Geduld....

Afgelopen woensdag was het zo ver. Ik was uitgerekend van de 2e kleine. Aangezien Femke 5 dagen te laat was en iedereen zegt dat de 2e altijd eerder komt was ik vol goede hoop en daarbij vond ik ook 04-06-08 wel een leuke datum.

Mijn buik is weer mega-compact, het lijkt wel een bowlingbal en ik heb pas een gewichtstoename van net 5 kilo. Die kleine moet ergens kunnen bewegen, dus doet dat "in" mijn blaas. Ik moet continue plassen en zodra ik op de wc zit hoef ik niet. Pas na 2 minuten mijn buik heen en weer bewegen komen er 4 druppels en dan kan ik weer opgelucht terug naar de bank. Zodra ik op de bank zit, je raadt het al.... moet ik weer enorm nodig plassen.....

Inmiddels is het zondag, ik lig nog steeds als een aangespoelde walvis op de bank, aangezien ik bijna niet meer kan zitten. De enige nu nog comfortabele houding is liggend op mijn zij, dus een diner met enorme ligbanken veel druiven (en griekse goden?!) zou nu ideaal voor me zijn....

Gelukkig heb ik Femke om me heen dartelen, die de meest grappige opmerkingen maakt, zodat ik heel goed in mijn achterhoofd kan houden wat we ervoor terug gaan krijgen. En dat maakt meteen een hoop goed!
Zo zei ze vanmorgen op bed toen ze mijn shirt omhoog trok en met een vingertje op mijn buik tikte: Kom er nu maar uit baby, kom maar!!! En afgelopen week zei ze tijdens het ontbijt: De baby is bijna klaar he mama?

Ook familie en vrienden leven allemaal mee: Om het uur komt er wel een sms van iemand die vraagt of er al wat is. Het antwoord tot nu toe is steeds nee. In het ergste geval wordt het 18 juni (verjaardag van mijn moeder), als het er dan nog niet is wordt het opgewekt in het ziekenhuis.

En inmiddels ben ik er wel achter door wie dit allemaal komt. Ik was zelf "gepland" op 28 juni en ik werd keurig op 29 juni om 2.45 geboren, redelijk op tijd dus. Mijn broer echter....... die was 10 dagen te laat vertelde mijn moeder! Deze genen zijn wellicht overgekomen, bedankt broer, hihi!