Dit jaar een week naar Oostenrijk met Marco, Siebe en Gemma. Zonder de kinderen op pad, dus even allemaal bijtanken en doen waar we zin in hebben. En zin in skiën en gezelligheid hadden we allemaal!
Boven: Ilse in geweldige techniek op haar skies.
Onder: Dikke lol met Siebe, Died en Marco (na een Jägermeistertje liggend in de sneeuw...)
Gemma en Ilse:
Died en Siebe:
De pistes waren prima, elke dag een laag verse sneeuw en lekkere brede en ook een aantal lekkere bobbel-pistes. Voor ieder wat wils dus. Helaas had Diederik erge last van zijn rug, waardoor hij 2x gekraakt is en een hele dag niet heeft kunnen skiën.
Het plezier heeft er absoluut niet onder geleden; goede gesprekken, discussies, bezoekjes aan de sauna en voldoende drank. Jaja, een heerlijk weekje dus. We hebben op dinsdagavond nog gerodeld, maar hier helaas geen foto's van gemaakt. Maar...... ik zou Ilse niet zijn als ik niets passends van het internet heb kunnen plukken.
Je moet het zien als onderstaande sfeer:
- Om 19.15 gingen we met de gondel naar boven, allemaal een slee onder onze arm. Boven eerst nog een stuk omhoog lopen over een piste, naar het restaurant waar we gingen indrinken en een hapje eten. Nou, dat indrinken viel best mee, want het viel bij iedereen verdacht goed, jägies, aardig wat wodka's met een vijg erin, bieren, en wodka-ice. De drankrekening was 3,5x zo hoog als de eetrekening....
- Uiteindelijk om 22.15 over het pad naar beneden, ge-wel-dig! De heren gingen eerst en Marco en Siebe hadden nog nooit eerder gerodeld. Gemma en ik hadden samen een slee en wilden eerst even kijken hoe de rest het eerste stuk zou ervaren... Voor ons hoorden we niets anders dan gegiechel van de mannen en gegil dat ze te hard gingen. We lagen toen al in een deuk en hadden al spijt dat we geen luiers hadden meegenomen van de kinderen om in onze skibroek te doen...
- Iedereen is wel op een paar punten uit de bocht gevlogen. Siebe en ik hebben samen op een slee frontaal een boom geraakt (gelukkig een bekend punt, want er zat een oranje stootkussen tegen de stam) en ik kan me nog herinneren dat ik naast het pad belandde en in het weiland terecht kwam waar ik voorover over mijn slee dook... Ik dacht alleen te zijn, maar hoorde de anderen echt KEI-hard lachen een eindje verderop.
- Diederik zat op een gegeven moment een stukje voor ons en had zijn slee in een haakse bocht in een ongelukhouding neergelegd, om zelf stilletjes achter een heuvel ijs te gaan liggen. Net toen we dachten dat hij echt over die rand was gevlogen hoorden we gegniffel.
Tja, als je het zo leest klinkt het vast niet grappig, maar ik weet dat de mensen die meewaren (of zelf wel eens gerodeld hebben) dit absoluut elke keer met een glimlach zullen lezen. Ik in ieder geval wel! Dank jullie allen voor de superweek in Oostenrijk, ik ben nog steeds zo blauw als een smurf van het rodelen en heb nu na ruim een week nog spierpijn in mijn buik van het lachen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten