Sneeuwwitje

Afgelopen maandag was het weer zo ver; carnaval op het kinderdagverblijf. Voor we met vakantie gingen had ik al gehoord dat de kinderen verkleed mochten komen, dus ook voor Femke vond ik het wel zo leuk als ze er ook mooi aangekleed bij zou lopen. Zo had ik voor de vakantie al een mooie Sneeuwwitje-jurk aan de kast hangen op haar kamertje om het niet te vergeten.

En zo kwam het dat onze kleine meid als mooie prinses naar de creche ging maandag. En een paar foto's wil ik jullie niet onthouden:

Femke zit in de "MIJN!-fase".

Sinds een week of wat heeft Femke het woord "mijn!" geleerd. Niet gewoon _mijn_ zonder uitroepteken, maar echt met uitroepteken en al. Als ze iets pakt zegt ze er meteen "mijn" achteraan, om aan te geven dat we het niet terug mogen pakken.

Soms zeg ik wel eens voor de lol als ik naar Diederik wijs: Mijn papa, waarop ze meteen roept: MIJN-PAPA!!!

Een nieuwe is dat ze alles nazegt wat ze hoort. Combineer deze met elkaar en je krijgt onderstaande gesprek:
Ik: Blijf maar even hier, ik ben zo terug
Femke: Zo terug!
Ik: Papagaai!
Femke: MIJN-gaai!

Een briljante uitvinding die Femke nu sinds een week als stopwoord heeft. En ze blijft volhouden!

Toch even op de ski's....

Behalve de woensdagmiddag op de oefenweide met Femke, heb ik ook nog even echt geskied. Ik was het niet van plan, maar kon de verleiding toch niet weerstaan.....

Zo stond ik donderdagochtend op de latten, om de gondel naar boven te pakken. Samen met mijn vader en Diederik durfde ik het wel aan om een afdalinkje te maken en uiteindelijk heb ik toch een paar lekkere afdalingen gedaan die ochtend.

Het was echt supermistig wat natuurlijk wel zonde was. Aan de andere kant vond ik het juist wel prettig. De meeste mensen skiën niet met dit weer, dus het was echt heel erg rustig op de pistes. Ik was niet bang zelf te vallen, maar meer dat iemand anders mij zou omskiën en dat was nu dus niet aan de orde.

Al met al heerlijk om toch even te hebben geskied, en vrijdag heb ik weer gewoon lekker rustig aan gedaan.

Spelen in de sneeuw

Terwijl de mannen aan het skiën zijn heeft Femke het maar wat druk in de sneeuw. Sneeuwballen zoeken (ze kan ze nog niet zelf maken, dus ze zoekt bolletjes/ hompen sneeuw) die ze ze kant en klaar weg kan gooien.

Beetje mij en oma bekogelen met sneeuwballen die anderen haar aangeven.

En druk de slee alle kanten op duwen door de sneeuw heen. Het maakt niet uit of ze gaat sleeën of niet, de slee moet worden geduwd, jaja, energie genoeg!

Helemaal in haar element is ze, als ze maar bezig kan zijn. We laten haar maar lekker haar gang gaan, dan slaapt ze 's nachts extra goed....

Skiën en uitrusten

Woensdagmiddag gingen we met Femke naar Angertal, een locatie waar wat pistes bij elkaar komen en waar een groot restaurant zit war we prima konden lunchen.

De ski's van Femke mee en de helling op. Alles in de sneeuw was even interessant, hoe koud het ook was.

Met papa omhoog in de sleeplift, dit durfde ik zelf niet aan. Ik val normaal zelf al uit werkelijk elke lift, dus om Femke nou ook nog mee te nemen vond ik iets te riskant. Ik en mijn buik dus samen naar boven en Femke met papa mee. Skipak aan, sneeuwschoenen van Fleur aan, muts op, skibril heel stoer op het hoofd en de ski's onder.....

En tussen papa's benen in mocht ze naar beneden glijden. Helaas hebben we hier geen foto van omdat er druk gefilmd werd. Ook de tweede keer, met papa omhoog en nu tussen de benen van mama naar beneden glijden. Luid joelend ("ai-ai-ai-ai-ai..." voor intimi) schoten we naar beneden en ze wilde eigenlijk nog wel een keer.

En erna zoals het hoort even bijkomen met een koekje of een chocolaatje. Lekker bij papa op schoot in de sneeuw, terwijl Diederik de volgende afdaling die hij gaat nemen (zonder dochter!) alweer aan het uitzoeken is.

Arreslee in de sneeuw

Op de laatste hele dag dat we in Bad Hofgastein waren hebben we met elkaar een tocht met de arreslee geboekt. Was leuk voor Femke dachten we zo en daarbij leek het mij ook wel leuk om zo in zo'n slee te zitten en een beetje om je heen te kijken onder het genot van rinkelende belletjes.

Nou, het was inderdaad een daverend succes. Het was die dag steenkoud en de tocht was van 16.00 tot 17.30. Gelukkig lagen in de slee heerlijke warme dekens en schapenvachtjes, dus nadat we die over onze benen hadden gelegd was het heerlijk warm in de slee. Femke zat de hele weg als een prinses in een koets met een grote glimlach op haar gezichtje.

Femke zat lekker tussen opa en oma in. Halverwege stopten we bij een blokhut, waar we een lekkere beker glühwein kregen. De paarden werden meteen met een deken (gelukkig een andere dan die wij op schoot hadden, haha!) afgedekt omdat ze helemaal bezweet waren.

Na de stop van ongeveer een kwartier gingen we weer verder. Opa mocht samen met Femke bij de stuurman op de bok komen zitten. De trotse blik van opa staat helaas niet op de foto. Femke heeft eenmaal voorop de slee aan één stuk zitten zingen tot we weer bij het eindpunt waren aangekomen, ze vond het een geweldige ervaring en wij zelf eigenlijk ook, al hadden we het voor de kleine meid geboekt......

Bad Hofgastein

Een weekje Oostenrijk in Bad Hofgastein, een klein kuurdorp met leuke winkels, koffiezaakjes en cafeetjes. Vanuit het hotel waar we zaten liepen we zo in een minuut of 3 het dorp in, via de schaatsbaan, waar flink op het ijs werd gedanst met Weense operamuziek die uit de boxen klonk.

En Femke vermaakte zich ook prima, aangezien er eigenlijk amper auto's reden kon ze lekker aan de wandel en was ze helemaal in haar element. Op het plein ook nog een warmwaterbron, waar ze erg van onder de indruk was. Papa bleef haar optillen zodat ze haar handjes onder het hete bronwater kon houden. Als we verder wilden lopen begon ze te brullen en wilde ze weer opgetild worden. Tja, dan nog maar een keer he?!