Tijd voor cultuur!

Carolien en ik besloten bijna een jaar geleden dat we eens wat meer cultuur moeten snuiven. Om die reden boekten we een aantal theater voorstellingen in theater het Spant in Bussum, lekker in de buurt. Om er echt eens uit te zijn boekten we een heel scenario;
- een musical (My Fair Lady)
- cabaret (Lebbis)
- iets heel wat anders (maar wel ludiek, Het Perfecte Lichaam)
- een avond Portugese Fado
- een avondje Argentijnse Tango

Van dit laatste hadden we beiden geen idee wat we ons er bijvoor moesten stellen, maar we namen de gok. Was het dans, wat het zang, was het muziek, het was een avond waarvan we geen idee hadden, maar we wilden nou eenmaal van alles wat.

Helaas kwam er in de agenda van Carolien wat tussen, dus ik moest ad hoc naar iemand anders op zoek. Gelukkig kon Yvette mee, ondanks de onduidelijkheid die ik haar verschafte over de invulling van de voorstelling. We moesten ervoor naar De Boerderij in Huizen, een dependance van het Spant. Deze locatie wordt gebruikt voor kleinere voorstellingen, omdat het een veel kleinere ruimte is.

Om iets voor half negen kwamen we aan bij de Boerderij. Er had al een belletje moeten gaan rinkelen toen ik mijn auto (terwijl we 5 minuten voor aanvang aankwamen) recht voor de deur kon parkeren, waardoor we maar 6 meter hoefden te lopen naar de ingang. Eenmaal binnengekomen zagen we een klein podium, met daarvoor een stoel of 65, met tafeltjes. Van deze stoelen waren slechts een stoel of 20 bezet. Ik dacht nog even dat er misschien nog mensen zouden komen, maar gezien het tijdstip kon dat bijna niet.

De mensen die er zaten hadden vast stuk voor stuk een goed karakter, maar ze waren, hoe zal ik het zeggen, anders..... Voor ons een verliefd stel van een jaar of 35, die van volgens ons van de zwarte-kousen-kerk waren. Zij, een witte rok, met een wit shirt, met daaronder een wit "oma-hemd", met dikke zwarte panties. Hij, een zwarte nette broek met wit (ongestreken) overhemd. Zou op zich nog kunnen, maar je moest het zien. Schuin achter ons een vrouw, die sterk wilde lijken op Conny Breukhoven, alles opgeleukt wat maar kon, een mega opgeblazen kapsel met 4 bussen lak en een TE grote zonnebril op haar hoofd, een zwarte jurk met witte puntlaarzen eronder en een wit jasje. Hij, als een Jan Doedel erachteraan, ook helemaal in het zwart met een wit jasje, het waren net Peppi en Kokki, maar dan zwart ipv blauw...

En inderdaad, de ruimte bleef zo leeg. Zonde, want de voorstelling was op zich best goed. Veel muzikaal met af en toe zang. Maar wat ik me dan afvraag is waarom zetten ze zoveel stoelen op een rij nee, is dat puur om duidelijk te maken dat het leeg is in de zaal? Als je weet dat er weinig mensen komen zorg je toch dat de stoelen zo worden opgesteld dat het gezellig en gemoedelijk lijkt?

Al met al deed de ruimte me denken aan een seminar voor 50 managers in de Amsterdam Arena......