Jeugdsentiment

Deze stoel stond heel vroeger bij de ouders van mijn vader in huis. Het was opa zijn stoel, met ernaast een eigen klein tafeltje met een asbak en ruimte voor zijn dagelijkse borreltje: een jonge jenever. Op een gegeven moment werd opa ouder (zo gaat dat) en werd deze stoel te lastig voor hem met "in- en uitstappen". De stoel ging naar mijn ouders en er kwam een nieuwe, hogere voor mijn opa. Mijn moeder maakte een nieuwe kussen, van stof in plaats van leer en ze hadden er nog lang plezier van. Jaren later belandde deze stoel bij Diederik en mij, in Zaandijk.

Inmiddels is de stoel echt niet mooi meer. Naast het verschoten kussen (dat nog eenvoudig opnieuw te bekleden is) is het leer inmiddels op meerdere plaatsen gescheurd en bruin geworden van ouderdom. Na meer dan een jaar wikken en wegen hebben we afgelopen maand besloten dat hij weggaat.

Toch nog even een foto van je ook al staat je al in de schuur en is je vervanger al gekocht. Ondanks dat je er echt niet meer uitziet zat je zo ontzettend lekker. Ik kon ook zo lekker schuin in je zitten met 2 benen over 1 van je armleuningen geslingerd. Ik heb heel veel plezier aan je beleefd!