Getikt zijn

Ilse is getikt...... nou zullen de meesten van jullie dit wel weten, maar dit "getikt zijn" was op een andere manier bedoeld. Het is een soort van blogspel, als soort van kettingbriefachtig fenomeen. Iemand tikt jou op zijn / haar blog, vervolgens moet je op je eigen blog 5 dingen noemen die nog niemand van je weet en vervolgens andere bloggers aanbevelen op je blog, waardoor die weer meer lezers kunnen krijgen.

Door nichtje Annemarie werd ik afgelopen weekend getikt. Vol lof typte ze dat ik een soort van zus voor haar ben, aangezien ze zelf een enig (haha, hoe leuk klinkt dat) kind is. Wel een heel mooi compliment en bijna ontroerd zit ik dan ook achter de PC als ik het lees.

Maar nu het vreselijke gevolg van het getikt worden: 5 dingen noemen die anderen nog niet van je weten.... Het is moeilijk, maar ik ga een poging wagen:

1) Ik kan geen boeken (die ik niet leuk vind) wegleggen waar ik ooit in begonnen ben. Momenteel lees ik Dubbelspel, maar het boeit me niet. Het duurt lang en er gebeurt weinig. Het gaat over 4 mannen die de hele dag domino spelen en een beetje vreemdgaan op Curacao. Meer is het niet! Maar ik ben er in begonnen, dus het gaat uit, gelukkig ben ik inmiddels op driekwart!

2) Ik ben ooit mede-oprichtster van een spookhuis in Noorwegen geweest. Annemarie en haar ouders woonden regelmatig in diverse buitenlanden en we waren nog jong (en klein). Freek (mijn broer) en ik gingen met onze ouders mee naar oom, tante en nichtje, deze keer in Noorwegen. In de grote tuin op het grasveld stond een droogmolen voor de was. Aangezien in de tijd dat wij klein waren we nog niet de hele dag voor de tv mochten zitten en we onszelf moesten vermaken besloten we een "spookhuis" te maken. Allemaal grote lakens aan de buitenkant, een paar draadjes halverwege het 'spookhuis' die als een spinnenweb over je gezicht kriebelden als je er onderdoor liep, zo af en toe een pop met een zaklampje erop en zo ontstond er een waar spookhuis. Annemarie had een kassa van Ficher Price. Volgens ons konden daar ook Noorse kronen in, dus deze plaatsen we op een tafeltje bij de ingang van ons spookhuis. Onze ouders stonden in de rij om het spookhuis in te gaan en zenuwachtig keken we nog even of alles af was. Freek Annemarie en ik waren tevreden en om beurten gingen de ouders naar binnen. De één griezelde nog harder dan de ander. Kreten als: "Oeh!" "Ah!" "Help!" en "Jeetje, dat was griezelig!" klonken gemeend uit de 4 monden en wij liepen supertrots rond.

3) Als ik alleen, of alleen met Femke, thuis ben hoor ik altijd andere geluiden dan wanneer Diederik ook thuis is. Ik probeer dus altijd te voorkomen dat er verder niemand anders in huis is. Als ik gewoon thuis ben overdag is er niets aan de hand, maar als ik 's avonds in een donker huis thuis moet komen is het bingo....

4) Faalangst is een vreselijk iets van mijn persoontje. Solliciteren? Ik moet er niet aan denken! Ik blijf liever tot mijn 65e bij dezelfde baas, zodat ik nooit meer een gesprek hoef te voeren. Triviant? Best leuk hoor, maar zodra een medespeler zegt: "deze is makkelijk, die moet je weten" sla ik helemaal dicht en weet ik geen zinnig antwoord meer te bedenken. In tegenstelling tot wanneer mensen zeggen dat een vraag moeilijk is, dan weet ik het hoogstwaarschijnlijk wel, omdat ik dan geen flater sla als ik het niet weet.

5) Ik ben totaal niet hip! De enige die ik ken met een blog is namelijk Annemarie en die link staat al van begin af aan als tip op mijn blog. Dus sorry Marie, ik ben bang dat je er niet NOG meer nieuwe lezers bij krijgt door mij...:-)