
Na die eerste keer had Femke wel door hoe het allemaal moest. De mond stijf dichthouden zodra papa of mama de tandenborstel vasthoudt, zodra ze zelf de tandenborstel krijgt mond open en tandenborstel erin. Dat houdt ze heel lang vol, beetje de tandenborstel heen en weer bewegen en ondertussen goed in de spiegel kijken hoe ze eruit ziet.
En zodra we het genoeg vinden en de tandenborstel proberen te pakken, is het gillen geblazen. Woedend wordt ze, ze gaat staan, slaat om haar heen en probeert de tandenborstel weer af te pakken. Tot deze uit zicht is, we haar optillen en voor de spiegel houden, dan ziet ze zichzelf en begint weer te lachen. Een klein draakje kan ze zijn, maar nooit lang en wel een hele lieve!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten