Sinds een week of wat heeft Femke het woord "mijn!" geleerd. Niet gewoon _mijn_ zonder uitroepteken, maar echt met uitroepteken en al. Als ze iets pakt zegt ze er meteen "mijn" achteraan, om aan te geven dat we het niet terug mogen pakken.
Soms zeg ik wel eens voor de lol als ik naar Diederik wijs: Mijn papa, waarop ze meteen roept: MIJN-PAPA!!!
Een nieuwe is dat ze alles nazegt wat ze hoort. Combineer deze met elkaar en je krijgt onderstaande gesprek:
Ik: Blijf maar even hier, ik ben zo terug
Femke: Zo terug!
Ik: Papagaai!
Femke: MIJN-gaai!
Een briljante uitvinding die Femke nu sinds een week als stopwoord heeft. En ze blijft volhouden!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten