Dagelijkse sleur. Femke is thuis, mama is thuis. Naast het vele knuffelen, spelen, gek doen en noem maar op, spelen we wat, eten samen een boterham, lezen we samen een boekje. Dan wrijft Femke in haar ogen en is het slaaptijd.Femke blijft maar doorgaan en vaak is Femke zo moe dat ze de slaap niet meer kan vatten. Tegen haar slaap vechtend komt ze dan nog een half uur verder, maar dan is het echt mis. Dan de vraag leg ik haar in bed of wacht ik tot Diederik thuis komt. Afhankelijk of hij onderweg is en dus elk moment thuis kan komen hou ik haar nog heel even op, want ik vind het altijd leuk als papa zijn kleine meisje nog even kan zien als hij thuiskomt, voor ze naar bed gaat. Wel verzoek ik hem door te rijden, want het is nu echt geen lol meer met haar te beleven.
De half slapende Femke, die een kwartier niet meer rustig te krijgen is en echt jengelig is ziet haar papa, begint te lachen, steekt haar armen in de lucht en alle slaap is weg. Diederik gooit haar in de lucht, laat haar vliegen boven zijn hoofd, knuffelt haar helemaal plat en Femke schatert het uit.
Bij papa is het altijd feest en Diederik kijkt me vreemd aan: waarom moest ik nou opschieten, het gaat toch prima met haar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten