Coole Bram

Standaard als Diederik en ik een paar dagen weg zijn geweest reageerde Bram zich op ons af als we terugkwamen. Eerst per ongeluk naar ons toerennen, vervolgens halverwege bedenken dat wij die mensen zijn die hem een paar dagen aan zijn lot hebben overgelaten en dan blijven staan, ons aankijken, zich omdraaien en gaan zitten, met de rug naar ons toe. Meestal duurde dat een half uur, dan was de ergste wraakactie wel overgewaaid en mochten we hem weer aanhalen.

Op zich wel verbazingwekkend dat Bram zo deed. Carolien, die altijd de mannen eten geeft is erg goed voor ze, ze krijgen soms zelfs verse tonijn en Carolien blijft altijd even een tijdje binnen zodat ze niet zo lang alleen zijn.

Tegenwoordig als we even wegzijn, hebben we altijd uitstekende oppas, die alle dagen dat we er niet zijn in ons huis woont. De ouders en de oom en tante van Diederik wisselen dit af per vakantie en die genieten dan van ons huis, de hei en zijn er even helemaal uit. Voor ons natuurlijk ideaal, de katten worden prima verzorgd en ons huis is bewoond, dus we laten de boel heel gerust de boel. Bram en Igor merken amper dat we weg zijn en als we terugkomen is het of er niets is gebeurd. Igor loopt een beetje buiten te wandelen of slaapt op het logeerbed en Bram, even aanhankelijk als altijd, is niet bij ons uit de buurt te slaan.

Zo ook de afgelopen paar dagen. Oom Lou en tante Bep zaten heerlijk in Hilversum en de twee vierpotige kerels zijn goed verzorgd en verwend. Aangezien Diederik een paar dagen later thuiskomt slaap ik met de slaapkamer deur open, omdat ik het wel gezellig vind als Bram bij me op bed slaapt. Bram weet dat inmiddels ook, want als Diederik zo af en toe eens laat thuis komt, mag Bram ook op bed slapen tot "de baas" er weer is.

Maar wat gebeurt er tot mijn verbazing? Bram is opeens heel cool geworden. Hij komt even een aai halen, knort en spint een minuutje of wat en druipt af. Hij gaat lekker beneden in de rode stoel slapen en loopt niet als een hondje achter me aan bij elke stap die ik zet. Ik zou bijna denken dat hij een vriendinnetje heeft, ondanks dat onze Bram al jaren een enorme je-weet-wel-kater is.....