te laat was en iedereen zegt dat de 2e altijd eerder komt was ik vol goede hoop en daarbij vond ik ook 04-06-08 wel een leuke datum.

Mijn buik is weer mega-compact, het lijkt wel een bowlingbal en ik heb pas een gewichtstoename van net 5 kilo. Die kleine moet ergens kunnen bewegen, dus doet dat "in" mijn blaas. Ik moet continue plassen en zodra ik op de wc zit hoef ik niet. Pas na 2 minuten mijn buik heen en weer bewegen komen er 4 druppels en dan kan ik weer opgelucht terug naar de bank. Zodra ik op de bank zit, je raadt het al.... moet ik weer enorm nodig plassen.....

Inmiddels is het zondag, ik lig nog steeds als een aangespoelde walvis op de bank, aangezien ik bijna niet meer kan zitten. De enige nu nog comfortabele houding is liggend op mijn zij, dus een diner met enorme ligbanken veel druiven (en griekse goden?!) zou nu ideaal voor me zijn....

Gelukkig heb ik Femke om me heen dartelen, die de meest grappige opmerkingen maakt, zodat ik heel goed in mijn achterhoofd kan houden wat we ervoor terug gaan krijgen. En dat maakt meteen een hoop goed!
Zo zei ze vanmorgen op bed toen ze mijn shirt omhoog trok en met een vingertje op mijn buik tikte: Kom er nu maar uit baby, kom maar!!! En afgelopen week zei ze tijdens het ontbijt: De baby is bijna klaar he mama?

Ook familie en vrienden leven allemaal mee: Om het uur komt er wel een sms van iemand die vraagt of er al wat is. Het antwoord tot nu toe is steeds nee. In het ergste geval wordt het 18 juni (verjaardag van mijn moeder), als het er dan nog niet is wordt het opgewekt in het ziekenhuis.

En inmiddels ben ik er wel achter door wie dit allemaal komt. Ik was zelf "gepland" op 28 juni en ik werd keurig op 29 juni om 2.45 geboren, redelijk op tijd dus. Mijn broer echter....... die was 10 dagen te laat vertelde mijn moeder! Deze genen zijn wellicht overgekomen, bedankt broer, hihi!