Nittelerhof terras

En als je dan toch in Nittel bent als de zon schijnt, kun je maar het beste ook meteen even lekker gebruik maken van het terras!

Dus Femke leest even een boekje op het terras.


En ik krijg zowaar een echte kus van de kleine.


Heerlijke lunch genuttigd toen we aankwamen en in de namiddag nog een lekkere maaltijd salade voor we weer terugreden naar Nederland. Helaas door wegwerkzaamheden en vakantieverkeer deden we daar 5 uur over in plaats van de gebruikelijke 3,5 uur, maar dat hadden we graag voor deze dag over. Tja, als de zon in Nederland niet wil schijnen wijken we gewoon uit naar één van onze Europese "stamterrassen"!

Xavier: Vandaag een weekje oud

Esther en Marco (www.hotelnittelerhof.com) hebben sinds een week een zoon, Xavier Yesse Zandbergen, oftewel X.Y.Z.!

We zijn meteen de zondag erna even langsgegaan om de kleine man te bewonderen en dat konden Marco en Esther best waarderen. Esther lag nog in het ziekenhuis, dus eerst even een bezoek aan Trier aan het ziekenhuis en erna door naar het hotel om ook de papa van Xavier even een papa-knuffel te geven.

Wat een leuk kereltje! En wat klein... ik durfde hem bijna niet aan te pakken en vast te houden en kon me bijna niet meer herinneren dat ook onze Femke zo klein is geweest (scheelde slechts 1 centimeter met Xavier). Leuk hoor, dat er weer een nieuw mannetje bij is in de club! Welkom kleine Xavier!

îles flotantes

Diederik heeft vanavond werkverplichtingen tot laat, een avondje met Femke alleen thuis. De avond begon goed, eerst samen op de bank even een aflevering kijken van het Zandkasteel, met allebei een drankje erbij en een paar chipjes. Daarna samen eten aan tafel. We aten lekker op tijd, lekkerbekjes, met aardappelkroketjes en worteljes. Femke at zich helemaal rond, bijna net zoveel als ik en nog steeds vroeg ze om meer vis.

Aangezien we lekker op tijd hadden gegeten dacht ik haar weer eens lekker te laten spetteren in bad. Ze was al vrij moe, maar na een bad slaapt ze helemaal lekker, dus zo gezegd zo gedaan. Ik liet het bad vollopen, zat zelf een beetje te bellen met uitzicht op het bad en zo waren we allebei tevreden.

Op het moment dat ik ophing gooide Femke een soort klein dropvormig dingetje over het bad op de grond. Ik keek ernaar en dacht "oh nee he, heb ik dat?", daar waar Diederik door collega's al wel eens voor gewaarschuwd was. Ik keek snel over de badrand en zag een lange drol drijven in het bad. Ik aarzelde geen moment, pakte haar schepnetje af en een seconde later was het bad weer schoon.

Ik leegde het schepnet in de wc, spoelde door en draaide me om........

NEE!!! Het hele bad was omgetoverd in een dalmatiër-bad! Het waren net îles flotantes! Er dreven zonder gekheid opeens wel 75 kleine keuteltjes in het badwater. Zo snel als ik kon tilde ik Femke uit het bad en zette haar meteen onder de douche om helemaal af te spoelen. Daarna restte mij de schone taak het bad weer in orde te maken, gelukkig had ze deze keer omdat ik zat te bellen gebruik gemaakt van mijn onoplettendheid en werkelijk al haar 23 badbootjes, 12 badkikkers, 4 badboekjes, 18 badeendjes en overige badvisjes, krabjes, kreeftjes en garnalen in het bad te gooien, dus ik kon mijn lol op met schoonmaken.

De eerstvolgende keer in bad is denk ik als ze zindelijk is........ of wellicht met een zwemluier...... en anders kan ik altijd Diederik zeggen dat het badtijd is als ik een avondje weg ben.....

.........................of moet ik haar alleen nog maar in bad doen als ze net een goedgevulde luier heeft achtergelaten!

Duiken en snorkelen

Het leek Freek ook wel leuk een keertje een duikje te proberen, dus met mijn uitrusting aan is hij met Diederik meegegaan. Alle spullen aan, een half uurtje theorie op de rotsen van divemaster Diederik en vervolgens het teken van de duim omhoog. Hij denkt dat hij zegt dat alles ok is, maar in de duikwereld zegt hij hiermee dat hij omhoog gaat.....

Diederik maakt Freek wegwijs onder water.

Freek kwam super enthousiast weer boven. Aan het begin wat problemen met zijn oren maar de tweede keer dat ze naar beneden gingen was dat euvel verholpen. Hij vond het enorm leuk en wil het nog wel een keertje doen.

Hierboven Ilse te water, onder een Mureen vlakbij duikplaats Portisol.

Terwijl Freek en Diederik aan het duiken zijn, gaan Vanessa en Eric met mij mee snorkelen. Tja, nu ben ik even de fotograaf, dus mijn snorkelfoto ontbreekt.

Strand, zee en zwembad

En zomaar wat foto's van de vakantie....

Je kan niet vroeg genoeg leren Chillen

Bij het zwembad in Denia lagen 2 heerlijke drijfkussens. Deze kon je in het zwembad "gooien" en er dan heerlijk op liggen dobberen, er zat zelfs een gat aan de zijkant waar je je drankje in kunt zetten.....


Aangezien je niet vroeg genoeg kunt beginnen met het leren chillen, besloten we Femke vrolijk met ons mee te laten doen. En lekker dat ze het vond! Aangezien tante Vanessa nogal grote aantrekkingskracht had op Femke deze vakantie (aan het begin moest ze niets van haar weten, maar tegenwoordig volgt ze haar overal) dus ook even heerlijk chillen bij tante Vanessa op het drijfbed.

Het leven in Denia gaat duidelijk niet over rozen......

Moras y Cristianas

Elk jaar in augustus wordt in Denia de optocht van de Moren en Christenen gehouden. Een drie uur durend spectakel, waarbij mega-veel mensen verkleed als moren en christenen door de hoofdstraat van Denia, de Marqués de Campo, paraderen.

Als kind ben ik er meerdere keren geweest en nu was ik weer een keertje op herhaling. Het leek mijn moeder een leuk idee er weer een keer naar toe te gaan, zodat ook Diederik, Vanessa en Eric dit feest een keertje konden meemaken. Vandaar dat we deze keer niet in het naseizoen naar Denia gingen, maar midden in het drukke hoogseizoen.

De avond was geweldig! Femke stond 3 uur met open mond op een wit stoeltje naar de optocht te staren, aan één stuk door swingend met haar heupen op de muziek die er bij gespeeld werd. Geweldig om te zien zo'n kleine prinses. Trotse papa stond de hele avond naast zijn dochter mee te klappen en te genieten van de hele avond.

En ik? Ik zat heerlijk met een biertje (ok, ik geef toe, iets meer dan 1) aan tafel te genieten van het uitzicht en lekker bij te kletsen met oom Wim, die die avond naast me zat en die ik toch al niet zo vaak zie.

Al met al een heerlijke avond en ookal leek het in mijn jeugd allemaal een stuk indrukwekkender en imposanter, ook nu vond ik het echt leuk dit geheel weer een keertje mee te maken!

Luxe extra vakantie

Mijn moeder stelde voor een keertje met ons allen (zij en Eric, Freek en Vanessa en wij drietjes) een weekje weg te gaan. Dat leek ons (ondanks dat we al ruim vakantie hadden gehad) uiteraard best gezellig, dus zo belandden we in het mooie gezellige bruisende Denia, waar mijn oom en tante wonen. Aangezien ze er zelf niet zouden zijn had Inger gezegd dat we in hun huis konden, dus dat was een geluk!

Freek, Vanessa en wij zijn met het vliegtuig vanuit Dusseldorf vertrokken en mijn moeder en Eric arriveerden de dag erna aangezien ze met de auto zijn gegaan en er wat langer over deden. We hebben een auto gehuurd in Valencia en zo naar Denia gereden.

En wat we er zoal deden???

Gekke kunstjes bij het zwembad......

Terrasjes pakken......

Duo-sprongen maken op de opblaasbedden.....

Borrelen bij het huis........

Paella maken en eten.....

En Beachballen.............

Al met al een lekkere week zon en gezelligheid!

Onze kleine ondeugd

Deze foto vinden Diederik en ik geweldig, aangezien Femke steeds meer zo ondeugend kijkt, dus dit is sprekend onze dochter. Als Femke niet wil slapen zeggen we allebei: "Je dochter ligt te keten!" Als ze om niets huilt zeggen we: "Jouw dochter huilt". Bij deze foto roepen we allebei heel hard: "Kijk mijn dochter eens ondeugend kijken, dat is mijn meisje!".

Ook hier is het nog steeds een ondeugend lachebekkie. Helaas kreeg ik de foto niet scherp. Ik rende steeds naar de andere kant van de kamer, draaide me om en drukte af, maar ze rent gewoon te hard naar me toe om een mooie scherpe foto te kunnen maken. Na 6 pogingen heb ik het opgegeven. Het idee is duidelijk lijkt me.

Klaar voor Spanje!

Wauw, wat een zonneaanbidster is het zo met die hippe bril. Ze heeft het enorm naar haar zin met het schijnende zonnetje. Dus Spanje, Denia, nog een weekje en dan komen we eraan!!!

Met chips voor de TV

We verwennen Femke over het algemeen zeker niet met snoep. Een doosje rozijnen of een kinderontbijtkoekje is eigenlijk het enige dat ze als tussendoortje krijgt. Dat is ook heel makkelijk vol te houden, want ze heeft geen ouder iemand om haar heen lopen die dat soort dingen wel wil, waardoor ze niet beter weet.


Maar soms mag ze even lekker voor de tv hangen met een paar chipjes in een eigen bakje. Zo ook vandaag. Ze was niet helemaal in haar hum, had niet zo'n zin vandaag, dus nadat ze eigenlijk de hele dag buiten was geweest dacht ik haar maar eens even te verwennen.


Dat maakte wel indruk! Met "Het Zandkasteel" op de TV en de rode stoel er goed voorgedraaid zat Femke te wiebelen in haar stoel op de muziek. Met een beker limonade en een bakje chips, paprika. Toen het opwas kwam ze naar me toe om het lege bakje te brengen. Helaas voor haar kreeg ze niet meer. Er kwam nog warm eten achteraan.


Wat me wel weer verbaasde was dat ik geen enkel stukje chips terugvond in de stoel, terwijl de tafel er zo uitzag na het eten van noodles:

Dagje sauna

Vorige week vrijdag even een dagje sauna met Carolien. Dat doen we eigenlijk elk jaar zo ergens in juni. De ouders van Diederik pasten op Femke, een extra oppasdag op een vrijdag.

Deze keer naar Sauna Weesp, die we allebei nog niet kenden. Een heerlijke rustige sauna, die nog erg nieuw is. Een heerlijk verwendagje, met massage en gezichtsbehandeling. En...... weer eens lekker ouderwets bijkletsen, want ondanks dat Carolien om de hoek woont zien we elkaar door onze volle agenda's eigenlijk veel te weinig!

Na de sauna even uit gemak thuis aangeschoven voor het eten, waar we hadden gevraagd of er eens lekker ouderwets sla, met biefstuk en gebakken aardappelen op het menu mocht. Voor we aan tafel gingen heeft Carolien Femke nog even voorgelezen en toen was het voor haar de hoogste slaaptijd. En ik kijk terug op een lekker "lummel-dagje"!

Van eigen box naar eigen bureautje

Sinds we terugkwamen uit Thailand ging Femke eigenlijk niet meer in de box. Een box in de kamer heeft 2 voordelen:
1) Als je de kamer even uitmoet kun je de kleine erin zetten, zodat ze de boel niet afbreekt als je even de wasmachine aanzet of even naar het toilet gaat
2) Als de kleine naar bed is, kun je alles wat op de grond ligt aan speelgoed en andere zooi heel handig in de box gooien en je huis is weer aan kant.
Dit laatste is denk ik echt een Ilse-tic. Als Diederik zegt: "Heb je weer eens opgeruimd?" weet ik al hoelaat het is, dan valt er van alles uit een lade die hij opentrekt. Ik geef het eerlijk toe, ontkennen heeft geen zin. Als ik opruim, trek in een lade open en daar stop ik alles in dat in de weg ligt. Op zich gaat dat best lang goed, tot hij echt bijna niet meer open en dicht kan....

Maar goed, de box is de kamer uit en het werd tijd voor een eigen speelhoekje voor Femke. Op zolder in Borne stond nog een oud bureautje met stoeltje van Diederik, waar vroeger zelfs ook oom Lou nog op gezeten heeft. Een klein nieuw ladenkastje erbij en Femke heeft een eigen hoekje. Ik geef toe, we hebben het nu uit gemakzucht even snel neergezet, maar het bureautje en stoeltje moeten nog even geschilderd worden.

Ze is er meteen dolblij mee, klimt zelf op haar stoeltje en als ze dan achter haar bureau zit zit ze als een echt kantoormensje in de lades naast haar te wroeten. Soms doet ze de lades alleen maar steeds open en dicht, zonder er wat uit te halen. Wederom een nieuwe fase in het leven van onze dochter!

Femke in de Meern

Vorige week donderdag is Femke naar De Meern geweest, waar sinds een paar weekjes tante Yvette bij Oom Paul is ingetrokken.

Er moest best het één en ander gebeuren in huize De Meern, dus de twee tortels waren al geruime tijd aan het klussen, maar het was nog niet af. Femke werd dus beziggehouden door tante Yvette, terwijl oom Paul druk aan het klussen was.

Achteraf op de foto's kunnen we zien dat er een soort van hulptroepen zijn ingeschakeld..... de buurtkinderen kwamen langs om met Femke te spelen zowel binnen met boekjes als buiten met stoepkrijt. Zonder gekheid, het was een gezellige boel bij Yvette en Paul en de buurtkinderen vroegen de dag erna al waar Femke was en wanneer ze weer komt.

Wel handig zo, ik denk dat we er een oppasadresje in de buurt bij hebben. En dat allemaal door onze kleine meid, die we hebben aangeleerd dat ze zich voorbeeldig gedraagt de eerste paar keer op een nieuw adres. Zo zeggen de mensen: "Nou, die Femke was zo lief en heeft zo braaf gespeeld, die mag wel vaker langskomen!"

Geen grootouders meer

Maandag 23 juli: Ik moet voor mijn werk naar Leeuwarden. Zwaar in dubio of ik het zal combineren met een bezoek aan mijn oma daar in de buurt, omdat het inmiddels niet goed gaat met haar. Ze heeft een prima gezondheid gehad, en haar situatie nu is het best te beschrijven als "ouderdom" denk ik, een dame van 91 jaar die eigenlijk gewoon op is. Na lang twijfelen besluit ik niet te gaan. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik het te moeilijk vind in mijn eentje. Oma heeft 2x een herseninfarct gehad en ligt inmiddels sinds ruim een week in bed, niet meer in staat te praten, hoewel ze volgens mij nog best wat dingen zou willen vertellen. Wat zou ik moeten doen, wat zou ik moeten zeggen als ik alleen naast haar bed zit. Als ik vervolgens thuis ben voel ik me wel een beetje schuldig. Stel dat ze nu overlijdt en ik ben niet geweest omdat ik het moeilijk zou vinden, dat is natuurlijk best laf.

Zaterdag 28 juli ging mijn moeder met haar zussen en broer naar Friesland. Als ik vrijdagavond hoor dat ze gaan besluit ik dat ik er ook heen ga. Zo met een aantal andere mensen heb je gewoon wat aanspraak en kun je af en toe even naar oma, zonder dat je het gesprek moet blijven voeren als je er alleen bent. Ik ben er samen met Femke om 12.00 en rond half twee, kwart voor twee gaan we weer naar huis. We nemen afscheid van oma bij het bed. Als ik me omdraai zegt mijn oom Jan: "Kijk nou, ze zwaait!" en ik kijk snel om. Oma tilt heel even haar hand op en zwaait naar ons, ze heeft dus wel in de gaten dat we geweest zijn en dat we weg gaan. Als ik thuis kom gaat de telefoon en hoor ik dat oma om 14.00 is overleden. Ze heeft al haar kinderen op dat moment bij haar in de buurt, die zijn allemaal de hele dag gebleven.

Bij de hele familie is het gevoel dubbel, men is aan de ene kant opgelucht dat ze overleden is en niet langer hoeft te lijden. Aan de andere kant zijn mijn moeder, haar 2 zussen en haar broer nu enorm verdrietig, hun mam is niet meer en dat maakt hun ook plotseling kind-af. Hun vader is 12 jaar geleden overleden en nu hun moeder.

Gister was de begrafenis. Een mooie dienst met veel persoonlijke noten erin. De man van één van de zussen van mijn moeder sprak en mijn moeder sprak, emotioneel en mooi. Daarna naar de begraafplaats waar oma is bijgelegd bij mijn opa in het graf. Een mooie begraafplaats, met een prachtig klein kerkje met klokken die prachtig luidden terwijl wij achter de kist naar het graf liepen. Indrukwekkend en een mooi afscheid.

En met deze dag is mijn moeder geen dochter meer en ik geen kleindochter meer, al mijn opa's en oma's zijn helaas inmiddels overleden. Allemaal echter op mooie leeftijden, dat dan weer wel!