Femke wilde niet slapen, omdat het beneden veel gezelliger was dan op haar stille kamertje met de gordijntjes dicht. Ze brulde en brulde en ik was al 3x naar boven geweest om haar weer neer te leggen. Ze gaat steeds staan, maar weet vervolgens nog net niet hoe ze weer moet gaan zitten, dus dan is het feest!
Het was namiddag en wij zaten lekker met een glaasje wijn aan tafel te kletsen. Opeens hoorden we een hele harde klap met een nog harder geschreeuw. Ik rende naar boven en daar zat ze, een rode klein beetje dikke plek op haar voorhoofdje, oftewel: haar eerste bult van het vallen.
Ik geloof dat ze nu weet hoe ze moet gaan zitten, maar nu moet ze nog leren dat het niet de bedoeling is dat ze dat tegen de spijltjes van haar bedje doet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten