In Nittelerhof is een klein maar fijn zwembad. Niet om heel hard extreem baantjes te kunnen zwemmen, maar dankzij de ontzettend krachtige jet-stream die in het bad gebouwd is, kun je toch zeker wel een kwartiertje flink rechtdoor tegen de stroom inzwemmen (als je dat tenminste zou willen).Ik had een goed voornemen, heerlijk met Femke in het zwembad spelen, ze is tenslotte een klein waterratje, dus dat zou ze zeker waarderen. ’s Morgens om half acht zaten we samen aan het ontbijt, terwijl Annemarie nog sliep. Om half negen waren we weer op de kamer, ik in mijn bikini met badjas en Femke in zwemluier met badjasje. Verwachtingsvol stapten we het water in, brrr. Even doorbijten waarschijnlijk, als je er éénmaal doorheen bent is het vast heerlijk. Helaas, ter hoogte van ons beider buik(je) heb ik de moed opgegeven. Femke begon eerst te klappertanden, vervolgens te huilen en ten slotte omhoog te klimmen tegen mijn lichaam. Ik heb even heel goed haar armpjes bekeken en ik kan het me verbeelden, maar ze leken heus een beetje blauwig.
Uiteraard vond ik dat een prima excuus om zelf ook het water uit te gaan, het is natuurlijk levensgevaarlijk om zelf te zwemmen en haar op de kant te laten kruipen. Dan maar samen in een ligstoel en even vreselijk knuffelen, een heel goed alternatief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten