De labrador is er dan wel niet, maar ik zal eerlijk zijn: er zijn wel 2 andere beestjes in ons huisje-boompje; 2 katten,
- de grijze (Igor), die nogal schuw is
- de rode (Bram), die eigenlijk alles en iedereen leuk en gezellig vindt. En zeg nou zelf, 2 katten zijn toch zeker veel minder burgerlijk dan één labrador!? Katten hebben altijd een bepaald soort arrogantie over zich, of zoals een vriendinnetje van me vroeger zei: Honden hebben een baasje, katten een bediende.
Igor accepteert Femke in huis en blijft rustig tot Femke haar harde gegil opzet, dan zien we een grijze streep en horen we alleen nog een geklepper van het kattenluik. Bram moest de eerste 6 maanden alleen even wennen aan Femke, maar tegenwoordig delen ze alles, zo ook het aankleedkussen.
Aangezien ze altijd (zoals op de foto) een beetje zijdelings ligt, nonchalant op 1 armpje steunend, noemen ze dit kleine meisje op het kinderdagverblijf Cleopatra. Een grote tafel met druiven en wijn erbij en ze kan liggend aanvallen zeggen ze dan. We zullen er maar niet bijzeggen dat dit komt omdat ze nog niet verder omhoog kan komen :-). Normaal ligt ze dus exact zo, maar dan zonder Bram in haar rug. Ach, je kan er om lachen, maar als trotse moeder zeg ik dan: maar buikspieren heeft ze!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten