Wat is eten toch lekker

1e kerstdag in Doesburg, de mannen koken en verzorgen de wijnen, de vrouwen keuvelen en drinken wat.

We beginnen met 3 amuses op één bord; rauwe tonijn in sherry-azijn met avocadopuree, uiencompote met coquilles en gesuikerde mandarijntjes en tempura van scampi.

Als voorgerecht een moderne vorm van carpaccio, namelijk een soort club sandwich van ossenhaas.

Vervolgens een op de huid gebakken tarbot met spinazie en cantharellen.

Het hoofdgerecht: hert, met paddestoelen risotto, zuurkool en rode wijn saus.

Tot slot het dessert: een parfait van peer met een vijgentaartje.

Gezien het feestgezelschap waarmee we naar Terschelling vertrekken aanstaande vrijdag is het echt tijd even op de lijn te letten, alsof dat zin heeft de tussenliggende 2 dagen, haha!

Femke kan inmiddels zelfstandig in bad en hoeft niet meer vastgehouden te worden. Ze heeft het helemaal naar haar zin en kruipt en klautert het water rond. Geef haar een paar badeenden, Ernie in zijn bootje en de badthermometer en ze vermaakt zich zo een half uur in het bad.

Maar als ze er dan uitmoet: brullen, het water is veel te leuk! Als dit geen duikstertje wordt weten wij het ook niet meer......

Het voordeel van hoge deuren

Met kerst naar opa en oma Doesburg. Even een dagje daar, zodat opa en oma weer even quality time met hun kleindochter hadden. Spelen, in bad, knuffelen, aan de hand lopen, alles kwam die dag voorbij. De aankomende tijd kan opa er weer even tegenaan en weer wat zakelijke reisjes maken.

En die titel? Die spreekt voor zich, als je bedenkt hoe de foto er had uitgezien bij een lage deur...

Altijd welkom

2e kerstdag moest Diederik werken, Femke en ik zouden samen thuis zijn. We zaten vorige week bij Siebe en Gemma thuis en hadden het over de kerstdagen. Ze hoorden dat Died moest werken en zeiden meteen: Kom dan lekker bij ons eten, de ouders van Sieb zijn er ook, maar die vinden dat helemaal prima!

Niet dat ik me heel zielig had gevoeld als ik een dagje thuis was geweest, maar ik vond het toch wel gezellig aan te schuiven. De altijd super gastvrije Siebe en Gemma hadden uitgepakt en een luxe 4-gangendiner geregeld via via, zodat we de luxe gerechten enkel nog even hoefden te openen en in de oven hoefden te schuiven.

Op zich is zelf koken leuk, maar nu de hele avond aan tafel zitten met elkaar en en goed glas wijn en goed gesprekken (politiek, onderwijs, opvoeding, religie, familiebanden) was ook wat waard.

Daarbij was het best hilarisch om elkaar lachend aan te kijken en te zeggen: knip jij de volgende gang open, of doe ik het? Al met al een top avond, nogmaals bedankt!

Hoofddoekje

Het is etenstijd. Femke gaat in haar stoel, de slab gaat om en mama gaat het eten opwarmen. Uiteraard duurt dat altijd veel te lang, dus tijd voor een beetje "ge-kiekeboe".

En tja, met papa in de buurt is het dan natuurlijk weer tijd voor de schattige look van het slabbetje even wat verder dan normaal omhoog trekken, zodat deze om haar hoofdje zit.

Gelukkig kan Femke er zelf ook de humor van inzien, het staat haar namelijk eigenlijk wel hel leuk. Toch moeten we maar niet steeds zeggen hoe leuk en lief het haar staat, straks wil ze alleen nog maar een hoofddoekje om ;-)

De kampioen

Een onderdeel van Diederik zijn kerstpakket: Eigenlijk bedoeld als wijnkoeler, vullen met ijs en de fles kan erbij. Maar ook leuk voor een klein kampioensmeisje, ze past er precies in. We hebben geen tummy-tubbadje meer nodig!

Nieuwe schoenen

Op schoenenjacht in Hilversum, omdat het tijd wordt voor Femke haar eerste schoentjes. Allerlei winkels in en uit en Femke geniet van het winkelen. Je kan er niet jong genoeg mee beginnen, om op latere leeftijd een serieuze shopster te worden. Uiteindelijk een goede winkel gevonden met veel leuke schoentjes in de maten 19 tot en met 25. Mevrouw Miedema heeft inmiddels maatje 20, dus een maatje 21 gekocht, anders moeten we volgende week weer op schoenenjacht. Stoere koperkleurige glimschoenen met hard roze en klittenband erbij. Ze is helemaal de mevrouw en wandelt, uiteraard aan de hand, supertrots rond. Haar eerste echte eigen schoenen.

Het zal je werk maar wezen

Hoewel ik zeker niet mag klagen over mijn werk en er altijd ergere banen zijn, moet ik bekennen dat ik heel erg uitkijk naar de komende 2 weken dat vrij ben. Gewoon even wat verlof opnemen en zo ben je 2 weken lekker aan huis gekluisterd in plaats van aan kantoor. (Dat is het voordeel van minder dagen werken, dat je met feestdagen erbij snel een weekje vrij hebt).

Lekker een beetje "lummelen", genieten van thuis zijn, quality time met vrienden en familie, verder gaan aan de enorme stapel boeken die klaar ligt om gelezen te gaan worden en het huis weer eens drastisch opruimen.

Het lezen van die boeken gaat me wel lukken, ook de gezelligheid met vrienden en familie gaat me altijd goed af en lummelen kan ik als geen ander. Dat opruimen van het huis schiet er meestal bij in, maar ja, je kan nou eenmaal niet alles hebben...:-)

Eenvoud siert de mens

Onder het motto dat Femke toch nog niets begrijpt van sinterklaas en kerst, besloten we er dan ook maar niets aan te doen thuis. Geen pakjesavond, geen gedichten, geen kerstboom en dus ook geen ballen. Op het kinderdagverblijf werd wel kerst gevierd. Dinsdag 19 december, een uitgebreide kerstlunch. De centrale hal werd helemaal aangekleed en er werd gedekt voor alle kindjes, zowel de jongste groepen als de oudere groepen. Femke wist niet wat haar overkwam. Als ze een speeltje in haar handen kreeg liet ze het direct los en haar oogjes gingen weer in de richting van de kerstlichtjes. Haar speelgoed die dag hing aan de wanden, te weten meters draad met kerstlampjes. Verder had ze helemaal niets nodig, alleen met een glimlach naar al het moois kijken en ze was de hele dag zoet. Tijdens de lunch frommelde ze met haar ene handje aan haar zelfgemaakte glinsterende placemat, die kraakte zo leuk, omdat er plastic omheen gedaan was. In haar andere handje een grote krentenbol, die ze helemaal heeft opgegeten. Wat kan de kerstgedachte toch simpel en mooi zijn.

Burgerlijke vrienden??

Lunch met Thomas. Hij vraagt me of ik op mijn blog niet een duidelijk verschil kan aangeven tussen saaie, slapende, burgerlijke, mutserige, huisje-boompje-beestje, blonde labradors enerzijds en vrolijke, speelse, flitsende, moderne, leuke, in de samenleving geaccepteerd als leuke, hippe, zwarte labradors anderzijds.

Na doorvragen geeft Thomas toe; het verzoek komt eigenlijk van Alex (andra). Die vroeg zich af waarom de burgerlijkheid met een labrador wordt geassocieerd. Ze hebben het nog niet officieel toegegeven, maar ik voorzie op korte termijn wederom een huishouden ontstaan in de Nederlandse samenleving met een labrador, een zogenaamd verantwoorde zwarte wel te verstaan. Gelukkig hebben ze geen stationwagen en ook nog geen kinderen.....

Klap eens in je handjes

Ik heb een boek, beter gezegd: Femke heeft een boek. Een boek met als subtitel: "raad eens hoeveel ik van je hou?" In dit boek kun je van je kindje bijhouden wanneer hij / zij geboren is, informatie over ontwikkeling (wanneer staan, wanneer kruipen, wanneer tandjes, etc) en informatie over lekker/vies eten, favoriete knuffels, en dat soort zaken. Leuk om later terug te lezen, maar jammer dat het ook echt bijgehouden moet worden. Zo af en toe neem ik er de tijd voor en dan is het leuk om alles bij te schrijven. met een glimlach denk ik dan aan haar griezelige rillingen als ik haar tomaat laat proeven en haar blije gezicht en enthousiaste gegil als ze Bram door de kamer ziet lopen.

Woensdagmorgen 13 december was weer zo'n ochtend. Ik pakte het boek en zag dat ik een stuk moest schrijven over Femke haar eerste sinterklaas. Dat kwam mooi uit, dat is net geweest, dat weet ik allemaal nog! Vervolgens zie ik bij de ontwikkelingen staan: "de eerste keer dat ik in mijn handjes klapte". Hey, denk ik, dat doet ze volgens mij nog niet. Ik ga voor haar staan en klap in mijn handen, ze kijkt me vragend aan. Ik ga achter haar staan, pak haar handjes en laat ze tegen elkaar aan komen, een paar keer achter elkaar. Ze moet heel hard lachen. Vervolgens ga ik weer voor haar staan en klap nog een keer........ en tot grote verbazing klapt ze in haar handjes! De hele dag door, iedere keer als ik haar aankijk en bij het eten na iedere hap grijnst ze en klapt ze in haar handjes.

In het raad eens hoeveel ik van je hou-boek komt nu te staan "De eerste keer dat ik in mijn handjes klapte: woensdag 13 december". Als ik nou eerder in het boek had gekeken en afgelopen maand al geprobeerd zou hebben haar te laten klappen had er wellicht 13 november gestaan, hopelijk hoeft ze niet bij haar kleutertest aan te geven wanneer de eerste keer was dat ze in haar handjes klapte, dat zou wel eens tot een extra jaar "voorbereidend kleuteronderwijs" kunnen leiden.....

Klittenband

13 december, Zulte Waregem - AJAX
AJAX wint met 3-0. Opvallende vasthoud acties van de Zultenaren, doen mij regelmatig met verbazing en ongeloof naar het scherm kijken. Nee, dat zeg ik verkeerd; de scheidsrechter die de opvallende vasthoudacties consequent niet doorheeft doen mij met verbazing en ongeloof naar het scherm kijken. Met name de acties waarbij toch zeker een seconde of 10 uitgebreid aan een spelersshirt wordt 'gehangen'. Zou het niet makkelijker zijn als de spelers een T-shirtje dragen dat aan elkaar zit met klittenband? Dan zie je direct welke speler vreselijk is vastgehouden. Enige nadeel is dan wel dat alle spelers hun rugnummer op hun rug moeten laten tatoeëren......

Sneeuwpret

Afgelopen week was het zover: De eerste sneeuw is gevallen in de alpen! Het grote (en overigens enige) voordeel van de winter is de wintersport. Goed gezelschap, lekker de hele dag in de buitenlucht, veel skiën en zeker ook tijd voor de nodige snowfights en stunt-acties op de latten. Vervolgens terug naar het chalet / huis. Openhaard aan, flesjes wijn open en uren kletsen, eten drinken en blufpoker spelen...... Lang leve de eerste sneeuw in de Alpen, laat er vooral nog meer achteraan komen. De voorpret kan beginnen!

Tenderness

Tegenwoordig moet je 's morgens al voor 6.30 in je auto zitten wil je niet vreselijk vast komen te staan in de ellenlange rijen auto's met mensen op weg naar hun werk. In de zomer is 6.00 opstaan vroeg, maar nog net te doen, mits het niet elke dag is. In de winter is het een ware crime. Je wekker gaat, je hoort de regen tegen je ramen kletteren en het is aardedonker. Even gaat het gevoel door je heen dat het midden in de nacht is, en hoopvol kijk je op de wekker of deze misschien per ongeluk is afgegaan.....
Helaas! Het is echt 6.00 en het is tijd om op te staan; veel rise, weinig shine. Maar als je dan eenmaal in de auto zit en helemaal geen fileproblemen hebt voelt het toch wel goed.

Het voordeel van vroeg op je werk zijn is dat je ook weer vroeg naar huis mag. Om 16.30 log ik dan ook mijn PC af na 9,5 uur op kantoor te hebben doorgebracht. Heerlijk, via het kinderdagverblijf om de kleine meid op te halen naar huis! De file van werk naar huis begint echter ook elke dag eerder en zo gebeurt het eigenlijk dagelijks dat ik moet aansluiten in een file. Verwarming aan, radiootje aan en geduld hebben dan maar. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Op alle radiozenders wordt meer gekletst dan lekkere muziek gedraaid en de dj's komen steeds niet meer bij van het lachen om hun eigen grappen, die ik helemaal niet leuk vind, zeker niet als ik me aan het ergeren ben aan de file.

Nou heb ik afgelopen week een nieuwe cd gevonden. Tenderness van Al Jarreau. Ik stopte deze in de cd-speler in de auto en na een minuut of 5 zat ik helemaal rustig in mijn auto, in de file, met een glimlach op mijn gezicht. Wat een geweldige artiest is het toch, met al die heerlijke vreemde geluidjes tussen het zingen door. Na een half uur ben ik veel relaxter en vrolijker bij het kinderdagverblijf en haal ik Femke op, ze zit op de achterbank in haar autostoeltje te murmelen als we het laatste stukje naar huis rijden, dadada.........mmmmaa-ma-ma.....ppa-pa.....tut-tut-tut..... het valt me op dat haar gemurmel feilloos overgaat in de klanken van legende Al Jarreau.

Het Goede Lichaam

Overal ter wereld voelen vrouwen de noodzaak íets aan hun lichaam te veranderen. Nooit is het goed, altijd moet het beter, strakker, jonger of in ieder geval anders. Wat doen en laten zij daar allemaal voor – gedwongen of vrijwillig?

Zondagavond 10 december met Carolien naar het theater, voorstrelling: "Het Goede Lichaam". Een typische vrouwenavond: drie vriendinnen die elkaar thuis opzoeken om eens lekker bij te kletsen over van alles en nog wat. De laatste trends, werkperikelen, mislukte seks…maar bovenal gaat het over het lichaam, dat eeuwige lichaam. Van vetschort tot botox en van borstverkleining tot striae. Zo zijn er verhalen in de trend van het voorbeeld van Margot Ros die, na de bevalling, een dochter heeft liggen aan haar linkerkant en aan de rechterkant haar buik. Zou haar navel ooit nog terugkeren op zijn oorspronkelijke plek?

We hebben continue in een deuk gelegen en vonden de voorsteling eigenlijk veel te kort, maar over 1 ding waren we het meer dan eens: Deze voorstelling moet eigenlijk elke vrouw in Nederland (of eigenlijk Benelux, nee Europa, eigenlijk de hele wereld!) zien. Dus mocht je de kans krijgen: ga er met één of meerdere vriendinnen heen. Hieronder de informatie, klik even op de speellijst, zodat je kan zien wanneer ze in de buurt zijn.
http://www.bostheaterproducties.nl/default.asp?keuze=producties&productie=34

Uiteraard kun je ook met je vriend / man, maar bedenk dan wel dat tijdens de voorstelling waar wij waren slechts 4 mannen in de hele zaal zaten. Sommige dingen zijn gewoon te leuk om te delen met het andere geslacht......

Winterwandeling

Winterweer in Nederland kan echt zo ontzettend prachtig zijn. Geen regen, harde wind, hagel of natte sneeuw, maar echt koud, een beetje zonnig en vooral: droog! Schaatsweer noemden we het vroeger ook wel, weer waar je je op kan kleden.

Zondag 10 december was zo'n dag. Heerlijk wandelen bij Vasse, een klein plaatsje in Twente, waar het echt prachtig is. Er ligt een oude watermolen (Belsmolen), met een restaurantje erbij waar ze de meest heerlijke pannekoeken hebben. (Voor de nieuwsgierigen onder ons: www.belsmolen.nl)

Onze kleine prinses was er ook van aan het genieten, ze kletste maar door en was gedurende de hele wandeling glimlach van oor tot oor (nee, die glimlach zat niet vastgevroren). Een paar keer uit de wagen voor wat leuke plaatjes in de vrije natuur.

Keer op keer nemen we ons voor vaker te gaan wandelen, heerlijk op de hei en in de bossen bij Hilversum. Het is allemaal op loopafstand, maar eigenlijk nemen we de tijd er niet voor. Nu ik weer denk aan haar vrolijke gezichtje en rode wangetjes van de kou en bij het kijken naar de geweldige foto's die we gemaakt hebben tijdens de wandeling neem ik het me weer voor. Ik ben namelijk van het principe dat als je iets van plan bent, je nooit tot 1 januari moet wachten met het in laten gaan van goede voornemens......

Weekendje opa en oma

Afgelopen weekend uit logeren bij opa en oma in Borne. Normaal komen opa en oma naar Hilversum om op te passen, maar deze keer draaiden we het een keertje om. Opa en oma genieten erg van Femke en ze komen altijd met liefde oppassen, maar een keertje oppassen in Borne is natuurlijk wel heel erg leuk, want zo kon oma ook eens in het dorp acher de kinderwagen lopen en op die manier pronken en opscheppen over de kleindochter bij bekenden. Een ander voordeel: wij konden samen weer eens lekker uit eten (www.restaurantvoldaan.nl) en sliepen zo diep, dat we compleet van de wereld waren. Voor opa en oma ook feest, heerlijk de kleine meid vertroetelen en elke dag lekker in bad doen. Het ziet ernaar uit dat ze het erg naar haar zin heeft, dus wie weet kunnen we vaker een avondje uit.....

Sinterklaas

Zondag 3 december was het zover. De allereerste ontmoeting van Femke met Sinterklaas (of van Sinterklaas met Femke, het is maar hoe je het bekijkt). Op zich is ze natuurlijk nog veel te klein om dit bewust mee te maken, maar samen met de kindjes van vrienden is het wel heel leuk en bijzonder om te zien. Daarbij zouden Fleur en Thijmen het natuurlijk niet begrijpen als Femke er niet zou zijn.

RJ en Anneke hadden hun best gedaan alles te regelen en de Sint zou speciaal naar Doorwerth komen om alle kindjes te zien. Heerlijk om een groep van ca 10 kinderen helemaal in spanning te zien zitten als ze één voor één bij Sinterklaas moeten komen. Ze schoven allemaal wat naar achter en wilden vooral niet te dichtbij de Sint komen.

En Femke? Te jong om in spanning te zitten: Ze kroop in haar eentje naar voren, draaide op haar zij en trok met haar handje de rok van de Sint opzij om eronder te kunnen kijken…..
Na het uitdelen van de cadeautjes (Femke kreeg bootjes voor in bad en de nieuwste DVD van Bumba voor haar eerste sinterklaasfeest) mocht ze zelfs nog even op schoot bij Sinterklaas.

Gezakt voor het oppas-examen

Zaterdag 2 december werd opnieuw een dagje Zevenaar ingepland. Door de pech met de waterleiding in de badkamer van mijn moeder was er nog veel werk te doen, dus gereedschap ingepakt, Femke ingepakt en alle bijbehorende zaken als campingbedje (zie foto, nu al een volleerd campeerster), buggy, koffer, luiers, speelgoed, etc (lang leve de burgerlijke stationwagen…).

Aangezien Femke van vrijdag op zaterdag onrustig geslapen had bood mijn moeder aan dat Femke bij hen op zolder zou slapen, zodat Diederik en ik door konden slapen. Ik zei nog dat dat niet nodig was, maar ze zei: als ze bij jullie op de kamer ligt word ik toch ook wakker als ze huilt, dus doe nou maar. Zo gezegd zo gedaan. We gingen om 00.30 naar bed en op dat moment werd Femke wakker. We wensten mijn moeder en Eric succes en gingen snel naar onze kamer. Het uur erna van mijn moeder ging als volgt: naar beneden lopen, flesje halen, naar boven lopen, Femke het flesje laten leegdrinken, nog een keer naar beneden lopen, een extra half flesje maken, weer naar boven lopen, Femke weer het flesje laten leegdrinken, luier verschonen, luier naar beneden brengen en weggooien, weer naar boven lopen. Uiteindelijk om 1.30 hield het heen en weer lopen op en hoorden we Femke nog wat mompelen, meestal een teken dat ze in slaap gaat vallen. Maar het gemompel hield niet op en ging over in heel hard zingen, zo hard dat Diederik en ik er niet van konden slapen.

Na een minuut of 20 zei Diederik: Ik ga ze maar eens helpen, volgens mij krijgen ze haar niet rustig. Diederik bleef een tijd weg en toen hij terugkwam was het boven stil. Wat bleek? Ma en Eric lagen heerlijk te slapen en hebben niets gehoord / doorgehad! Ze sliepen gewoon door Femke haar gejammer heen en hebben ook Diederik niet gehoord die 3x naar de zolder is geweest onder andere om haar NOG wat melk te brengen. Doordat ze ziek was had ze extra behoefte aan drinken en tja, als ze dat dan niet krijgt wordt er natuurlijk ook niet geslapen!

En dan te bedenken dat mijn moeder zei dat ze haar zelfs wel zou horen als ze bij ons op de kamer zou slapen. Ik denk dat ik Femke de volgende keer maar bij ons op de kamer zet als oma oppast….

Oorontsteking

Femke bleef al weken verkouden en had een heel vervelend hoestje. Ze oogde ook echt snotterig, met waterige oogjes. Iets anders verdachts was, dat ze langer dan 10 seconden rustig op schoot wilde zitten.... Daarbij zat ze erg veel aan haar oortjes te plukken, wat wel eens op een oorontsteking kan duiden. Ooit leerde ik dat als je zachtjes aan een oorlel trekt en ze daarop als reactie heel hard gaan gillen het ook echt een oorontsteking is. Dit eenmaal bij beide oortjes getest was ik gerustgesteld, dat was dus niet het geval! Maar wat was het dan wel? Afgelopen vrijdag was het tijd eens met Femke naar de huisarts te gaan voor professioneel oordeel. Diederik met de kleine meid naar de arts. In de wachtkamer hoorde hij nog hoe opvallend vrolijk de kleine is en dat ze echt niet ziek kan zijn. Ook de dokter was deze mening toebedeeld, maar de klachten zijn er dus toch maar even goed kijken. En wat bleek? Toch een oorontsteking! Nu dus aan de druppeltjes en paracetamol en hopen dat het heel snel overgaat. En de “fabel” van het aan de oorlel trekken? Misschien durfde ik gewoon niet echt hard aan het kleine oorlelletje te trekken, omdat het onze eigen dochter is. Aan de andere kant, als ik echt HEEL hard aan mijn eigen oorlel trek zou ik volgens de theorie zelf ook oorontsteking hebben…….